Wstrząs anafilaktyczny - przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie
Wstrząs anafilaktyczny to ciężka, uogólniona reakcja nadwrażliwości (w której dochodzi do zagrażającego życiu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi), pojawiająca się w odpowiedzi na kontakt z określonym czynnikiem wywołującym. Czynnik ten wywołuje ciężkie zaburzenie funkcjonowania organizmu tylko u osób predysponowanych .
W tym artykule:
Przyczyny wtrząsu anafilaktycznego
Czynnikiem wywołującym wstrząs anafilaktyczny może być wiele różnych substancji. Najczęściej są to jady owadów błonkoskrzydłych (osy, pszczoły), kontaky skóry z roślinami zawierającymi histaminę w swoich tkankach, leki (np. antybiotyki, opioidy, leki zwiotczające, niesteroidowe leki przeciwzapalne, jak aspiryna), krew i preparaty krwiozastępcze (dekstran, HES, albumina), szczepionki i surowice odpornościowe, kontakt z lateksem, pokarmy (zwłaszcza owoce morza i ryby, cytrusy, orzeszki ziemne), alergeny z powietrza (sierść zwierząt) oraz radiologiczne środki cieniujące.
Leczenie wstrząsu anafilaktycznego
Leczenie wstrząsu anafilaktycznego polega na bardzo syzbkim działaniu. Jeżeli to możliwe, należy usunąć źródło alergenu. W pierwszym etapie leczenia wstrząsu anafilaktycznego należy ocenić stan pacjenta - drożność dróg oddechowych, oddychanie i krążenie i w razie potrzeby zastosować intubację dotchawiczą oraz podjąć resuscytację. Jeśli wstrząs anafilaktyczny nastąpił w wyniku ukąszenia owadów lub ukłucia, należy założyć opaskę uciskową powyżej miejsa ukłucia/ukąszenia.
Należy również podawać tlen oraz zapewnić dostęp do żyły i przetaczać duże ilości płynów, aby uzupełnić objętość, która przemieściła się do przestrzeni pozanaczyniowej. Następnie podać we wlewie dożylnym 0,5 mg adrenaliny i w razie potrzeby dawkę powtarzać. W leczeniu wstrząsu anafilaktycznego podaje się również leki przeciwhistaminowe (I generacja antagonistów receptorów H1) dożylnie (np. klemastynę).
Jak pomóc osobie ze wstrząsem anafilaktycznym?
Glikokortykosteroidy (jak metyloprednizolon czy hydrokortyzon) podawane są zapobiegawczo w celu zmniejszenia ryzyka pojawienia się znów reakcji anafilaktycznej i wstrząsu anafilaktycznego. W razie skurczu oskrzeli i wystąpieniu problemów z oddychaniem stosuje się B-mimetyki rozszerzające oskrzela (np. salbutamol). Ponadto, należy monitorować pacjenta przez 8 do 24 godzin po tym, jak ustąpiły objawy wstrząsu anafilaktycznego.
Zapobieganie wstrząsowi anafilaktycznego
Ponieważ wstrząs anafilaktyczny jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu, ważne jest, aby w przyszłości zapobiegać jego ponownemu wystąpieniu. Przede wszystkim należałoby zidentyfikować czynnik, który wywołał taką reakcję. Dzięki temu będzie możliwe unikanie ponownego z nim kontaktu. Nie zawsze jednak taka identyfikacja jest możliwa.
Zobacz także:
- Zespół wstrząsu toksycznego
- Anafilaksja - przyczyny, objawy, leczenie
- 7 najczęstszych alergenów
Na czym więc polega profilaktyka wstrząsu anafilaktycznego? Przed każdym podaniem jakiegoś leku czy szczepionki trzeba poinformować personel medyczny o tym, że w przeszłości wystąpił wstrząs anafilaktyczny. Pozwoli im to zachować wszelką ostrożność i być odpowiednio przygotowanym w razie ponownego jego wystąpienia.
Można także, na przykład w razie alergii na jady owadów, zaopatrzyć się w gotowe do podania ampułkostrzykawki z adrenaliną, które wstrzykuje się domięśniowo, jeżeli dojdzie do ukąszenia i które zabezpieczą przed rozwojem reakcji anafilaktycznej i wstrząsu anafilaktycznego.
Osoby, u których możliwe jest wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego powinny nosić ze sobą zestaw do pierwszej pomocy:
- Ana-Kit – składa się ze strzykawki i igły zawierającej podwójną dawkę epinefryny, leku przeciwhistaminowego w tabletkach, gazików nasączonych alkoholem i opaski uciskowej lub
- Epi-Pen – zamiast strzykawki zawiera sprężynkowy wstrzykiwacz uruchamiany przez silne przyciśnięcie do skóry.
Wstrząs anafilaktyczny to ciężka postać reakcji alergicznej. Jego objawów w żadnym wypadku nie należy lekceważyć.
Źródła
- Chazan R., Pneumonologia i alergologia praktyczna - badania diagnostyczne i terapia, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2011, ISBN 978-83-7522-061-2
- Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
- Zawadzki A. Medycyna ratunkowa i katastrof, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 978-83-200-3920-7
- Obłutowicz K., Alergologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001, ISBN 978-83-200-4233-7
- Steciwko A. (red.), Diagnostyka różnicowa najczęstszych dolegliwości, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-062-7
- Dambro M.R. 5 minut konsultacji klinicznej, Urban & Partner, Wrocław 2006, ISBN 83-89581-97-3
- Kokot F. (red.), Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 83-200-3368-3
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.