Nerwica skóry – objawy, przyczyny i leczenie

Nerwica skóry to choroba, której źródłem są zaburzenia psychiczne nazywane neurozami bądź nerwicami. Te mogą dotyczyć zarówno sfery emocjonalnej, jak i narządów. W rezultacie na skórze bardzo szybko widoczne stają się nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem układu nerwowego.

Nerwice są skutkiem dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego, wskutek czego dochodzi do zaburzeń o charakterze psychicznym. Cechą dominującą zaburzeń nerwicowych jest odczuwanie lęku, nadmiernego strachu oraz niepokoju.

Nerwica to zaburzenie psychiczne, niepsychotyczne, w którym chory zachowuje właściwą ocenę rzeczywistości. Ze względu na dominujące objawy wyróżnia się takie rodzaje choroby jak:

• nerwica lękowa,
• nerwica natręctw,
• nerwica depresyjna,
• nerwica neurasteniczna,
• nerwica histeryczna.

Ponieważ nerwica może dotyczyć sfery emocjonalnej i somatycznej, jej objawy są bardzo różne. To:

• zaburzenia emocji (lęk, fobia, apatia),
• zaburzenia poznawcze (natrętne myśli, zaburzenia pamięci),
• dolegliwości somatyczne (bóle głowy, bóle brzucha, kołatanie serca).

Przyczyny nerwicy skóry mogą mieć źródło w czynnikach biologicznych, środowiskowych, a także w przeżyciach. Dlaczego tak się dzieje?

Ludzka skóra, z uwagi na silne unerwienie, jest powiązana z układem nerwowym. Co istotne, obydwie struktury w okresie prenatalnym powstają z tego samego listka zarodkowego.

Bodźce odbierane przez skórę bardzo szybko docierają do mózgu. Ponieważ ten rodzaj komunikacji jest jednak obustronny, na skórze pojawiają się różnego rodzaju dysfunkcje, których źródłem jest układ nerwowy.

Za nerwicę skóry odpowiada:

• silny bądź przewlekły stres,
• silne emocje,
• utrzymujące się napięcie emocjonalne,
• chroniczne zmęczenie,
• traumatyczne przeżycia,
• nierozwiązane konflikty,
• problemy życiowe,
• zaburzenia psychiczne, takie jak anoreksja, bulimia, zaburzenia kompulsywno-obsesyjne czy depresja.

Stany te mogą sprawić, że na skórze pojawiają się różne zmiany dermatologiczne.

Objawy nerwicy skóry nie są oczywiste. Symptomem, który może wskazywać na obecność schorzenia jest:

• wysypka na tle nerwowym, pokrzywka nerwicowa,
• bóle, które bywają trudne do zidentyfikowania,
• nadwrażliwość skóry,
• ból skóry,
• pieczenie ciała,
• drętwienie skóry głowy,
• dokuczliwe swędzenie skóry, silny nerwicowy świąd skóry,
• alergia na tle nerwowym, duża reaktywność skóry (na przykład na niektóre kosmetyki), większa podatność na uszkodzenia,
• znaczne przesuszenie skóry,
• silny łojotok,
• trądzik neuropatyczny, przeczosowy (trądzik z rozdrapania),
• worki i cienie pod oczami,
• pogorszenie wyglądu i kondycji skóry.

Nerwica skóry może objawiać się również nasileniem zmian skórnych, które są obecne w przebiegu innych chorób, np. łuszczycy, trądziku, atopowego zapalenia skóry (AZS) oraz łysienia plackowatego. Charakterystyczne jest, że osoba chora nieustannie dotyka swojej skóry, usuwa niedoskonałości, rozdrapuje grudki i wyciska zmiany.

W kontekście nerwicy skóry pojawia się przeczulica skóry lub hiperestezja. To nadmierna reakcja na odbieranie bodźców dotykowych i zwiększona nadwrażliwość na ból. Może obejmować różne części ciała, między innymi twarz, plecy, głowę czy ręce.

Leczenie nerwicy jest procesem żmudnym i długotrwałym, który obejmuje nie tylko łagodzenie objawów (leczenie objawowe), ale i usunięcie przyczyny problemu (leczenie przyczynowe).

Jednym ze sposobów poradzenia sobie z chorobą jest psychoterapia. Czasami lekarz może zadecydować o włączeniu farmakoterapii (np. leki uspokajające).

Leczenie nerwicy skóry odbywa się na różnych płaszczyznach, przy wsparciu nie tylko terapeuty, ale i dermatologa, często także psychologa lub psychiatry, a także kosmetologa. W niektórych przypadkach konieczna może okazać się konsultacja z lekarzem medycyny estetycznej.

W objawowym leczeniu nerwicy skóry pomocne są zabiegi takie jak peelingi chemiczne, skin booster, soft lifting czy mezoterapia komórkami macierzystymi. Ma to na celu poprawienie jej wyglądu oraz zapewnienie ochrony przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych.

Kluczowe jednak jest, by zadbać o siebie: zminimalizować ilość stresu, nauczyć się nad nim panować, odpoczywać i relaksować się. Poza tym ważna jest odpowiednia, codzienna pielęgnacja skóry.

Skóra chorego wymaga regularnego oczyszczenia, intensywnego nawilżenia oraz odżywiania i zabezpieczania jej przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych: promieni słonecznych, mrozu, wiatru czy zanieczyszczeń.

Warto także zadbać o dietę (dostarczać wraz z pożywieniem witaminy, pierwiastki i antyoksydanty) oraz optymalne nawodnienie organizmu, włączyć aktywność fizyczną, zaopatrzyć się w suplementy diety korzystne dla skóry i prowadzić higieniczny tryb życia.