Kardiomiopatia rozstrzeniowa – przyczyny, objawy i leczenie

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą, w przebiegu której serce powiększa się, a jego ściany stają się cieńsze. To zwykle prowadzi to powstania lewokomorowej niewydolności narządu, a następnie niewydolności obukomorowej i niewydolności serca. Jakie są przyczyny i objawy schorzenia? Na czym polega leczenie?

1. Co to jest kardiomiopatia rozstrzeniowa?

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM, ang. dilated cardiomyopathy, łac. cardiomyopathia dilatativa) to choroba mięśnia sercowego. Jej istota jest ścieńczenie organu, zwłaszcza w obrębie komór. Jednostka ta jest także znana jako kardiomiopatia zastoinowa (łac. cardiomyopathia congestiva) i kardiomiopatia przekrwienna.

Kardiomiopatia to nazwa grupy chorób serca, które mają wiele różnych przyczyn, ale wszystkie prowadzą do zaburzonego funkcjonowania mięśnia sercowego. Dzieli się na pierwotne (uwarunkowane genetycznie) oraz nabyte, wywołane działaniem czynnika uszkadzającego.

Zobacz film: "Choroby serca najczęstszą przyczyną zgonów Polaków"

DCM to najczęstsza forma kardiomiopatii pośród grupy pierwotnych chorób mięśnia sercowego. Rozpoznaje się ją u około 60% wszystkich pacjentów z kardiomiopatiami. Choroba dotyka przede wszystkim mężczyzn w średnim wieku. Przyjmuje się, że roczna zapadalność na DCM wynosi około 5–8 przypadków na 100 000.

2. Przyczyny kardiomiopatii rozstrzeniowej

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą, która może być zarówno pierwotna, jak i wtórna. Mogą za nią odpowiadać:

• wirusy powodujące zapalenie mięśnia sercowego, ale i inne choroby narządu, takie jak wieloletnie nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, nieleczone wady zastawkowe serca, przebyty zawał serca,
• leki cytostatyczne (chemioterapia),
• zaburzenia gospodarki hormonalnej, np. choroby tarczycy,
• zanik tkanki mięśniowej (dystrofia miotoniczna, dystrofia mięśniowa Duchenne’a),
• choroby spichrzeniowe, np. amyloidoza, sarkoidoza (choroba Besniera-Boecka-Schaumanna),
• okres ciąży, połóg (kardiomiopatia połogowa),
• alkohol, kokaina,
• zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności. W większości przypadków jej etiologia nie jest znana.

3. Kardiomiopatia rozstrzeniowa - objawy

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą, w przebiegu której serce powiększa się, a jego ściany stają się cieńsze. W rezultacie skurcze stają się coraz mniej efektywne. Zwykle prowadzi to powstania lewokomorowej niewydolności tego mięśnia, a następnie niewydolności obukomorowej i niewydolności serca.

Objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej to:

• symptomy niewydolności krążenia (duszności, bezsenność, zmęczenie, zawroty głowy),
• kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, w tym migotanie przedsionków, zaburzenia rytmu serca (komorowe, nadkomorowe z migotaniem przedsionków), rozciągnięcie i powiększenie mięśnia sercowego,
• zmiany zakrzepowo-zatorowe, żylaki kończyn dolnych oraz zakrzepica żył głębokich,
• ból w klatce piersiowej (symptom zatorowości płucnej),
• ból brzucha spowodowany hepatomegalią.
• oddawanie moczu w nocy (nykturia),
• wzrost masy ciała.

Dla choroby typowe jest to, że objawy zwykle rozwijają się stopniowo, wraz z postępującymi zmianami strukturalnymi serca. W przypadku, gdy patologią objęta jest wyłącznie rozstrzeń lewa, symptomy mogą się nie pojawiać nawet przez kilka lat.

4. Kardiomiopatia rozstrzeniowa – leczenie i diagnostyka

W diagnostyce kardiomiopatii rozstrzeniowej wykorzystuje się takie badania jak echokardiografia, elektrokardiografia (EKG), a także biopsja endomiokardialną oraz cewnikowanie serca.

Kardiomiopatii rozstrzeniowej nie da się wyleczyć. Celem podjętych działań jest poprawa wydolności krążenia i jakości życia, a także spowalnianie postępowania zmian, obniżenie ryzyka wystąpienia powikłań i przedwczesnej śmierci.

Terapia farmakologiczna polega na podawaniu leków, które poprawiają wydolność krążenia przez zmniejszenie oporów obwodowych, również leków moczopędnych oraz leków obniżających nadmierne napięcie układu współczulnego. Zastosowanie znajdują również leki przeciwzapalne włączane w przypadku kardiomiopatii rozstrzeniowej pozapalnej.

Leczenie kardiomiopatii rozstrzeniowej może także mieć charakter inwazyjny. Wówczas polega na wszczepieniu stymulatora mięśnia sercowego lub defibrylatora. W przypadku znacznego uszkodzenia organu konieczny jest przeszczep serca.

Osoby, u których została rozpoznana kardiomiopatia rozstrzeniowa, powinny prowadzić higieniczny tryb życia. Duże znaczenie odpowiednia dieta oraz regularna aktywność fizyczna. Bardzo ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza, w tym regularne przyjmowanie leków.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa rokowania

Jeśli chodzi o rokowania i długość życia, u sporej grupy pacjentów dochodzi do samoistnej poprawy stanu zdrowia. Niestety u innych stan się pogarsza w różnym tempie. Może to być perspektywa kilku lat, ale tygodni.

A jak przedstawia się kwestia kardiomiopatia rozstrzeniowa - długość życia? Specjaliści szacują, że w przeciągu 5 lat od rozpoznania kardiomiopatii przekrwiennej umiera od 20 do nawet 50% pacjentów.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.