medycyna alternatywna

Metody te zwykle się są akceptowane, czasem stoją w sprzeczności z opartą na badaniach naukowych medycyną, opierają się na niezgodnych z podstawową wiedzą medyczną i przyrodniczą, a w opinii naukowców i lekarzy uchodzą za gorsze od metod, które oferuje medycyna.

Należy zwrócić uwagę, że wyrazy bliskoznaczne tak jak "medycyna niekonwencjonalna", "pseudomedycyna" są wewnętrznie sprzeczne i mylące - pomimo, że zawierają słowo "medycyna", które sugeruje leczenie, to określenia te są stosowane wobec metod, których stosowanie nie ma skuteczności.

Na zdrowotne działanie tego typu praktyk nie ma żadnych dowodów, nie ma również wpływu na poprawę zdrowia, co sprawia, że używanie tych metod uważane jest za etyczne przez większość środowisk lekarskich i naukowych. Pozytywne efekty podejmowanych działań mogą wynikać z efektu placebo, regresji wynikającej ze średniej, mniejszej ilości skutków ubocznych lub innej kombinacji powyższych działań.

Alternatywna medycyna, w przeciwieństwie do bardziej wiarygodnych metod, nie należy do powszechnych systemów opieki zdrowotnej, które funkcjonują w większości krajów rozwiniętych. Nie jest także nauczana w szkołach medycznych. Niekonwencjonalne techniki leczenia często opierają się na tradycji, religii, wierze w zjawiska nadprzyrodzone, pseudonauce, propagandzie, oszustwie lub kłamstwie.

Licencje i regulacje medycyny alternatywnej jest różne w poszczególnych krajach. Spora grupa praktyk zaliczanych do medycyny alternatywnej, swoje źródło ma w starszej tradycji (jak np. akupunktura), inne zaś pojawiły się i rozwinęły w czasach współczesnych (jak np. bioenergoterapia czy homeopatia). Medycyna alternatywna nie jest równoznaczna z medycyna tradycyjną lub eksperymentalną, mimo, że większość spośród obecnie stosowanych metod tradycyjnych nie jest uznana ze terapię medyczną.

Wbrew obiegowej opinii, na testowanie medycyny niekonwencjonalnej przez zespoły badawcze i ośrodki naukowe, przeznaczane są duże sumy pieniędzy.