Zaleplon - skład, działanie, wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie

Zaleplon to lek należący do grupy pirazolopirymidyn, który wykazuje działanie uspokajające i ułatwiające zasypanie. Jest stosowany do krótkotrwałego leczenia bezsenności trwającego maksymalnie dwa tygodnie.

Zaleplon wywiera działanie nasenne poprzez receptory GABA, wybiórczo łączy się z mózgowym receptorem omega-1 i potęguje wiązanie t-butylo-bicyklofosforotionianu (TBPS).

Kapsułka zawiera 5 lub 10 mg zaleplonu, pozostałe składniki to:

• krzemionka koloidalna bezwodna,
• sodu laurylosiarczan,
• tytanu dwutlenek (E171),
• indygotyna (E132),
• magnezu stearynian,
• celuloza mikrokrystaliczna (typ 102),
• laktoza jednowodna,
• skrobia kukurydziana,
• indygotyna (E132),
• tytanu dwutlenek (E171),
• żelatyna.

Zaleplon to środek nasenny z grupy pirazolopirimidyny przeznaczony do tymczasowego leczenia bezsenności. Preparat jest zalecany w przypadku utrzymujących się przez dłuższy czas problemów ze snem, które uniemożliwiają normalne funkcjonowanie i negatywnie wpływają na ogólne samopoczucie.

Zaleplon to lek do stosowania doustnego, którego nie powinno się przyjmować w trakcie lub bezpośrednio po posiłku, wówczas czas osiągnięcia maksymalnego stężenia opóźnia się o około 2 godziny.

Preparat należy zażywać zgodnie z zaleceniami lekarskimi, ponieważ dawkowanie jest zależne od wieku, masy ciała i chorób współistniejących. Zwykle osoby dorosłe przyjmują od 5 do 10 mg substancji czynnej na dobę. Modyfikacja dawek jest konieczna u osób w podeszłym wieku i w przypadku zaburzeń czynności wątroby.

Sposób przyjmowania Zaleplonu jest łatwy do zapamiętania, kapsułkę należy połknąć po położeniu się do łóżka. Zabronione jest branie kolejnej dawki tej samej nocy.

Przeciwwskazaniem do stosowania leku Zaleplon jest wiek poniżej 18. roku życia, nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników leku, ciężkie zaburzenia czynności nerek i wątroby, zespół bezdechu sennego, ciężka niewydolność oddechowa oraz miastenia.

Preparat ma okres półtrwania w osoczu, z tego względu zabronione jest przyjmowanie drugiej dawki tej samej nocy. Długotrwałe stosowanie leku może skutkować spadkiem działania nasennego, maksymalny czas leczenia nie powinien przekraczać 2 tygodni.

Po przyjęciu preparatu pacjent nie powinien wykonywać czynności wymagających koordynacji psychomotorycznej przez co najmniej 4 godziny.

Zaleplon może doprowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego lub psychicznego, ryzyko to wzrasta wraz z dawką leku, czasem terapii oraz nadużywaniem alkoholu.

Po zaprzestaniu leczenia może wystąpić bezsenność z odbicia i lęk. Zabronione jest ponowne podawanie leku osobom, które doświadczyły skutków ubocznych, a przede wszystkim obrzęku naczynioruchowego po zażyciu preparatu Zaleplon.