Wągrzyca - przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie
Wągrzyca (tasiemczyca) jest to choroba pasożytnicza, wywołana zarażeniem larwą tasiemca uzbrojonego (Taenia solium). Inna nazwa choroby to cysticerkoza. Jest to choroba odzwierzęca. Występuje głównie u świń, a człowiek zaraża się drogą pokarmową. Wągry mogą osadzać się w różnych narządach człowieka, powodując ich uszkodzenie. Objawy tasiemczycy to: drgawki, zaburzenie widzenia, zaburzenia psychiczne, chudnięcie, ból mięśni.
1. Przyczyny i objawy wągrzycy
Cysticerkoza to choroba, którą wywołuje larwa tasiemca uzbrojonego. Zarażenie tasiemcem następuje w wyniku spożycia surowego lub niedogotowanego mięsa wieprzowego, zawierającego wągry tasiemca.
U człowieka w jelicie cienkim wągry przekształcają się w swoje postacie dojrzałe. Wydalone z kałem fragmenty ciała tasiemca zawierają jaja, którymi mogą zarazić się zwierzęta. W przypadku, gdy człowiek spożyje jaja tasiemca uzbrojonego, np. wraz z zanieczyszczoną kałem ludzkim wodą lub żywnością, staje się żywicielem pośrednim.
Wągrzyca to choroba pasożytnicza, która atakuje ważne dla organizmu organy wewnętrzne. Około 50% przypadków przebiega bezobjawowo. Pierwsze objawy zależą od ilości wągrów, ich lokalizacji, a także indywidualnej reakcji osoby zakażonej na pasożyta.
Pasożyty wywołujące wągrzycę mogą lokalizować się pod skórą, tworząc małe i wyczuwalne palcami zgrubienia, w mięśniach szkieletowych, mózgu, oku (w ciele szklistym, tkance podsiatkówkowej, gałce ocznej), czasami w mięśniu sercowym. Choroba przybiera najgroźniejszą postać, gdy wągry atakują ośrodkowy układ nerwowy.
Jeżeli choroba rozwija się w ośrodkowym układzie nerwowym, jej objawy mogą przypominać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Wśród dolegliwości wywołanych przez wągrzycę znajdziemy: drgawki, wodogłowie, objawy nadmiernego ciśnienia śródczaszkowego, tzn. wymioty, zaburzenia widzenia, bóle głowy.
Wągrzyca powoduje też tak zwane objawy ogniskowe: ataksję, dyzartrię, zaburzenia psychiczne:
- halucynacje,
- splątanie,
- omamy,
- demencję,
- spowolnienie,
- zaburzenia emocjonalne,
- apatię,
- amnezję.
Wągry, które osiadają się w mięśniach, mogą powodować ból i zaburzenia ich czynności.
Choroba może przebiegać z okresami zaostrzeń i remisji.
2. Diagnostyka i leczenie wągrzycy
W celu zdiagnozowania wągrzycy należy wykonać szereg badań. Na podstawie występujących objawów wykonuje się badanie radiologiczne, rezonans magnetyczny czy tomografię komputerową. Oprócz tego badanie serologiczne, a także badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Wszystkie te wykonane badania pozwalają na podejrzenie występowania wągrzycy.
U osoby zdrowej płyn mózgowo-rdzeniowy ma przejrzystą konsystencję, niskie stężenie glukozy, za to wysoki poziom białka, głównie frakcji gamma-globulin, z pleocytozą - dużą ilością komórek plazmatycznych i kwasochłonnych. Wągrzyca może nie zostać rozpoznana, ponieważ diagnostyka serologiczna we krwi czy płynie mózgowo-rdzeniowym może wejść w reakcję krzyżową z innymi chorobami pasożytniczymi.
Istnienie cysticerkozy można potwierdzić na podstawie badania parazytologicznego, które wykazuje obecność haczyków, skoleksów czy elementów ściany larwy tasiemca uzbrojonego.
Leczenie wągrzycy polega na podawaniu chemioterapeutyków. Leki skuteczne są jednak tylko przy wykryciu żywych wągrów. W przypadku stwierdzenia obecności martwych lub obumierających (zwapniałych) wągrów, chemioterapia nie jest wskazana.
Dzięki zastosowaniu badania MRI lub TK można stwierdzić, w jakim stanie fizjologicznym są wągry. Podawane leki mają jednak dużo działań niepożądanych, a także po ich zastosowaniu, w wyniku obumierania wągrów, mogą pojawić się drgawki i inne zaburzenia neurologiczne.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.