Wentrykulografia – przebieg badania, wskazania i powikłania
Wentrykulografia to badanie diagnostyczne wykonywane pod kontrolą aparatu rentgenowskiego, które pozwala ocenić czynność lewej komory serca. Jest inwazyjne, wymaga bowiem nakłucia dużych naczyń i wprowadzenia cewnika, przy pomocy którego podaje się kontrast. Jakie są wskazania do wykonania badania? Jak przebiega wentrykulografia i jakie są możliwe powikłania?
1. Co to jest wentrykulografia?
Wentrykulografia jest inwazyjnym badaniem stosowanym w diagnostyce czynności serca. Polega na podaniu kontrastu (na przykład jodu) za pomocą cewnika, a następnie wykonaniu serii zdjęć rentgenowskich. Najczęściej wykonuje się wentrykulografię lewostronną, rzadziej prawostronną.
Badanie cechuje się wysoką powtarzalnością wyników i obiektywną oceną, niezależną od osoby wykonującej badanie.
W trudnych przypadkach, które wymagają bardziej zaawansowanego obrazowania, stosuje się wentrykulografię radioizotopową (RNV, radionuclide ventriculography). To badanie lewej jamy serca za pomocą radioaktywnych izotopów krótkożyciowych, wykorzystujące zwykle technet Tc-99m.
Wentrykulografia radioizotopowa jest badaniem służącym do oceny funkcji skurczowej i rozkurczowej mięśnia sercowego, które wykonuje się w zakładach medycyny nuklearnej. W Polsce, w codziennej praktyce kardiologicznej, stosuje się ją stosunkowo rzadko.
2. Cele wentrykulografii
Dzięki wentrykulografii możliwe jest dokładne zobrazowanie zarówno anatomii, jak i pracy serca. Ponieważ jest to badanie szczegółowe, można określić czynność oraz frakcję wyrzutową lewej komory, a dzięki analizie kurczliwości mięśnia sercowego ustalić przyczynę zaburzenia pracy serca.
Podczas oceny kurczliwości lewej komory serca, gdy czynność skurczowa nie jest prawidłowa, badanie wykazuje:
- zmniejszony zakres skurczu (hipokineza),
- brak kurczliwości (akineza),
- skurczowe uwypuklanie się segmentu ściany lewej komory (dyskineza).
Badanie umożliwia również ocenę stopnia zaawansowania wad serca i poziom ciśnienia wewnątrzsercowego (wentrykulografia lewostronna). Możliwe jest także uwidocznienie nieprawidłowości budowy lewej komory (takich jak skrzeplina czy tętniak).
3. Wskazania do wentrykulografii
Wentrykulografię wykonuje się w przypadku istotnych wskazań medycznych, takich jak:
- ocena obecności skrzeplin lub tętniaków w jamach serca,
- ocena zastawki mitralnej i aortalnej oraz wad serca,
- ocena kurczliwości lewej komory,
- ocena anatomicznej budowy jam serca,
- ocena nieprawidłowych połączeń jam serca,
- ocena zastawkowych fal zwrotnych,
- ocena frakcji wyrzutowej lewej komory,
- obliczenie objętości końcoworozkurczowej i końcowoskurczowej.
Wentrykulografię przeprowadza się w pracowniach hemodynamicznych, w znieczuleniu miejscowym. Należy być na czczo.
4. Jak przebiega wentrykulografia?
Wentrykulografia za pomocą cewnika rozpoczyna się od dezynfekcji pachwiny udowej pacjenta. Następnie podawane jest znieczulenie miejscowe i wprowadzany jest cewnik naczyniowy. Ten przechodzi przez tętnicę udową do aorty i zastawkę aortalną do lewej komory. Gdy znajduje się we właściwym miejscu, podaje się kontrast i po kwadransie wykonuje serię zdjęć rentgenowskich.
Rejestracja obrazów kurczącego się serca w spoczynku trwa kilkanaście minut. Podczas badania wentrykulogram oblicza tzw. wskaźniki angiograficzne:
- wskaźnik objętości wyrzutowej – SVI,
- wskaźnik sercowy – CI,
- wskaźnik objętości końcoworozkurczowej – EDVI,
- wskaźnik objętości końcowoskurczowej – ESVI,
- frakcję wyrzutową – EF.
Z kolei podczas wentrykulografii izotopowej do organizmu wprowadza się izotop promieniotwórczy. Ten gromadzi się w określonych narządach, a dzięki wysyłanemu przez niego promieniowaniu można śledzić drogę, jaką pokonuje. Jego rozkład pozwala badać funkcje serca oraz innych narządów.
Badanie zleca się w szczególnych przypadkach, na przykład u pacjentów z nieprawidłowościami w spoczynkowym zapisie EKG, rytmem ze stymulatora czy nietypowymi formami zawału mięśnia sercowego, przy niejednoznacznym rozpoznaniu kardiomiopatii.
5. Powikłania po badaniu
Wentrykulografia jest badaniem inwazyjnym i obarczonym dużym ryzykiem powikłań, takich jak:
- krwiak w miejscu zakładania cewnika i miejscowe krwawienie,
- komorowe zaburzenia przewodzenia i rytmu,
- krwiak jamy opłucnej,
- uszkodzenie ścian naczyń podczas wprowadzania cewnika do jam serca, przebicie mięśnia sercowego przez cewnik naczyniowy,
- uszkodzenie mięśnia sercowego,
- zakażenie,
- zawał mięśnia sercowego,
- udar mózgu,
- odma opłucnowa,
- zawał płuca,
- swędząca wysypka, reakcja anafilaktyczna na podany kontrast.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.