Bulimia - rodzaje, przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie
Bulimia to choroba, którą charakteryzują napady niekontrolowanego apetytu. Bulimicy potrafią pochłonąć ogromne ilości jedzenia w krótkim czasie. W obawie przed przytyciem wymiotują, zażywają środki przeczyszczające lub bardzo intensywnie trenują. Co warto wiedzieć o bulimii?
1. Co to jest bulimia?
Bulimia (łac. bulimia nervosa to choroba, którym głównym objawem są regularne epizody niepohamowanego apetytu. Wówczas chory pochłania ogromne ilości pożywienia w krótkim czasie, zdarza się że w ciągu godziny dostarcza organizmowi nawet 3500 kalorii.
Po etapie szybkiego jedzenia następuje etap przeczyszczenia, który polega na zastosowaniu wzmożonego wysiłku fizycznego, wywołaniu wymiotów, zażyciu środków przeczyszczających lub wprowadzeniu ścisłej diety, a nawet głodówki.
Napady mogą powtarzać się nawet kilkukrotnie w ciągu tygodnia, zdarza się że pacjenci dodatkowo cierpią na depresję, napady lękowe lub są uzależnieni od substancji psychoaktywnych.
Bulimicy mogą mieć naprawdę różną wagę, często prawidłową w stosunku do wzrostu i wieku. Niestety widzą oni zupełnie inny obraz siebie i negatywnie oceniają kondycję i wygląd swojego ciała.
Żarłoczność psychiczna pojawia się u kobiet od trzech do pięciu razy częściej niż u mężczyzn. W głównej mierze na chorobę cierpią osoby, które ze względu na pasję lub charakter wykonywanej pracy muszą zachować nienaganną sylwetkę.
Często bulimia rozwija się również u nastolatek, które wierzą w trend idealnej sylwetki, pokazywanej w mediach społecznościowych. Nieleczona choroba może trwać wiele lat, nawet do 40. roku życia.
2. Rodzaje bulimii
- bulimia o charakterze przeczyszczającym - prowokowanie wymiotów i zażywanie środków przeczyszczających lub moczopędnych,
- bulimia o charakterze nieprzeczyszczającym - wzmożone ćwiczenia fizyczne, wdrożenie ścisłej diety lub głodówki.
3. Przyczyny bulimii
Bulimia to poważne zaburzenia odżywienia, które mogą pojawiać się jako reakcja na konkretne emocje lub sytuacje w życiu. Jest to próba przejęcia kontroli nad życiem, swoim wyglądem i wagą.
Przyczyny choroby są trudne do zidentyfikowania, ponieważ wiele czynników może mieć wpływ na jej rozwój. Udowodniono, że nie bez znaczenia jest sposób wychowania, otoczenie, atmosfera w rodzinie, przeżycia jakie miały miejsce w przeszłości, predyspozycje genetyczne czy zaniżona samoocena.
Żarłoczność psychiczna może być spowodowana nieprawidłowymi wartościami neuroprzekaźników w układzie nerwowym, presją społeczeństwa, a nawet ocenianiem ludzi przez pryzmat wagi.
Ogromny wpływ na postrzeganie siebie mają media społecznościowe, które promują wychudzone sylwetki i różnego rodzaju diety. Często bulimia jest rozpoznawana u osób, które w przeszłości miały nadwagę lub otyłość i regularnie spotykały się z negatywnymi komentarzami ze strony otoczenia.
4. Objawy bulimii
Bulimicy minimum dwa razy w tygodniu mają napady żarłoczności, które skutkują zjedzeniem ogromnej ilości pożywienia w dość krótkim czasie. W czasie ataku chorzy zupełnie nie panują nad tym co robią, nie zwracają uwagi na rodzaj spożywanego pokarmu.
Po zaprzestaniu jedzenia chorzy natychmiast zaczynają martwić się o przytycie, które jest dla nich jednoznaczne z pogorszeniem wyglądu. W efekcie prowokują wymioty, sięgają po środki przeczyszczające, stosują ścisłą dietę lub zaczynają bardzo intensywnie ćwiczyć.
Zdarza się, że chorzy wprowadzają powyższe metody jednocześnie, by mieć pewność że utrata kontroli nad jedzeniem nie będzie miała wpływu na ich rozmiar.
W przebiegu choroby normą jest niskie poczucie własnej wartości, niezadowolenie ze swojego wyglądu, nieakceptowanie siebie, problem z poradzeniem sobie z różnymi emocjami, takimi jak stres, lęk, strata czy odrzucenie.
Epizody objadania się mogą pojawiać się nagle, ale często bulimicy potrafią je zaplanować. W tym celu gromadzą duże ilości produktów wysokokalorycznych.
Często napady mają miejsce w nocy lub wtedy kiedy nie ma nikogo w domu. Bulimia może iść w parze z uzależnieniem od alkoholu czy substancji psychoaktywnych, nie rzadko doprowadza do samobójstwa.
5. Rozpoznanie bulimii
W celu zdiagnozowania bulimii korzysta się z kryteriów Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego:
- powtarzające się napady żarłoczności,
- spożywanie w określonym czasie większej ilości pożywienia niż jest to przyjęte,
- brak kontroli nad jedzeniem,
- regularne prowokowanie wymiotów lub zażywanie środków, które mają wywołać odwodnienie lub biegunkę,
- powyższe zachowania mają miejsce minimum przez 3 miesiące, 2 razy w tygodniu,
- nadmierne koncentrowanie się na wyglądzie i jej negatywne postrzeganie.
6. Leczenie bulimii
Leczenie zaburzeń odżywiania wymaga zastosowania kilku metod jednocześnie. W przypadku bulimii dobre rezultaty przynoszą regularne spotkania z psychologiem i dietetykiem lub kognitywna terapia behawioralna.
Zdarza się, że konieczne jest wprowadzenie antydepresantów. Warto również rozważyć terapię indywidualną, grupową, a także rodzinną. Walka z bulimią to duże wyzwanie, ale zredukowanie napadów apetytu jest możliwe przy wsparciu najbliższych i skorzystaniu z profesjonalnej pomocy.
7. Skutki bulimii
Bulimia to choroba, która ma wpływ na cały organizm i może doprowadzić do powikłań, takich jak:
- uszkodzenie tylnej ściany gardła,
- wiotkość żołądka,
- uszkodzenie przełyku,
- nadżerki przełyku, żołądka lub tylnej ściany gardła,
- suchość skóry,
- rozstępy,
- zapalenie trzuski,
- uszkodzenia szkliwa nazębnego,
- próchnica,
- zapalenia dziąsęł,
- wrzody na grzbiecie dłoni,
- zanik miesiączki,
- problemy z zajściem w ciążę,
- duszności,
- nieprawidłowa praca serca,
- biegunki lub zaparcia,
- przewlekły refluks żołądkowo-przełykowy.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.