Szczepienie na wściekliznę
Wścieklizna to niebezpieczna dla życia choroba zakaźna, która dotyka ssaków, w tym również człowieka. Człowiek może zarazić się przez ugryzienie, zadrapanie lub kontakt ze śliną lub krwią chorego zwierzęcia. Zarażone mogą być zarówno zwierzęta dzikie, jak i domowe. Szczepienie przeciwko wściekliźnie to szczepionka inaktywowana zawierająca zabity wirus wścieklizny, która jest stosowana zarówno w celach profilaktycznych, jak i leczniczych.
1. Kto powinien zaszczepić się przeciwko wściekliźnie?
Szczepienie ochronne przeciwko wściekliźnie jest zalecane w następujących przypadkach:
osoby szczególnie narażone na zarażenie wścieklizą: weterynarze, strażnicy leśni pracujący na zagrożonych terenach, laboranci, myśliwi, osoby pracujące ze zwięrzętami itd.
osoby przebywające w odosobnieniu, szczególnie na terenach zagrożonych, które w razie potrzeby nie miałyby szybkiego dostępu do nowoczesnej szczepionki.
Inne sposoby zapobiegania wściekliźnie to: ostrożne podchodzenie do nieznanych zwierząt, noszenie rękawiczek i maski podczas autopsji podejrzanych zwierząt.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie w celach leczniczych jest zalecane w następujących przypadkach:
ugryzienie lub podrapanie przez zwierze chore na wściekliznę,
kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi (śliną) zwierząt lub ludzi chorych na wściekliznę,
kontakt bezpośredni z nietoperzem zarażonym wścieklizną lub przebywanie w jaskini, w której znajdowały się chore nietoperze,
przypadkowe zaszczepienie żywą szczepionką dla zwierząt.
Poza tym po ugryzieniu psa lub innego zwierzęcia chorego na wściekliznę należy jak najszybciej przemyć ranę wodą z mydłem, zdezynfekować ją alkoholem lub roztworem jodu, odłożyć ewentualne szycie rany na co najmniej 48 godzin oraz zastosować równocześnie profilaktykę przeciw tężcowi.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie powinno być wykonane w ciągu 24 godzin od ugryzienia. Okres inkubacji wirusa jest zwykle bardzo długi, dlatego szczepienie może być również wykonane po powrocie z podróżny, podczas której doszło do kontaktu z chorym zwierzęciem.
Po ugryzieniu podawana jest szczepionka w sześciu dawkach:
Dawka I - jak najszybciej od kontaktu z chorym zwierzęciem.
Dawka II - 3 dni po pierwszej dawce.
Dawka III - 1 tydzień od pierwszej dawki.
Dawka IV - 2 tygodnie od pierwszej dawki.
Dawka V - miesiąc od pierwszego szczepienia.
Dawka VI - 3 miesiące od pierwszej dawki.
2. Skutki uboczne szczepionki przeciw wściekliźnie
Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest generalnie dobrze tolerowana. Możliwe skutki uboczne to:
reakcje miejscowe (zaczerwienienie, ból, stwardnienie skóry) występują w 10% przypadków,
reakcje ogólne z gorączką i osłabieniem trwające 24 godziny są bardzo rzadkie (1% przypadków),
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.