Trwa ładowanie...

Madopar - wskazania, przeciwwskazania, skład i działanie, możliwe skutki uboczne

 Kinga Olchowy
06.03.2023 16:20
Madopar to lek wydawany na receptę, stosowany w leczeniu m.in. choroby Parkinsona
Madopar to lek wydawany na receptę, stosowany w leczeniu m.in. choroby Parkinsona (AdobeStock)

Madopar to lek wydawany na receptę, stosowany w leczeniu m.in. choroby Parkinsona. Posiada dwie substancje czynne o ukierunkowanym działaniu i wykazuje dużą skuteczność. Przyjmowanie leku musi być ściśle kontrolowane przez specjalistę, ponieważ może on wywoływać nieprzyjemne skutki uboczne i wchodzić w interakcje z innymi lekami. Jak działa Madopar i jak go stosować?

spis treści

1. Co to jest Madopar?

Madopar jest złożonym lekiem stosowanym w zaburzeniach neurologicznych, w tym w leczeniu choroby Parkinsona. Wydawany jest na receptę i musi być przyjmowany pod kontrolą lekarza.

W skład leku Madopar wchodzą dwie substancje czynne - lewodopa oraz benzerazyd - w formie chlorowodorku. Występują one w różnych stężeniach. W zależności od rodzaju leku może to być:

W przypadku kapsułek:

Zobacz film: "Otyłość. Historia Aleksandry"
  • 62,5 mg (50 mg lewodopy+ 12,5 mg benzerazydu)
  • 125 mg (100 mg + 25 mg)
  • 250 mg (200 mg + 50 mg)

W przypadku tabletek: 250 mg (200 mg + 50 mg)

W przypadku tabletek do sporządzania zawiesiny:

  • 62,5 mg (50 mg + 12,5 mg)
  • 125 mg (100 mg + 25 mg)

Skład pomocniczy Madoparu również różni sę w zależności od formy leku oraz stężenia substancji czynnych. Preparat dostępny jest zwykle w opakowaniu zawierającym odpowiednio 100 sztuk tabletek, kapsułek lub tabletek do rozpuszczania w wodzie.

1.1. Jak działa Madopar?

Madopar jest lekiem przeciwparkinsonowym, ale choroba Parkinsona to nie jedyne schorzenie, które preparat leczy. Lewodopa, jako prekursor dopaminy, pomaga zwiększyć jej stężenie. Przenika przez barierę krew-mózg, dzięki czemu może być z powodzeniem stosowana jako tzw. prolek w pierwszej fazie leczenia.

Aby lewodopa działała prawidłowo, musi być stosowana z lekiem z grupy inhibitorów dekarboksylazy DOPA. Takim lekiem jest benzeradyd. Nie przenika on przez barierę krew-mózg, zwiększa stężenie lewodowpy, a dodatkowo blokują jej przedwczesną przemianę w dopaminę.

2. Wskazania

Madopar stosuje się najczęściej w dwóch przypadkach - w leczeniu choroby Parkinsona oraz zespołu niespokojnych nóg (RLS). Nauka ma coraz więcej dowodów na to, że to właśnie zaburzona praca układ dopaminergicznego jest źródłem problemów, opisywanych jako RLS, czyli przymus poruszania nogami, szczególnie w nocy lub podczas spoczynku.

Madopar zmniejsza spowolnienie ruchów i działa przeciwdrgawkowo w przypadku choroby Parkinsona, a w przypadku zespołu niespokojnych nóg pomaga zmniejszyć objawy choroby, takie jak parestezje lub przymusowa poruszanie kończynami.

Lek można także stosować w niwktórych przypadkach, jeśli występują zaburzenia snu.

3. Przeciwwskazania

Madoparu nie należy stosować w przypadku:

  • uczulenia na którykolwiek składnik leku,
  • schorzenia endokrynologiczne, w tym zespół i choroba Cushinga, choroby tarczycy i guzy chromochłonne nadnerczy,
  • zaburzenia czynności nerek i wątroby,
  • wiek poniżej 25 lat (do leczenia Madoparem konieczne jest zakończenie rozwoju kostno-stawowego),
  • ciąża i karmienie piersią,
  • stosowanie niektórych leków, w tym inhibitorów MAO.

