Lęk przed burzą - czy można się go pozbyć?
Burze należą do naturalnych zjawisk atmosferycznych, którym towarzyszą zwykle silne podmuchy wiatru, opady deszczu oraz pioruny – błyskawice i grzmoty. Chociaż burza może generować w każdym z nas pewien poziom zaniepokojenia czy obawy, to jednak występują osoby, które wpadają wręcz w panikę przed lub podczas nawałnicy.
Irracjonalny i paraliżujący lęk przed burzą określa się mianem brontofobii, natomiast patologiczny lęk przed burzą z piorunami to astrafobia. Jakie są przyczyny chorobliwego strachu przed burzami i jak leczyć ten rodzaj fobii?
1. Przyczyny strachu przed burzą
Burzy boją się dzieci, dorośli, pupile – koty i psy. Nawałnice nie należą do najprzyjemniejszych okoliczności pogodowych i wymagają czasami zachowania ostrożności. Niemniej jednak istnieje spora grupa ludzi, u których strach przed burzą uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Są to astrafobicy albo brontofobicy. Irracjonalny lęk przed burzą może wynikać z kilku czynników.
Wśród przyczyn brontofobii wymienia się między innymi brak styczności z burzą w młodym wieku (nadmierna ochrona dziecka przez rodziców), silne przeżycia traumatyczne związane z nawałnicą, np. stres w związku z przejściem trąby powietrznej i utratą dachu nad głową, zaskoczenie przez wichurę w górach w trakcie marszu, uderzenie pioruna blisko dziecka oraz powielanie fobicznych reakcji, obserwowanych u dorosłych w trakcie burzy – nerwowe chodzenie po domu, zamykanie okien, lamentowanie, płakanie, histeryzowanie, niepokój, głoszenie "czarnych scenariuszy" o grożącym potencjalnym niebezpieczeństwie.
Niekiedy babcie zasiewają ziarno niepokoju w swoich wnukach, opowiadając straszne historie dotyczące burz albo indukując w dzieciach strach, który same przeżywają. Niejednokrotnie maluchy nie rozumieją np. rytualnych i ludowych ceremoniałów, mających rzekomo uchronić przed zniszczeniami powodowanymi przez burzę, takich jak zapalanie gromnicy. Warto zatem pamiętać, że małe dzieci są bacznymi obserwatorami i naśladują zachowania dorosłych – nieświadomie możemy zaszczepić w szkrabach chorobliwy lęk przed burzą.
2. Objawy i leczenie brontofobii
Strach przed burzą objawia się bardzo różnie. Do fizjologicznych oznak brontofobii należą sztandarowe symptomy fobii, takie jak: kołatanie serca, szybsze tętno, płytki i szybki oddech, drżenie mięśni, gęsia skórka, zimne poty, duszność, zawroty głowy, nudności, czasami wymioty, paraliż albo utrata przytomności. Niektórych strach przed burzą obezwładnia, paraliżuje całe ciało, nie potrafią się wówczas ruszyć z miejsca. Inni chronią się w najbardziej zacisznym i ustronnym kącie, albo bezustannie biegają po mieszkaniu, nie mogą usiedzieć w miejscu, zamykają wszystkie okna i drzwi.
Ich wyobraźnia podpowiada im najstraszniejsze wizje. Kilkakrotnie sprawdzają, czy odłączyli z kontaktów wszystkie urządzenia elektroniczne. Pojawiają się u nich paranoje, np. że do domu wpadnie piorun kulisty. Inni zaczynają płakać, krzyczeć, kiedy usłyszą odgłos grzmotów. Wpadają w panikę, towarzyszy im przeczucie, że za chwilę stanie się coś strasznego, a oni nie będą w stanie temu zapobiec.
Brontofobia może nasilać się bardziej, kiedy osoba zostanie zaskoczona przez burzę poza domem. Możliwość schronienia się w mieszkaniu redukuje nieco poziom lęku. Czasami osoby skrajnie bojące się burzy rezygnują z normalnego życia, np. nie wyjeżdżają na wakacje w góry z obawy przed wichurami. Niektórzy nawet nie mogą oglądać programów w telewizji poświęconych takim zjawiskom atmosferycznym, jak tornada czy burze. Brontofobia i astrafobia wymagają leczenia psychologicznego i/lub farmakologicznego.
Zobacz także:
- Co KRYJE SIĘ w wodach smakowych? Sprawdziliśmy
- Smaczne i zdrowe. Owoce, które WALCZĄ z nowotworami
- Pomysł, który ma zniechęcić do jedzenia słodyczy. KONTROWERSYJNY?
Wiadomo, że lęk wynika często z niewiedzy. Człowiek boi się tego, czego nie zna, dlatego metodą na oswajanie lęków przed burzą jest informowanie pacjentów, co to jest burza, jak powstają pioruny i grzmoty, co to są wyładowania elektryczne itp. Lęki oswojone stają się mniej groźne. Cierpiącym na patologiczny strach przed burzą poleca się zwykle psychoterapię – terapię fobii, najlepiej w podejściu behawioralno-poznawczym. W skrajnych przypadkach konieczne może być również leczenie farmakologiczne – podanie leków przeciwlękowych.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.