LSD
LSD to dietylamid kwasu lizergowego, który znajduje się między innymi w grzybie buławinki czerwonej. Narkotyk należy do substancji halucynogennych. Wyciąg z buławinki czerwonej używali już Aztekowie. LSD w postaci stosowanej obecnie odkrył w 1938 roku Albert Hoffman, szwajcarski naukowiec. LSD należy do najbardziej popularnych halucynogenów. Potocznie określa się go jako kwas, listek, znaczki, kryształek, papierek lub trias. LSD najczęściej przybiera postać małych bibułek nasączonych kroplami płynu. Kwadratowe karteczki bardzo często są pokryte obrazkami związanymi z kulturą masową.
1. Działanie LSD
Wielu psychiatrów i specjalistów próbowało udowodnić terapeutyczne działanie LSD. Niestety, do tej pory brakuje przekonujących argumentów na rzecz tezy, że LSD można stosować w medycynie. Sam wynalazca substancji psychoaktywnej – Albert Hoffman – uważał, że narkotyk jest całkiem bezpieczny, tym bardziej, jeżeli stosuje się go pod ścisłą kontrolą lekarza, i może pomóc pacjentom cierpiącym na zaburzenia psychotyczne. Niebezpieczne konsekwencje zażycia LSD łączy się z faktem, iż narkotyk jest często zanieczyszczony innymi substancjami niewiadomego pochodzenia. Niestety, badania nad LSD wymknęły się spod kontroli, środek trafił do nielegalnego obrotu, a władze umieściły go na liście „substancji zakazanych”. LSD jest stosowane najczęściej w postaci tabletek, kapsułek, kryształków rozpuszczanych w wodzie lub nasączonych papierków, które wkłada się pod język albo ssie. Niektórzy stosują dietylamid kwasu lizergowego w postaci iniekcji albo wkładają nasączone bibułki pod powiekę oka. Jednorazowa dawka LSD waha się w przedziale od 100 do 500 µg. Maksymalne dawki przyjmowane przez ludzi to około 1 mg.
Objawy pojawiają się w ciągu pierwszej godziny od doustnego przyjęcia, osiągają szczyt nasilenia w drugiej-czwartej godzinie, po czym stopniowo ustępują. Najpierw notuje się objawy somatyczne, a później psychopatologiczne.
Objawy somatyczne pojawiające się po przyjęciu LSD, to:
- rozszerzenie źrenic,
- wzrost temperatury ciała,
- ślinotok i mdłości,
- wzrost ciśnienia krwi,
- przyspieszenie czynności serca,
- zaburzenia koordynacji i sprawności ruchowej,
- drżenia mięśniowe i wzmożenie odruchów ścięgnistych,
- skurcze żwaczy.
Objawy psychopatologiczne pojawiające się po przyjęciu LSD, to:
- iluzje i omamy, zwłaszcza wzrokowe,
- zaburzenia percepcji – czasu, barw, dźwięków, odległości, położenia ciała,
- nastrój ekstatyczno-euforyczny,
- zaburzenia procesów poznawczych – pamięci, wnioskowania, logicznego myślenia,
- mistyczne przeżycia religijne,
- urojenia o treści fantastycznej,
- czasami lęk.
2. Skutki zażycia LSD
Dietylamid kwasu lizergowego oddziałuje na receptory serotoniny, szczególnie w rejonie kory mózgowej i w układzie limbicznym, co wpływa na procesy myślowe oraz percepcję słuchową i wzrokową. Ponadto, LSD zaburza pracę dopaminy i noradrenaliny. Osoby pod wpływem LSD są bardzo podatne na sugestię i autosugestię. Może pojawić się także zjawisko synestezji, a więc zlewania się wrażeń płynących z różnych zmysłów, np. słyszy się barwy, widzi się dźwięki itp. Neutralne przedmioty i zjawiska zaczynają nabierać szczególnego, symbolicznego znaczenia. Przedmioty zaczynają błyszczeć, ma się poczucie obcości własnego ciała, pojawia się depersonalizacja i derealizacja, wszystko wokół wydaje się nierzeczywiste. Wzrok staje się czuły na kontrasty, wyostrzają się zmysły.
Pod wpływem LSD pojawiają się różnego rodzaju omamy, urojenia i iluzje, których treść zależy od nastroju, w jakim znajdowała się osoba w momencie zażywania środka. Zażywający LSD relacjonują też takie efekty narkotyczne, jak: euforia, wahania nastroju, gonitwa myśli, spadek zdolności krytycznego myślenia, uczucie lekkości, problemy z utrzymaniem równowagi, bełkotliwa mowa, dezorientacja w przestrzeni, uczucie uciskania na klatkę piersiową, oszołomienie, poczucie osamotnienia, napady paniki, płaczu lub śmiechu, wyziębienie stóp i dłoni, różnego rodzaju lęki. W wyniku zażycia LSD mogą pojawić się tzw. bad tripy – nieprzyjemne halucynacje, albo flashbacki – chwilowe pojawienie się omamów w znacznym odstępstwie czasowym od ostatniego zażycia narkotyku. U niektórych LSD może wywoływać myśli samobójcze.
Nie zanotowano zgonów będących skutkiem przedawkowania LSD. Utrata życia bezpośrednio ze strony narkotyku nie istnieje, ale LSD może przyczyniać się do nieszczęśliwych wypadków. Substancja raczej nie powoduje uzależnienia fizycznego, ponieważ organizm nie włącza jej do procesów metabolicznych. LSD powoduje jednak uzależnienie psychiczne – sięga się po narkotyk, by poprawić sobie samopoczucie. Po czym poznać, że osoba zażywa LSD? Po dziwnym zachowaniu, bełkotliwej mowie, irracjonalnym myśleniu, rozszerzonych źrenicach słabo reagujących na światło, silnym zapachu potu oraz obecności dziwnych znaczków, karteczek i bibułek.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.