Uchroń dziecko przed stresem
Niemowlęta nie rozumieją słów, ale są niezwykle wrażliwe na nastrój i emocje rodziców. Jest to całkowicie uzasadnione, biorąc pod uwagę to, w jak dużym stopniu ich życie uzależnione jest od rodziców. Nawet bardzo małe dzieci reagują na uśmiech i ciepły ton głosu, więc wyczuwają też zdenerwowanie, niepokój czy strach. Gdy mama jest zdenerwowana, niemowlę częściej grymasi, mniej je, częściej zwraca pokarm i częściej się wybudza ze snu. Stres rodziców przekłada się więc na stres dziecka.
1. Jak stres rodziców działa na dziecko?
Jeśli w życiu dziecka zbyt dużo jest stresu i emocjonalnego zamętu, może to mieć długofalowe skutki. Jeśli rodzice skupiają się na swoich problemach, to mniej uwagi poświęcają potrzebom dziecka - co może sprawić, że dziecko poczuje się opuszczone. Dzieci uczą się przez naśladowanie i kopiują sposób, w jaki radzisz sobie ze stresem. Jeśli wykorzystujesz skuteczne techniki radzenia sobie ze stresem – kontrolujesz oddychanie, liczysz do 10, znajdujesz czas na ćwiczenia fizyczne – twoje dziecko nauczy się tego od ciebie. Niestety, jeśli krzyczysz, prowadzisz niezdrowy tryb życia, izolujesz się od innych i wycofujesz – to również dziecko skopiuje.
Ma to miejsce już na wczesnym etapie życia. Z badań doktor Sandry Weiss wynika, że jeśli matka wykazuje oznaki niepokoju, dziecko w wieku 2 lat może również manifestować objawy niepokoju. Okazuje się, że „toksyczny stres” - niepożądane uczucia, utrzymujące się przez długi czas - mogą nawet zmienić sposób, w jaki funkcjonuje mózg dziecka. Długotrwałe wystawienie na działanie hormonów stresu wpływa na mózg i zaburza jego funkcjonowanie na kilka sposobów. Po pierwsze, toksyczny stres uszkadza połączenia między zwojami mózgowymi i jest przyczyną małego mózgu. Dzieci stają się bardziej wrażliwe na negatywne doświadczenia życiowe i mają niski próg tolerancji stresu. Stres tłumi odpowiedź immunologiczną organizmu i prowadzi do przewlekłych problemów ze zdrowiem. Ponadto niektóre hormony stresu mogą uszkodzić obszary mózgu odpowiedzialne za uczenie się i pamięć.
2. Jak nauczyć dziecko radzenia sobie ze stresem?
Może się wydawać, że tata, który wraca do domu z pracy zestresowany i zdenerwowany, skazuje swoje dziecko na problemy zdrowotne. W rzeczywistości tak nie jest. Chociaż dziecko wyczuje łagodne lub umiarkowane zestresowanie rodzica, to jednak nie wpłynie to na nie negatywnie. Niekiedy stres działa korzystnie. Pielęgnacja niemowlaka czy podanie szczepionki powodują szybsze bicie serca u dziecka, prowadząc do zmiany poziomu hormonów. Jeśli rodzic pociesza i wspiera swojego malca, dziecko uczy się, w jaki sposób reagować i znosić stres, co stanowi dla niego niezwykle ważną, życiową lekcję. Mniej zestresowane dziecko lepiej reaguje na rodzica, lepiej je i lepiej śpi. Ważne więc, aby skutecznie radzić sobie ze stresem i przekazywać te wzorce dziecku.
Czasami najprostsze sposoby okazują się najlepsze. Niekiedy wystarczy wziąć głęboki oddech i policzyć do 10, by poradzić sobie w stresującej sytuacji. Na dłuższą metę pomagają techniki relaksacji. Składają się na nie: joga, medytacja i inne formy terapii. Skuteczny jest również masaż. Warto zafundować go sobie i dziecku. Masując dziecko, łagodzi się stres obu stron. Ponadto dotyk umacnia więź między rodzicem a niemowlęciem. Skuteczny sposób na stres to również ćwiczenia. Wydzielane podczas wysiłku fizycznego endorfiny łagodzą skutki stresu i poprawiają nastrój. Niektórym dobrze robi chwila tylko dla siebie lub rozmowa z przyjacielem. Wielu rodziców stwierdzi, że nie ma na to wszystko czasu ze względu na konieczność zajmowania się dzieckiem, jednak dbanie o siebie to jeden z obowiązków rodzica, równie ważny, co pranie dziecięcych ubranek lub kąpanie niemowlaka.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.