Dziegieć - charakterystyka, stosowanie, bezpieczeństwo. Dziegieć dla zdrowia i urody
Dziegieć od wieków wykorzystywany jest w medycynie naturalnej. Choć może być skuteczną metodą leczenia wielu chorób, posiada też dość sporą listę możliwych skutków ubocznych i działań niepożądanych. Zobacz, jak go stosować i na co trzeba szczególnie uważać.
1. Co to jest dziegieć?
Dziegieć inaczej zwany jest także smołą drzewną, ze względu na swój kolor i konsystencję. To lepka, niemal czarna i bardzo tłusta maź, którą pozyskuje się w wyniku destylacji suchego drewna, kory, torfu albo węgla. Na skutek tego procesu powstają takie gazy, jak dwutlenek węgla, tlenek węgla, metan oraz etylen. Następnie zostają one skroplone, efektem czego jest między innymi dziegieć. Skład dziegciu za każdym razem jest nieco inny, dlatego też trudno jednoznacznie określić skuteczność jego działania.
Dziegieć przypomina nieco smołę i ma bardzo intensywny, nieprzyjemny zapach spalenizny. Niekiedy w skład dziegciu wchodzą toksyczne substancje, takie jak benzopiren, pochodne aminonaftalenu, antracenu oraz chinoliny. Z tego względu naukowcy spierają się co do jego bezpieczeństwa, zwłaszcza w przypadku wykorzystania go w medycynie.
Substancja ta znalazła swoje zastosowanie nie tylko w lecznictwie, ale także w kosmetyce i budownictwie.
1.1. Rodzaje dziegciu
Wyróżnia się kilka różnych rodzajów dziegciu, każdy z nich pozyskuje się nieco inaczej. Najpowszechniejsze są:
- dziegieć brzozowy
- dziegieć bukowy
- dziegieć jałowcowy
- dziegieć sosnowy
- dziegieć węglowy
2. Zastosowanie dziegciu
W dawnych czasach dziegieć był dość często wykorzystywany. Nasączano nim na przykład ubrania, aby chronić je przed insektami. Przy pomocy dziegciu leczono urazy racic, kopyt oraz kości zwierząt - niekiedy praktykuje się to do dzisiaj. Ze względu na swoją konsystencję, często wykorzystywano go także do klejenia beczek - wówczas mieszano go ze smołą. Sprawdzał się także jako klej uniwersalny.
Obecnie jego zastosowanie ogranicza się przede wszystkim do kosmetyki, choć istnieją także zwolennicy leczenia przy jego pomocy. W kosmetyce substancja ta znalazła zastosowanie przede wszystkim w preparatach przeciwgrzybiczych i przciwpasożytniczych, ale także w wielu produktach myjących - naturalnych mydłach i szamponach. Czasem można je znaleźć także w kremach i balsamach.
Zwolennicy leczenia przy pomocy dziegciu przekonują, że substancja może niwelować negatywne skutki chemioterapii stosowanej w leczeniu nowotworów, a także poprawić pracę serca i układu pokarmowego. Dodatkowo dziegieć wykorzystywany jest do leczenia schorzeń dermatologicznych, takich jak:
- grzybica i łuszczyca skóry
- trądzik
- atopowe zapalenie skóry
- łupież
- łagodzenie stanów zapalnych i gojenie ran.
Diegieć wykorzystuje się także w leczeniu wypadania włosów i redukcji zmarszczek.
3. Możliwe skutki uboczne stosowania dziegciu
Dziegieć stosowany jest w medycynie i kosmetyce od lat i nie musi wywoływać działań niepożądanych. Należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania go. Przede wszystkim nie nadaje się dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, ponieważ może działać teratogennie (przyczyniać się do powstawania wad płodu).
Nie należy także przesadzać z jego stosowaniem ani nie korzystać z niego nadmiernie. Zbyt długie stosowanie dziegciu może być przyczyną ostrej niewydolności wątroby i nerek, a także może wywołać obumieranie tkanek i tworzenie się rozrostów nowotworowych.
Jeśli chcemy spróbować terapii dziegciem, nie może ona trwać dłużej niż 6 tygodni, dodatkowo należy z niego korzystać na niewielkiej powierzchni skóry. Dobrze jest także stale obserwować swoje ciało i przerwać stosowanie, jeśli zauważymy jakiekolwiek niepokojące objawy.
Należy bezwzględnie pamiętać o tym, że po stosowaniu dziegciu nie wolno wystawiać skóry na działanie promieni słonecznych.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.
