Impotencja po 45 roku życia
Zaburzenia erekcji (Erectile dysfunction – ED) mogą występować w każdym wieku, jednak w większości przypadków dotykają mężczyzn po 45. roku życia. W USA na ED uskarża się 30 milionów mężczyzn, a na całym świecie, według różnych statystyk, ok. 150 milionów. Szacuje się, że na problemy z erekcją w 2025 roku będą cierpiały 322 miliony mężczyzn w tej grupie wiekowej.
1. Zaburzenia erekcji a wiek
Częstość występowania zaburzeń erekcji znacząco wzrasta wraz z wiekiem, jednocześnie są one zaliczane do najczęstszych zaburzeń seksualnych u mężczyzn. Według statystyk na zaburzenia erekcji skarży się:
- 39% w wieku 40 lat,
- 48% w wieku 50 lat,
- 57% w wieku 60 lat,
- 67% w wieku 70 lat.
Występowanie tego zjawiska jest związane z powstawaniem zmian patologicznych w organizmie, narastających z wiekiem, które doprowadzają do zaburzeń erekcji.
Zauważono, że 45. rok życia jest tym momentem, kiedy zaburzenia zaczynają szybciej narastać. Według Massachusetts Male Aging Study ryzyko wystąpienia impotencji w wieku 40 lat wynosi 5%, a wieku 70 lat już ponad 15%.
Należy zaznaczyć, że na podstawie licznych badań przeprowadzanych głównie w USA zauważono, iż wraz z wiekiem, oprócz zaburzeń erekcji ED, obniżają się także popęd seksualny i odczuwana satysfakcja z odbytych stosunków płciowych.
Wzrost występowania ED wraz z wiekiem może być spowodowany:
- przez zmiany „wsteczne” zachodzące w organizmie każdego mężczyzny (wiotkość mięśni, więzadeł, spadek elastyczności skóry),
- występowaniem różnych chorób oraz w wyniku stosowanego leczenia.
2. Zmiany w stężeniu hormonów i budowie penisa**
**
Według badań przeprowadzonych w USA po 45. roku życia we krwi mężczyzn obniża się poziom testosteronu (hormonu zwanego „męskim hormonem”, odpowiedzialnego za występowanie libido i popędu seksualnego u mężczyzn), a zwiększa się poziom hormonów żeńskich (LH). Jednakże według dotychczasowych badań zmiany w stężeniu hormonów, pojawiające się wraz z wiekiem, u zdrowych mężczyzn nie mają aż tak istotnego znaczenia, jak dawniej sądzono.
Znaczący wpływ na wystąpienie ED mają zmiany we włóknach kolagenowych i elastycznych budujących błonę białawą (błona budująca penis). Badania pobranych wycinków z penisa ujawniły postępujące z wiekiem zmiany zanikowe tych włókien.
Dodatkowo u 35% mężczyzn po 60 r. życia dochodzi do zaniku mięśni gładkich, z których zbudowany jest także męski członek.
Zaobserwowano również zamianę kolagenu III na kolagen I, co także może powodować zaburzenia erekcji, gdyż powoduje zmniejszenie elastyczności i wrażliwości ciał jamistych na wypełnianie się krwią. Podejrzewa się, że zamiana kolagenu może powodować zmiany niedokrwienne mięśni gładkich, co bezpośrednio będzie upośledzało ich funkcję.
3. Zmiany w czynności penisa
Wraz z wiekiem w prąciu zachodzą liczne zmiany fizjologiczne i biochemiczne. Badania dowiodły, że dochodzi do obniżenia wrażliwości na mechaniczne drażnienie członka. Zmniejsza się także ilość neuronów zawierających syntetazę NO (przekaźnik ułatwiający wystąpienie wzwodu).
Obserwuje się także obniżony przepływ krwi w ciałach jamistych, po wstrzyknięciu 10 ug prostaglandyny E1. Sam wiek, według obecnych badań, bez towarzyszących badań jest ryzykiem wystąpienia ED.
Wraz z wiekiem zwiększa się liczba chorób w populacji. Choroby, poza wiekiem, są istotnym czynnikiem wpływającym na występowanie ED.
Przykładem może być nadciśnienie tętnicze samoistne. Jego występowanie powoduje zmniejszenie ogólnej ilości NO – substancji niezbędnej do fizjologicznego wzwodu. Jak wyżej wspomniano, ilość NO w penisie zmniejsza się także wraz z wiekiem jako wynik obniżonej aktywności enzymu syntetyzującego NO (NOS).
Według innego badania oceniającego 1240 mężczyzn pomiędzy 18. a 91. rokiem życia 488 skarżyło się na zaburzenia erekcji i większość przypadków była związana z chorobą niedokrwienną serca, nadciśnieniem tętniczym i miażdżycą naczyń tętniczych.
Greenstein zaobserwował korelację pomiędzy występowaniem ED a ilością zmiażdżycowanych naczyń tętniczych.
4. Cukrzyca i choroby psychiczne a impotencja
Główną przyczyną w tej grupie jest depresja. Częstość jej występowania nie ma udowodnionego związku.
Ryzyko wystąpienia cukrzycy wzrasta wraz z wiekiem. Ryzyko występowania ED u pacjentów jest zaś ściśle związane z kontrolą poziomu cukrów – glukozy. Cukrzyca, szczególnie ta źle kontrolowana, prowadzi do powikłań w postaci uszkodzenia nerwów (neuropatia) i uszkodzenia drobnych naczyń doprowadzających krew do penisa (mikroangiopatia). Wysoki poziom cukrów może także doprowadzać do glikozylacji nabłonka w ciałach jamistych i tym samym upośledzać wytwarzanie NO.
5. Łagodny przerost prostaty a zaburzenia erekcji
(Benign prostatic hyperplasia – BPH)
Według ostatnich badań (oszacowano 140 pacjentów z BPH) ponad połowa mężczyzn z tym schorzeniem cierpi na ED.
Zaburzenia erekcji (impotencja) są powszechnym schorzeniem w dzisiejszych czasach. Częstość ich występowania wzrasta dramatycznie wraz z wiekiem, szczególnie jeśli mężczyzna jest obciążony dodatkowymi chorobami cywilizacyjnymi, np. sercowo- naczyniowymi (np. choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, udar).
6. Leczenie zaburzeń erekcji
Obecnie podstawą leczenia zaburzeń erekcji jest doustna terapia sildenafilem – inhibitorem fosfodiesterazy typu 5 (PDE5). Poprawia on erekcję szczególnie u pacjentów z nadciśnieniem i chorobą niedokrwienną serca oraz z depresją. Według ostatnich badań sildenafil jest mało skuteczny w leczeniu ED mających przyczynę w cukrzycy.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.