Zespół Sudecka - przyczyny, objawy, leczenie

Zespół Sudecka nazywany jest także:

• RDS,
• kompleksowym zespołem bólu regionalnego,
• zespołem algodystroficznym,
• pourazowym rozrzedzeniem,
• zespołem odruchowej dystrofii współczulnej,
• zanikiem plamistym kości.

Istotą tej choroby jest stopniowy zanik kości i mięśni oraz towarzyszące temu zesztywnienie stawów. Zespół Sudecka można pomylić z innymi schorzeniami o podobnych objawach. Typowymi oznakami tej choroby są:

• bolesność uciskowa,
• samoistny ból,
• zwiększona potliwość,
• fizykalne objawy lokalnego zaburzenia krążenia,
• miejscowa osteoporoza

Dokładna przyczyna wywołująca zespół Sudecka nie jest jeszcze znana. Wiadomo jedynie, że wywołuje go niewłaściwe działanie nerwów współczulnych, unerwiających chorą część ciała. Znacznie więcej wiadomo na temat czynników ryzyka wywołujących te schorzenie.

Zespół Sudecka pojawia się bardzo często, jako powikłanie urazów stawów, złamania kości, stłuczenia tkanek miękkich, oparzenia, odmrożenia oraz uszkodzenia nerwów. Dość często zespół Sudecka atakuje kości nadgarstka, ręki oraz stawy skokowe.

Urazami zwiększonego ryzyka są:

• skręcenie stawu nadgarstkowego,
• złamanie nasady dalszej kości promieniowej,
• stłuczenie opuszków palców.
• źle założony opatrunek gipsowy.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia zespołu Sudecka są także:

• choroba wieńcowa,
• stan po udarze mózgu,
• stan po zawale serca,
• zespół cieśni nadgarstka,
• zapalne choroby skóry,
• zaburzenia hormonalne
• zażywanie niektórych leków (np. cyklosporyny i barbituranów)

W pierwszym etapie choroby nazywanym fazą hipertoniczną typowymi objawami dla zespołu Sudecka są:

• obrzęki,
• silny ból,
• podniesiona temperatura skóry,
• czerwone lub fioletowe zabarwienie skóry,
• postępujący zanik mięśni,
• ograniczona ruchomość w stawie,
• odwapnienia kości.

Po około sześciu tygodniach następuje faza dystroficzna zespołu Sudecka cechująca się:

• zwiększoną łamliwością paznokci,
• chłodną, wilgotną i cienką skórą,
• przykurczami i zesztywnieniem stawów,
• wypadaniem włosów w okolicy chorej części ciała,
• dalszym zanikiem mięśni,
• odwapnieniem kości.

Najbardziej zaawansowane objawy pojawiają się po około sześciu miesiącach w tak zwanej fazie atroficznej. W tym czasie pojawia się:

• pełny zanik struktury kostnej i mięśni,
• pełne zesztywnienie stawów,
• błyszcząca skóra.

• Wrodzona łamliwość kości

• Mięśnie

• Złamanie kości ramiennej

• Opatrunki i bandażowanie

Kluczowe znaczenie w leczeniu zespołu Sudecka ma szybka i prawidłowa diagnoza. Dzięki niej można wdrożyć odpowiednie leczenie i zapobiec pojawieniu się nieodwracalnych zmian chorobowych. W momencie zauważenia niepokojących objawów należy bezzwłocznie udać się do lekarza. Podstawowym badaniem diagnostycznym w przypadku zespołu Sudecka jest zdjęcie RTG, pozwalające ocenić stan kości. Kolejnym badanie wykonywanym w przypadku podejrzenia zespołu Sudecka jest scyntygrafia kości.

Terapia zespołu Sudecka polega na przyjmowaniu:

• leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych,
• witaminy C,
• środków poprawiających uwapnienie oraz ukrwienie kości.

Osoby cierpiące na zespół Sudecka powinny mieć także zlecone zabiegi fizykoterapii takie jak:

• krioterapia,
• jonoforeza lignokainowo-wapniowa,
• diadynamik,
• laseroterapia,
• magnetoterapia.

Lekarze zlecają także miejscowe iniekcje lignokainy oraz rehabilitację chorej części ciała. W wyjątkowych sytuacjach wykonuje się w przypadku zespołu Sudecka sympatektomię. Jest to zabieg polegający na usuwaniu nerwów we współczulnym w układzie nerwowym. Zabieg ten ma na celu poprawę przepływu krwi i ograniczenie dolegliwości bólowych.