Trwa ładowanie...

Polipy przewodu pokarmowego

Polipy przewodu pokarmowego
Polipy przewodu pokarmowego

Polipy przewodu pokarmowego to szypułkowate wykwity, które rozwijają się w świetle przewodu pokarmowego. Mogą rosnąć pojedynczo lub grupowo. Rzadko występują w żołądku i jelicie cienkim. Ruchy perystaltyczne podrażniają polipy. W początkowym okresie rozwoju mają komórkową budowę łagodnego nowotworu, na przykład gruczolaka, tłuszczaka, mięśniaka, włókniaka lub naczyniaka. Częstość ich występowania i liczba wzrastają wraz z wiekiem.

spis treści

1. Objawy polipów przewodu pokarmowego

Polipy przewodu pokarmowego przez długi czas nie dają objawów. Jednak ocieranie o nie treści jelitowej powoduje powstanie owrzodzeń, co przyczynia się do przewlekłych krwawień do jelita. Niekiedy drażnienie zmian może wywołać biegunkę lub uczucie parcia na stolec. Polipy mogą również doprowadzić do niedrożności przewodu pokarmowego. Z czasem mogą ulec zezłośliwieniu i dlatego należy je wcześniej usuwać.

2. Czynniki wpływające na zezłośliwienie polipów

Polipy przewodu pokarmowego powstają z nabłonka i wystają w świetle jelit. Mogą mieć kształt nieuszypułowany lub kępkowy. Ten drugi typ polipów częściej ulega zezłośliwieniu. Na zezłośliwienie wpływają także inne czynniki, na przykład:

Zobacz film: "Choroby serca najczęstszą przyczyną zgonów Polaków"
  • rozmiar polipów – ryzyko zezłośliwienia jest aż 75% większe, gdy polip ma ponad 3,5 cm średnicy;
  • syndrom Peutz-Jeghersa - jest to dziedziczne zaburzenie, objawiające się piegami na ustach, wokół oczu i nosa, na odbycie, dłoniach i stopach. Syndrom wywołuje skłonność do zezłośliwienia małych polipów;
  • syndrom Cowdena – to genetycznie uwarunkowana choroba, która prowadzi do łagodnych zmian nowotworowych na skórze, w kościach, mózgu, gruczole tarczycy, układzie pokarmowym, rdzeniu kręgowym, oczach i w drogach moczowych. Choroba ma związek ze skórą w 90-100% przypadków i z tarczycą u 65% pacjentów;
  • syndrom Turcota – charakteryzuje się powiązaniem pomiędzy nowotworem złośliwym mózgu a gruczolakami jelita grubego oraz odbytu;
  • syndrom Gardnera – objawia się między innymi dużą liczbą polipów w jelitach. Chorzy są bardziej narażeni na nowotwory kości i tkanek miękkich.

3. Diagnoza i leczenie polipów przewodu pokarmowego

Obecnie dolegliwość jest coraz częściej diagnozowana, co ma związek z większą świadomością społeczeństwa, rosnącą liczbą osób systematycznie badających się oraz z lepszymi metodami wykrywania zmian. W rozpoznaniu choroby stosuje się badanie radiologiczne, endoskopowe i histologiczne pobranego materiału. Polipy z owrzodzeniami powinny być usunięte chirurgicznie. Istotna jest także odpowiednia dieta, która łagodzi dolegliwości. Jeśli zmiany są łagodne, powinny zostać wycięte w całości i dokładnie zbadane pod mikroskopem. Przy podejrzeniu złośliwości, na początku wykonuje się biopsję. Nieuszypułowane polipy usuwa się poprzez ich zapętlenie i przyżeganie. Chirurg wycina polip do samej podstawy. Zmiany można zwykle usunąć w nienaruszonym stanie i dokładnie zbadać pod mikroskopem. Natomiast w przypadku kępkowej postaci polipów trzeba liczyć się z komplikacjami. Ich wycięcie jest zabiegiem dużo bardziej złożonym, często konieczne jest wycinanie ich po kawałku, co utrudnia późniejsze badanie.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze