Trwa ładowanie...
Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd

Jak sobie radzić z depresją poporodową? Objawy, przyczyny i leczenie depresji poporodowej

Depresja poporodowa jest poważnym zaburzeniem psychicznym.
Depresja poporodowa jest poważnym zaburzeniem psychicznym. (iStock)

Depresja poporodowa jest poważnym zaburzeniem psychicznym, które wpływa na całe funkcjonowanie kobiety. Jej objawy ujawniają się do 12 miesięcy po porodzie. Ciąża i poród to trudny czas dla organizmu i psychiki kobiety. Po porodzie kolejny raz w ciągu kilku miesięcy jej organizm musi dostosować się do nowej sytuacji. Nie jest to proces łatwy bez względu na to, czy jest to pierwsze, czy kolejne dziecko. Opieka nad noworodkiem to również wielka odpowiedzialność i zaangażowanie. Małe dziecko jest całkowicie zależne od dorosłych osób. Młoda mama jest narażona na szereg problemów i komplikacji związanych z nową sytuacją. Jednym z bardzo poważnych jest właśnie depresja poporodowa. #ZdrowaPolka

spis treści

1. Objawy depresji poporodowej

Depresja poporodowa dotyka 10-15 proc. kobiet. Proces zaczyna się niepostrzeżenie w pierwszych tygodniach albo miesiącach po porodzie i może osiągnąć różny stopień nasilenia.

Przebieg choroby zależy od indywidualnych cech kobiety. Objawy depresji po porodzie można podzielić na 4 grupy – poznawcze, emocjonalne, motywacyjne i somatyczne. Objawy depresji poporodowej są takie same jak depresji występującej niezależnie od ciąży, tzn.:

Zobacz film: "Przekarmianie dzieci"
  • płaczliwość,
  • smutek o znacznym nasileniu,
  • obniżenie nastroju,
  • niska samoocena,
  • ciągłe zmęczenie,
  • bierność, apatia,
  • spowolnienie psychomotoryczne,
  • stany lękowe, niepokój,
  • pesymizm, czarnowidztwo,
  • poczucie beznadziejności,
  • brak motywacji do działania,
  • niechęć do podejmowania decyzji,
  • problemy z pamięcią,
  • huśtawka nastrojów,
  • irytacja i nerwowość,
  • bezsenność lub nadmierna senność,
  • zmiany w nawykach żywieniowych,
  • zarówno znaczny wzrost apetytu, jak i jego spadek,
  • brak zainteresowania seksem, spadek libido,
  • poczucie winy i bezsilności,
  • bóle brzucha i bóle głowy,
  • bóle klatki piersiowej,
  • bóle o innej lokalizacji bez uchwytnej przyczyny.

Osoba chora na depresję poporodową nie jest w stanie sprawnie funkcjonować i wywiązywać się ze swoich obowiązków. Ich nadmiar oraz brak wsparcia z zewnątrz może tym bardziej pogłębiać stan chorej i wpływać na nasilenie się objawów. W takiej sytuacji kobieta odczuwa więcej negatywnych skutków choroby.

Kobiety cierpiące na depresję poporodową opisują poród w sposób negatywny i dramatyczny, mówią, iż w jego trakcie czuły się bezradne i uprzedmiotowione. Charakterystycznym zjawiskiem jest bardzo bogata, niekiedy wręcz teatralna, ekspresja przygnębienia z płaczliwością, częstymi skargami na nieznośny smutek i zmęczenie. Występuje wysoki poziom lęku z napadami paniki, lękiem przed wychodzeniem z domu, nadmierna i nieadekwatna troska o zdrowie własne i dziecka.

Niekiedy nasilenie objawów nerwicowych jest tak duże, że może maskować depresję poporodową. W negatywnej samoocenie chorej na depresję poporodową dominuje poczucie nieudolności i nieodpowiedzialności w opiece nad dzieckiem, a także przekonanie o małej atrakcyjności. Chora bardzo często skarży się na uczucie osamotnienia, opuszczenia, bycia niezrozumianą, a także trudności w okazywaniu uczuć – zwłaszcza miłości – osobom bliskim.

W dwóch-trzech przypadkach na tysiąc mamy do czynienia z psychozą poporodową. Jej objawy, to: nielogiczne, nieuporządkowane i natrętne myśli, bezsenność, brak apetytu, okresy manii, halucynacje, myśli samobójcze. Jeśli się pojawią, konieczna jest pomoc lekarska.

Symptomy, na które powinny zwrócić uwagę młode matki, to:

  • brak radości z narodzin dziecka,
  • wyraźne zmniejszenie zainteresowania czynnościami związanymi z opieką nad dzieckiem,
  • unikanie kontaktu z dzieckiem,
  • poczucie braku kompetencji w opiece nad dzieckiem,
  • poczucie nieradzenia sobie w nowej sytuacji,
  • chęć skrzywdzenia dziecka,
  • obniżony nastrój,
  • poczucie własnej bezwartościowości lub nieuzasadnionej winy.

Kiedy kobieta zaczyna zauważać u siebie objawy związane z zaburzeniami depresyjnymi, może je ukrywać i starać się wpasować w stereotyp. Problemy kobiety nikną w zachwycie otoczenia nad maleństwem i nie zawsze ma ona gdzie szukać pomocy.

Niekiedy nasilenie objawów nerwicowych jest tak duże, że może maskować depresję poporodową. W negatywnej samoocenie chorej na depresję poporodową dominuje poczucie nieudolności i nieodpowiedzialności w opiece nad dzieckiem, a także przekonanie o małej atrakcyjności. Chora bardzo często skarży się na uczucie osamotnienia, opuszczenia, bycia niezrozumianą, a także trudności w okazywaniu uczuć – zwłaszcza miłości – osobom bliskim.

Jednak kobiety, które zauważają u siebie objawy depresji poporodowej, powinny skonsultować się z lekarzem specjalistą. Odpowiednia diagnoza oraz podjęcie leczenia mogą przyspieszyć powrót do zdrowia. Macierzyństwo jest wyzwaniem dla kobiety, szczególnie dla tej, która jest chora.

2. Przyczyny depresji poporodowej

Podczas gdy pojawienie się w okresie poporodowym manii czy zaburzenia dwubiegunowego wiąże się przede wszystkim ze zmianami hormonalnymi, jakie dokonują się w organizmie kobiety, to klasyczna depresja poporodowa uwarunkowana jest różnymi przyczynami.

Depresja poporodowa powodowana jest przeważnie spadkiem ilości hormonów płciowych w organizmie kobiety po porodzie, co prowadzi do nagłych zmian w przekaźnictwie nerwowym i zachwiania pewnej stabilnej sytuacji, jaka powstała w przeciągu ciąży.

Stężenie takich hormonów, jak progesteron, estrogeny czy kortyzol z bardzo wysokiego przed porodem, obniża się gwałtownie zaraz po urodzeniu dziecka. Co ciekawe, największe nasilenie smutku poporodowego przypada zwykle na piąty tydzień połogu, kiedy to poziom wymienionych hormonów we krwi spada najszybciej. Jeśli objawy smutku poporodowego są bardzo nasilone lub trwa on ponad dziesięć dni, kobieta powinna zgłosić się do lekarza ze względu na ryzyko rozwinięcia się depresji poporodowej.

Innym elementem sprzyjającym chorobie jest budowanie więzi między matką a noworodkiem, co także inicjuje zmiany w przepływie informacji w układzie nerwowym. Stresujące przeżycia, występowanie depresji w przeszłości czy rodzinie również mogą się przyczynić do rozwoju depresji poporodowej.

Ryzyko depresji poporodowej dotyczy też kobiet, które mają problemy małżeńskie, przeżyły trudne sytuacje życiowe w czasie ciąży albo nie mają dostatecznego wsparcia ze strony najbliższych. Depresja poporodowa może przytrafić się każdej kobiecie. Przyczyny są różne – duży wpływ ma z pewnością zmęczenie i ogrom obowiązków, które spadają na młode mamy.

Od cech indywidualnych kobiety oraz od wielu zewnętrznych czynników zależy, jak silne objawy wystąpią w danym przypadku. Depresja poporodowa wpływa nie tylko na funkcjonowanie kobiety – skutki choroby odczuwa cała rodzina.

Depresja poporodowa powodowana jest przeważnie spadkiem ilości hormonów płciowych w organizmie kobiety po porodzie, co prowadzi do nagłych zmian w przekaźnictwie nerwowym i zachwiania pewnej stabilnej sytuacji, jaka powstała w przeciągu ciąży.

Depresja poporodowa dotyka nie tylko kobietę cierpiącą na nią, ale również jej bliskich, szczególnie partnera/męża. Najważniejszym zadaniem jest zdobycie wiedzy o chorobie i możliwościach pomocy.

Im więcej partner będzie wiedział na temat depresji poporodowej, tym będzie mieć większe możliwości pomocy. Zamiast patrzeć na żonę, pogrążoną w cierpieniu z lękiem i bólem, będzie mógł czynnie wspierać ją w powrocie do zdrowia.

Nie bez znaczenia jest w takim wypadku opinia społeczeństwa. W trakcie ciąży oraz po porodzie kobiety doświadczają dużej presji. Tradycyjne wyobrażenie matki i jej zachowania nie zakłada odstępstw od normy.

Kobiety, które nie wpasowują się swoim zachowaniem w kanony, stają się obiektem negatywnych ocen, często są odpychane i uważane za gorsze. Depresja zaburza normalne funkcjonowanie, wpływa na pogorszenie stanu psychicznego oraz pojawienie się innych dolegliwości.

Kobieta nie jest w stanie zajmować się dzieckiem. W ciężkiej depresji nie jest w stanie zajmować się również sobą. Dlatego bardzo potrzebna jest jej pomoc ze strony najbliższych.

3. Depresja poporodowa a hormony

Ciąża jest nowym i bardzo wymagającym od organizmu stanem. Nowe życie rozwija się w ciele matki, która chroni je, karmi i wpiera jego rozwój. Narodziny dziecka są kolejnym etapem na drodze macierzyństwa. Jest to również moment wielkiego stresu wywołanego zarówno przez czynniki fizyczne, jak i psychiczne.

Kobieta wydaje na świat swoje dziecko, ma przy tym wiele obaw o jego zdrowie i życie, odczuwa niedogodności fizyczne. Po porodzie jej organizm znów musi powrócić do normy i po dziewięciu miesiącach przyzwyczaić się do funkcjonowania bez płodu. Na tym etapie mogą pojawić się trudności psychofizyczne związane z nową sytuacją oraz reakcją organizmu na zmianę. Kobiety często odczuwają w tym czasie problemy natury emocjonalnej.

Okres ciąży jest czasem wielu zmian hormonalnych, które przygotowują przyszłą mamę na rozwój dziecka w jej ciele oraz jego przyjście na świat. Po urodzeniu dziecka zmiany hormonalne dalej wpływają na psychikę kobiety. U wielu kobiet tuż po porodzie lub w okresie do około 2 tygodni po urodzeniu pojawia się stan obniżonego samopoczucia, wahania nastroju, czują się niepewne, zagubione i rozdrażnione. Odczuwają także ciągłe zmęczenie i nie mają energii do działania.

Taki stan, jeśli utrzymuje się około 2-6 tygodni, nazywany jest przygnębieniem poporodowym lub baby blues. Objawy mają łagodną formę i ustępują samoistnie. Jest to bardzo charakterystyczna reakcja organizmu związana właśnie ze zmianami hormonalnymi w ciele matki. Te zaburzenia nie stanowią zagrożenia ani dla matki, ani dla dziecka. Kobieta zwykle po okresie do 6 tygodni powraca do równowagi psychicznej, a objawy przygnębienia ustępują.

Istnieje jednak o wiele poważniejsza forma zaburzeń psychicznych związanych z przyjściem na świat dziecka. Objawy tego zaburzenia są podobne do objawów przygnębienia poporodowego, jednak ich przebieg jest znacznie silniejszy i dłuższy oraz wymaga leczenia. Depresja poporodowa, bo o niej mowa, jest chorobą psychiczną, która może rozwinąć się u kobiety po porodzie. Ponieważ ciąża jest stanem wymagającym wielu nakładów psychofizycznych ze strony matki, po narodzeniu dziecka może rozwinąć się depresja.

4. Depresja poporodowa a smutek poporodowy (baby blues)

Narodziny dziecka są wydarzeniem doniosłym, niezwykle radosnym, aczkolwiek i nieco przerażającym. To zupełnie zrozumiałe, że większość młodych matek doświadcza szerokiej gamy emocji, m.in. zespołu objawów określanych jako baby blues, czyli dosłownie – chandra związana z niemowlęciem.

W ciągu kilku dni po porodzie ponad połowa matek odczuwa smutek, złość, rozdrażnienie i niepokój. Mogą płakać bez wyraźnego powodu i myśleć z niechęcią o dziecku. Smutek poporodowy z reguły ustępuje samoistnie, najpóźniej po dziesięciu dniach.

Smutek poporodowy objawia się umiarkowanym obniżeniem nastroju połączonym z dużą labilnością emocjonalną, drażliwością i skłonnością do płaczu. Może pojawić się również znaczna skłonność do kłótni, niekiedy wrogie nastawienie do męża.

Kobieta cierpiąca na smutek poporodowy jest nadwrażliwa na bodźce zewnętrzne, skarży się, że wszystko jej przeszkadza.

Smutkowi poporodowemu często towarzyszy uczucie wyczerpania oraz hipochondryczny strach przed tym, że poród mógł doprowadzić do uszkodzenia organizmu, pogorszenia dobrego do tej pory zdrowia. Z dolegliwości somatycznych najczęściej występują bóle głowy.

Syndrom baby blues ma swoje źródło m.in. w biologii. Okazuje się bowiem, że w ostatnim trymestrze ciąży w organizmie kobiety wzrasta poziom kortykotropiny (CRH), czyli hormonu wytwarzanego w sytuacjach stresowych, a do takich niewątpliwie należy poród. Kortykotropina przed porodem wytwarzana jest, aby przygotować przyszłą mamę na stres w trakcie porodu. Natomiast po porodzie poziom CRH znacznie spada, co w oczywisty sposób przekłada się na nastrój kobiety.

Smutek poporodowy nie wymaga specjalnego leczenia. Kobiecie najczęściej wystarcza okazywanie wyrozumiałości i cierpliwości, zaoferowanie pomocy, zapewnienie, że nie jest sama w tej nowej i trudnej sytuacji oraz pokazanie, iż z pomocą bliskich jej życie ponownie osiągnie stan równowagi.

Jeśli objawy smutku poporodowego są bardzo nasilone lub trwa on ponad dziesięć dni, kobieta powinna zgłosić się do lekarza ze względu na ryzyko rozwinięcia się depresji poporodowej.

5. Jak sobie radzić z depresją poporodową?

W celu złagodzenia objawów depresji poporodowej można spróbować kilku sposobów:

  • nie oskarżaj się o zaistniały stan rzeczy – doświadczając sprzecznych uczuć wobec sytuacji narodzin dziecka, możesz być przepełniona ogromnym poczuciem winy. Jednak musisz wiedzieć, że te wszystkie nieakceptowane przez nas uczucia, będące konsekwencją przeżywanej depresji poporodowej, nie są aktem twojej woli;
  • znajdź dla siebie czas – to absolutna konieczność, nawet jeśli wydawałoby się, że ilość obowiązków związanych z opieką nad nowonarodzonym dzieckiem niweluje tę możliwość. Niech będzie to nawet pół godziny dziennie, ale przeznaczone wyłącznie na relaks czy na czynność sprawiającą prawdziwą przyjemność;
  • zadbaj o aktywność – może ona przejawiać się choćby w krótkich spacerach; aktywność fizyczna zapewnia nie tylko zdrowie, dopływ energii i lepszy sen, ale też pewność siebie i poczucie panowania nad sobą i sytuacją;
  • myśl pozytywnie – zamartwianie się i tak nic nie da, a tylko może pogorszyć sytuację. Warto zatem próbować zmienić to, co możesz i próbować zaakceptować to wszystko, na co nie masz wpływu;
  • szukaj rady i wsparcia – jeśli trudno jest ci poradzić sobie z własnymi uczuciami albo czujesz, że zadanie zaczyna przerastać twoje siły, musisz porozmawiać o tym z osobą zaufaną (kimś z rodziny, przyjacielem); już samo ujawnienie negatywnych emocji, obaw i wątpliwości ma prawdziwe terapeutyczne znaczenie.

Jeśli te sposoby okażą się nieskuteczne, warto wtedy próbować radzić sobie z pomocą specjalisty. Leczenie depresji poporodowej może być ważnym krokiem w kierunku zmiany i poprawy ogólnej jakości życia. Wiele kobiet w miarę powrotu do zdrowia zyskuje nieznaną wcześniej pewność siebie, energię i siłę woli.

6. Leczenie depresji poporodowej

6.1. Farmakoteriapia

Depresja w każdej postaci jest chorobą i wymaga odpowiedniego leczenia. Tak, jak w przypadku innych zaburzeń afektywnych, również w leczeniu depresji poporodowej stosuje się farmakoterapię.

Matka nie może wtedy karmić swojego dziecka piersią, jednak ma szansę na nawiązanie z nim głębokiej więzi, kiedy jej stan się poprawi. Leczenie farmakologiczne depresji poporodowej może być zastosowane jedynie po bezpośredniej konsultacji z lekarzem psychiatrą. Odradza się leczenie na własną rękę lekami bez recepty lub ziołami.

Leczenie takimi sposobami może wywołać niepożądane reakcje. Leki bez recepty nie są odpowiednio przebadane, by móc mówić o ich skuteczności. Każdy przyjmowany w tym stanie lek kobieta powinna konsultować z lekarzem.

Tylko odpowiednio prowadzone leczenie oraz stosowanie się do zaleceń lekarza może poprawić stan chorej kobiety. Przebywanie pod stałą opieką lekarza, współpraca pacjentki z lekarzem oraz stosowanie się do jego zaleceń może znacznie przyspieszyć powrót do zdrowia i rekonwalescencję.

6.2. Psychoterapia

  • pschoterapia indywidualna

Dobrym uzupełnieniem leczenia farmakologicznego jest psychoterapia. Obecnie można wybierać w ofercie ośrodków psychoterapeutycznych. Każdy może dopasować odpowiedni rodzaj terapii do swoich potrzeb.

Praca z psychoterapeutą pozwala na przepracowanie trudnych problemów i emocji oraz poznanie swojego wnętrza. Praca nad sobą jest uzupełnieniem leczenia, ponieważ pozwala na ustabilizowanie nastroju, poprawę samopoczucia oraz dotarcie do sedna problemu. Istnieje możliwość pracy indywidualnej, grupowej oraz partnerskiej.

W indywidualnej pracy z terapeutą kobieta może pracować nad swoimi problemami i stanem psychicznym. Jest to bezpośrednia praca z drugą osobą – wykwalifikowanym terapeutą.

  • pschoterapia grupowa

Psychoterapia grupowa przebiega pod opieką terapeuty, jednak działają tu również procesy grupowe. Osoby w takiej terapii mogą się nawzajem wspierać i pomagać sobie w trudnych momentach.

Jest to dobra forma terapii dla kobiet, które potrzebują wsparcia od innych oraz szukają zrozumienia. W terapii z partnerem, oprócz problemów kobiety, porusza się także problemy związane z relacją partnerską. W związku problemy jednej osoby odbijają się również na drugiej.

Dlatego dla par, które nie potrafią sobie poradzić z depresją poporodową partnerki, będzie to możliwość pogłębienia relacji, zrozumienia siebie nawzajem oraz obdarzania się czułością i wsparciem.

Każda forma terapii będzie owocna, jeśli zostanie odpowiednio dobrana oraz osoba chora będzie miała motywację do uczestnictwa i pracy nad sobą.

Depresja po porodzie - zdjęcie
Depresja po porodzie - zdjęcie

Depresja poporodowa nie oznacza, że jest się złą matką, to jedynie syndrom baby blues.

zobacz galerię

6.3. Wsparcie rodziny

Po trzecie – wsparcie rodziny. Młoda mama musi zmagać się z wieloma nowymi obowiązkami, a dzięki rozmowie o nich, o lękach i niepokojach, jakie powodują, może uzyskać wparcie, np. ze strony matki czy bardziej doświadczonej przyjaciółki. Poza tym, kobieta z depresją poporodową powinna dużo wypoczywać, wysypiać się, spożywać regularne, lekkie posiłki i pić duże ilości wody. Warto pamiętać o takich wskazówkach, jak:

  • staraj się dużo odpoczywać,
  • kiedy dziecko śpi, ucinaj sobie drzemki,
  • poproś partnera o zajęcie się dzieckiem i wybierz się na spacer,
  • dołącz do grupy wsparcia kobiet dotkniętych depresją poporodową.

7. Grupy wsparcia dla kobiet z depresją poporodową

Oprócz farmakoterapii oraz psychoterapii kobieta może uczestniczyć w spotkaniach grup wsparcia lub korzystać z pomocy oferowanej przez fora internetowe oraz telefony zaufania. Grupy wsparcia są miejscem spotkań ludzi o podobnych problemach i przeżyciach, którzy wzajemnie starają się sobie pomóc.

Głównym założeniem jest wzajemne zrozumienie oraz wsparcie. Znalezienie się w środowisku osób o podobnych problemach może dać szansę chorym kobietom na wspólne poszukiwanie rozwiązań problemów, możliwość opowiedzenia o swojej sytuacji, wzajemne zrozumienie i wsparcie.

Tego rodzaju pomoc może również dawać nowe możliwości w pracy nad swoimi problemami oraz siłę do dalszego działania. Podobnie dzieje się w przypadku for internetowych oraz telefonów zaufania. Osoba chora może opowiedzieć o swoich problemach, uzyskać wsparcie i zrozumienie.

To bardzo ważne czynniki, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania oraz poczucia bezpieczeństwa. Osoba otoczona wsparciem, która może podzielić się swoimi problemami, ma szansę na szybszy powrót do zdrowia.

Kobiety, które po porodzie doświadczyły depresji, wymagają solidnej opieki i wsparcia. Potrzebują przede wszystkim odpowiedniego leczenia oraz pomocy w przezwyciężaniu trudności. Ich sytuacja jest podwójnie ciężka – z jednej strony, powinny spełniać społecznie narzucone obowiązki przy dziecku i cieszyć się z jego narodzin, z drugiej – choroba uniemożliwia im takie działania.

Dlatego tak ważne jest zrozumienie dla tych kobiet i wspieranie ich. Dzięki temu mogą szybciej powrócić do zdrowia i opieki nad swoimi pociechami.

Rola matki jest bardzo wymagająca i nie zawsze wiąże się ze szczęściem i radością, czasem jest równoznaczna ze smutkiem i łzami. Wtedy opieką należy otaczać nie tylko dziecko, ale również jego matkę. Ważne, by w takich sytuacjach zrozumieć kobietę i zapewnić jej bezpieczeństwo.

Może to zaowocować szczęśliwym dzieciństwem dziecka i spełnionym macierzyństwem kobiety.

8. Depresja poporodowa a postawa partnera

Pojawienie się u matki objawów depresji poporodowej wpływa na życie całej rodziny. Nie może ona wykonywać wszystkich swoich obowiązków, powinna poddać się leczeniu i przebywać pod kontrolą lekarza.

W trudnej sytuacji zostaje postawiony również partner, na którego spada wiele dodatkowych obowiązków. Jednak jego działania mogą pozwolić kobiecie szybciej powrócić do zdrowia i zajmowania się dzieckiem. Odpowiednia postawa męża czy partnera może pozwolić sprawnie funkcjonować rodzinie, pomimo problemów kobiety.

Dziecko wymaga bardzo dużej uwagi i zaangażowania. W pierwszych miesiącach życia jest całkowicie uzależnione od dorosłych. Kiedy matka nie może zapewnić mu odpowiedniej opieki, może to odbić się na jego rozwoju.

Dzieci są bardzo wrażliwe na zmiany oraz deficyty uwagi oraz emocji ze strony otoczenia. Rozwój dziecka w pierwszych miesiącach jest bardzo intensywny.

W momencie choroby kobiety tak ważna jest postawa partnera, gdyż dzięki jego działaniom dziecko może rosnąć w odpowiedniej atmosferze i mieć zaspokojone wszystkie potrzeby.

Postawa partnera względem objawów partnerki nie powinna być lekceważąca. Czasem kobieta nie jest w stanie stwierdzić i odpowiednio ocenić tego, co się z nią dzieje.

Mężczyzna, zauważywszy niepokojące objawy depresji poporodowej, powinien zainteresować się sytuacją psychiczną kobiety. Może okazać się, że wczesne dostrzeżenie objawów i pomoc pozwolą szybciej powrócić do zdrowia kobiecie.

Ważne, by partner starał się obserwować objawy świadczące o depresji i rozmawiał ze swoją żoną na temat jej samopoczucia. Jeśli objawy nie ustępują w ciągu kilku dni/tygodni, a z czasem wręcz nasilają się, to należałoby zaproponować partnerce wizytę u lekarza psychiatry.

Odpowiednie rozpoznanie choroby oraz podjęcie leczenia będzie dla partnerki szansą na szybki powrót do zdrowia. Partner może jej towarzyszyć w wizytach lekarskich i wspierać ją w tym czasie. Bardzo trudno jest zrozumieć kobiecie, dlaczego tak się dzieje.

Czułość i opieka partnera może znacząco wpłynąć na jej samopoczucie w trakcie leczenia i przyspieszać powrót do aktywnego życia.

Bardzo istotne w życiu rodzinnym jest również przejęcie części domowych obowiązków za kobietę. W zależności od rozwoju choroby, kobieta może mieć problemy z wykonywaniem różnych domowych czynności. Mąż może pomagać w tym kobiecie, przejmować obowiązki oraz ułatwiać jej prace domowe.

Zapewnienie jej komfortu i zdjęcia z niej ciężaru obowiązków również może znacząco wpłynąć na jej zdrowie i nastrój. Jeśli kobieta nie może sama zajmować się dzieckiem, a mężczyzna nie ma na to czasu, może postarać się o pomoc w tym zakresie.

Opiekunka dla dziecka może również być pomocna samej kobiecie. Kobieta nie musi wtedy na siłę zajmować się dzieckiem. Może nawiązywać z nim kontakt i udzielać się w jego wychowaniu na tyle, na ile jest w stanie. Nie jest jednak pod presją, która może wpływać na pogłębienie jej problemów.

W przebiegu choroby partnerki najważniejsze jest wsparcie i zrozumienie ze strony partnera. Kobieta może wtedy powracać do zdrowia w spokojnej i przyjaznej atmosferze.

Zrozumienie jej problemów jest szansą na wspólną walkę z chorobą, zapewnienie kobiecie odpowiedniej opieki oraz pomocy. Wspólna praca nad trudnościami oraz uczestnictwo partnera w spotkaniach z lekarzem psychiatrą czy terapeutą są oznaką zainteresowania i utwierdzeniem kobiety w przekonaniu, że partnerowi na niej zależy i otacza ją silnym uczuciem.

W takiej sytuacji może się ona czuć dowartościowana i potrzebna. Jej motywacja do poprawy swojego stanu jest większa, a potrzeba bezpieczeństwa jest zaspokojona. Powrót do zdrowia w takiej atmosferze jest łatwiejszy. Kobieta ma na kim polegać i wie, że w razie trudności nie zostanie sama. Pomoc najbliższej osoby jest dlatego tak ważna w walce z chorobą.

Depresja poporodowa jest czynnikiem wywołującym kryzys w rodzinie. Kobieta nie może spełniać się w swoich rolach. Mężczyzna jest przytłoczony ilością obowiązków. Jednak to głównie od mężczyzny zależy, jaką postawę w tej sytuacji przyjmie.

Jego działania mogą silnie oddziaływać na stan zdrowia kobiety, dlatego tak ważne jest jego zachowanie. Zapewnienie kobiecie odpowiednich warunków pozwoli na poprawę jej sytuacji oraz szybszy powrót do zdrowia i aktywności. Zatem wspólne działanie na rzecz poprawy sytuacji może przynieść bardzo widoczne i pozytywne efekty.

Ten tekst jest elementem naszego cyklu #ZdrowaPolka, w którym pokazujemy, jak zadbać o swoją kondycję fizyczną i psychiczną. Przypominamy o profilaktyce i radzimy, co zrobić, żeby żyć zdrowiej. Więcej przeczytasz tutaj

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Następny artykuł: Dieta matki karmiącej
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze