Przeszczep od żywego dawcy a przeszczep od osoby zmarłej (WIDEO)

Przeszczepianie, inaczej transplantacja, polega na wszczepieniu jednej osobie komórek, tkanek lub całych narządów od dawcy. Dawcą może być ta sama osoba – kiedy na przykład przeszczepia się skórę z jednego miejsca na ciele w miejsce, gdzie skóra jest zniszczona (np. po rozległym oparzeniu). Taki przeszczep jest przeszczepem autogenicznym. Przeszczep izogeniczy to przeszczep między osobami identycznymi genetycznie – czyli np. bliźniętami jednojajowymi. Istnieją także przeszczepy allogeniczne i ksenogeniczne – między osobnikami tego samego gatunku lub różnych gatunków. Przeszczepy allogeniczne to przeszczepy od żywych dawców i od osób zmarłych.

Niektórych transplantacji można dokonywać od osób zmarłych i żywych dawców. Nie da się stwierdzić, który z dawców jest lepszy. Przeszczepy od żywych dawców i od osób zmarłych mają swoje wady i zalety.

Zaletami przeszczepów od żywych dawców są:

• możliwość zaplanowania przeszczepu,
• możliwość dokładnego przebadania dawcy,
• możliwość przeprowadzenia przeszczepu w najodpowiedniejszym momencie,
• w niektórych przypadkach, np. transplantacjach nerek, otrzymuje się nieco lepsze w wyniki.

Wadą przeszczepów u żywych dawców jest pewne ryzyko powikłań u dawcy narządu.

W przypadku przeszczepów od osób zmarłych nie ma czasu na zaplanowanie operacji i dokładne przebadanie dawcy narządów. Narządy po śmierci szybko obumierają, co sprawia, że konieczne są szybkie decyzje.

Na temat przeszczepów od osób żywych i zmarłych wypowiada się prof. dr hab. Piotr Kaliciński, specjalista chirurgii dziecięcej i transplantologii klinicznej.