4. Jak brać Madopar?

Dawkowanie Madoparu zawsze ustala lekarz na podstawie intensywności objawów i rodzaju leczonego zaburzenia. Najczęściej dawką początkową leku jest 62,5mg Madoparu w równych odstępach czasowych, 3-4 razy na dobę. Efekt leczniczy uzyskuje się zwykle po osiągnięciu 300-800 mg lewodopy oraz 75-200 mg benzerazydu na dobę.

Dawkę można stopniowo zwiększać po kilku dniach lub tygodniach leczenia. Dawka podtrzymująca to najczęściej 125 mg Madoparu.

Rekomendowane przez naszych ekspertów

5. Środki ostrożności

Lek musi być stosowany pod ścisłą kontrolą specjalisty, a pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich leczonych chorobach oraz przyjmowanych lekach (także suplementach). Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, którzy chorują lub chorowali na zaburzenia pracy serca.

W przypadku chorób układu krążenia, nerek lub wątroby, a także w przypadku jaskry należy regularnie kontrolować określone parametry zdrowotne -ciśnienie krwi, próby wątrobowe, ciśnienie śródgałkowe, etc.

Madoparu nie należy stosować w okresie ciąży i laktacji. Dodatkowo lek może u niektórych pacjentów upośledzić funkcje poznawcze. Osoby z chorobą Parkinsona są o wiele bardziej narażone na rozwój czerniaka (przyczyna tej zależności nie została jeszcze poznana), dlatego należy wykonywać kontrolne badania dermatoskopowe.

Nie wolno nagle odstawiać Madoparu. Substancje czynne muszą być uwalniane z organizmu stopniowo, należy więc powoli zmniejszać dawkę leku aż do jego całkowiteg odstawienia. W przeciwnym razie może dojśc do nieprzyjemnych skutków ubocznych i tzw. objawów odstawiennych.

Podczas leczenia Madoparem nie powinno się prowadzić pojazdów ani maszyn, ponieważ lek może zaburzać funkcje poznawcze, wydłużać czas reakcji, a niekiedy także wywoływać napady snu.

5.1. Możliwe skutki uboczne stosowania Madoparu

Najczęściej podczas stosowania Madoparu pacjenci skarżą się na:

  • bóle głowy,
  • chwilowe zaostrzenie objawów RLS,
  • katar,
  • zawroty głowy,
  • arytmię,
  • zwiększone ciśnienie krwi,
  • zapalenie oskrzeli,
  • suchość w jamie ustnej,
  • zaburzenia snu,
  • zaburzenia apetytu,
  • podwyższoną temperaturę.

Wszystkie niepokojące objawy należy omówić z lekarzem lub farmaceutą.

5.2. Madopar a interakcje

Madopar nie może być stosowany jednocześnie z takimi lekami i substancjami, jak:

  • inhibitory MAO,
  • środki zobojętniające soki żołądkowe,
  • siarczan żelaza,
  • metokroplamid (lek przeciwwymiotny),
  • domperydon,
  • leki na nadciśnienie tętnicze,
  • pozostałe leki o działaniu przeciwparkinsonowemu,
  • leki przeciwpsychotyczne,
  • leki blokujące syntezę dopaminy.

Madoparu nie powinno się stosować, jeśli pacjent ma być znieczulony przy użyciu halotanu. Lek może dodatkowo dawać fałszywe wyniki badań laboratoryjnych, szczególnie objemujących poziom katecholamin, kreatyniny, kwasu moczowego i glukozurię.

Lek może także dawać fałszywie dodatni wynik odczynu Coombsa i testu na obecność ciał ketonowych w moczu.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Oceń jakość naszego artykułu: Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
12345
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze