Lym morfologia - normy, podwyższone i obniżone wartości limfocytów

Lym morfologia jest parametrem, który odnosi się do liczby limfocytów obecnych we krwi. Ocenia się ją, wykonując rozmaz krwi obwodowej w badaniu morfologicznym.

Wynik wyrażany jest w procentach. W badaniu określana jest także bezwzględna liczba limfocytów. Zarówno za dużo, jak i za mało limfocytów jest sytuacją alarmującą. Może świadczyć o tym, że w organizmie dzieje się coś niepokojącego.

Limfocyty, jeden z rodzajów leukocytów, czyli białych krwinek, powstają w szpiku kostnym oraz śledzionie. Dojrzałe limfocyty gromadzą się w grasicy, śledzionie, węzłach limfatycznych, skąd mogą migrować do krwi.

Limfocyty są kulistymi komórkami, które posiadają duże jądro i niewielką ilość wypełniającej przestrzeń cytoplazmy. LYM można podzielić ze względu na funkcje lub rozmiar. Istnieją trzy główne grupy limfocytów: limfocyty T (grasiczozależne), limfocyty B (szpikozależne), komórki NK.

Limfocyty T to grupa najbardziej liczna. Są odpowiedzialne za odpowiedź immunologiczną, niszczą antygeny. Z kolei limfocyty B wytwarzają przeciwciała odpornościowe.

Komórki NK wykazują aktywność cytotoksyczną. Niszczą komórki wirusowe i nowotworowe. Limfocyty to komórki układu odpornościowego.

Wskazaniem do badania poziomu limfocytów LYM w morfologii mogą być zarówno badania profilaktyczne czy okresowe, jak i podejrzenie zaburzenia odporności, częste infekcje układu oddechowego, podejrzenie nowotworów krwi oraz monitorowanie ich leczenia.

Do standardowego badania składu krwi należą: RBC, MCV, MCH, MCHC, WBC, PLT, HGB, HCT. Badanie ilościowe poszczególnych elementów układu białokrwinkowego (limfocyty, granulocyty, monocyty) wykonywane jest ręcznie pod mikroskopem (to tak zwany „rozmaz”) lub za pomocą automatu.

Limfocyty we krwi oznacza się w podstawowym badaniu, podstawą do analizy jest pobranie próbki krwi. Zabieg wykonuje się rano, na czczo, co najmniej 8 godzin po spożyciu ostatniego posiłku wieczornego w dniu poprzedzającym badanie.

Dla właściwej oceny stanu zdrowia zalecane jest wykonanie manualnego rozmazu krwi, czyli oceny preparatu krwi pod mikroskopem.

Podczas analizy wyników badań, w tym także LYM, należy pamiętać o kilku kwestiach. O tym, że zależą one od wielu czynników. Wpływają na nie niektóre przyjmowane leki, suplementy, wysiłek fizyczny, a także dieta i styl życia.

Nie be znaczenia są normy przyjęte przez laboratoria. Interpretując wyniki badań trzeba mieć również na uwadze, że stężenie limfocytów we krwi jest ściśle związane z wiekiem badanej osoby.

Trzeba także uwzględniać pozostałe parametry morfologii krwi. To dlatego ocenę wyników morfologii i innych badań krwi najlepiej zostawić lekarzowi.

W dużym uproszczeniu przyjmuje się, że prawidłowa wartość bezwzględna LYM obejmuje zakres 0,8-4x10^9/l. Z kolei odsetek limfocytów: 20-45 % (wszystkich krwinek).

Za duża liczba limfocytów w morfologii, czyli limfocytoza, zwykle pojawia się w związku z chorobą, wskutek zażywania niektórych leków bądź przetaczania krwi. Przyczyną może być:

• infekcja bakteryjna,
• infekcja wirusowa,
• choroba wieku dziecięcego: ospa wietrzna, świnka czy różyczka,
• gruźlica,
• nowotwory układu krwiotwórczego lub limfatycznego, w tym ostra białaczka limfoblastyczna, szpiczak mnogi,
• zaburzenia autoimmunologiczne.

Zarówno podwyższone limfocyty u dziecka, jak i człowieka dorosłego, są wskazaniem do dalszej diagnostyki i leczenia. Im szybciej zostanie rozpoczęta terapia, tym większe są szanse na powrót do zdrowia.

Zbyt niska liczba limfocytów, czyli limfopenia, może wskazywać na:

• choroby wirusowe, w tym AIDS i WZW,
• choroby autoimmunologiczne, w tym toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów czy stwardnienie rozsiane,
• nowotwory, zwłaszcza układu krwiotwórczego. Bardzo niski poziom limfocytów obserwuje się przy białaczce i chłoniaku,
• zespół Wiskotta-Aldricha, zespół DiGeorge’a.

Przyczyną limfopenii może być również przyjmowanie niektórych leków, silny i przewlekły stres czy forsujący wysiłek fizyczny.