Ropnie piersi
Ropień piersi jest najczęściej powikłaniem połogowego zapalenia piersi, choć czasami może także nie być związany z laktacją. Może też wystąpić w ciąży lub być wynikiem urazu sutka, zakażenia gruczołów łojowych i potowych. U kobiet po menopauzie występuje raczej rzadko. Ropień to zbiornik otoczony torebką z tkanki łącznej, wypełniony ropą, może wystąpić pojedynczo lub być mnogi. Czasami ropień opróżnia się samoistnie, drążąc tunel i wydostając się na zewnątrz tzw. przetoką.
1. Naciek a ropień
W trakcie trwania choroby naciek zapalny gruczołu sutkowego ulega organizację w ropień, który może być opróżniony chirurgicznie. Podczas zapalenia piersi lub innej choroby piersi wskutek infekcji bakteryjnej (najczęściej gronkowcem złocistym) w gruczole sutkowym może utworzyć się naciek zapalny (skupisko bakterii oraz komórek układu immunologicznego, które próbują „uprzątnąć” zamieszanie). Skóra w jego okolicy jest zaczerwieniona i ciepła. Naciek ropny powoduje dużą bolesność piersi i czasem powiększenie piersi. Towarzyszyć może podwyższona temperatura i złe samopoczucie.
Z czasem naciek może ulec organizacji do ropnia – guza, który daje objaw chełbotania (czego przyczyną jest obecność płynu, czyli ropy), co potrafi stwierdzić lekarz. Ropień, w przeciwieństwie do nacieku, jest zlokalizowany, dobrze odgraniczony i dlatego możliwa jest w jego przypadku interwencja chirurgiczna.
2. Jak postępować, jeśli tworzy się ropień?
Jeśli w piersi powstał naciek zapalny, to leczenie antybiotykiem już może nie wystarczy. Należy poczekać na utworzenie ropnia i dokonać zabiegu nacięcia. Organizację ropnia można przyspieszyć stosując ciepłe okłady.
3. Kiedy trzeba naciąć ropień piersi?
Sprawa jest o tyle trudna, że nie można tego zrobić ani za późno, ani za szybko. Zbyt szybkie nacięcie narazi tylko pacjentkę na ból, a nie da efektu. Zbyt późna interwencja grozi zropieniem otaczających tkanek. Doświadczony chirurg potrafi rozpoznać właściwy moment na zabieg.
4. Jak wygląda zabieg nacięcia ropnia?
Zabieg zwykle wykonywany jest ambulatoryjnie – nie ma zazwyczaj konieczności, aby kobieta pozostała w szpitalu. Nacięcie wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Najczęściej cięcia dokonuje się promieniście w stosunku do brodawki sutkowej, nie dochodząc do otoczki brodawki (chirurg bierze pod uwagę umiejscowienie ropnia i spodziewany efekt kosmetyczny). Długość nacięcia zależy od wielkości ropnia. Czasami, w przypadku dużego ropnia lub ropni mnogich konieczne jest nacięcie skóry wzdłuż dolnego brzegu piersi – zaleta takiego działania jest lepszy odpływ treści ropnej i niewidoczna później blizna. Duży ropień skóry piersi wymaga wykonania dwóch nacięć, co zmniejsza ryzyko nawrotu.
Wnętrze ropnia trzeba oczyścić i opróżnić. Chirurg musi wprowadzić palec do wykonanego nacięcia i sprawdzić, czy np. nie ma dodatkowych komór ropnia, które trzeba opróżnić. Po odprowadzeniu ropy do rany wprowadza się sączek (np. jałowy kawałek gumy), który ma za zadanie odprowadzać resztki ropy i zapobiec zbyt szybkiemu zamknięciu rany, zanim cała treść ropna nie odpłynie. Gdy wydzielina ropna przestanie odpływać, sączki są usuwane, a rana zaszywana. Do tego czasu wykonuje się regularne płukanie płynami z dodatkiem antybiotyku lub środków odkażających. Niekiedy lekarz decyduje się na przepisanie pacjentce antybiotyków w formie doustnej.
5. Nawroty ropni piersi
Aby do tego nie dopuścić, chirurg musi uważać, aby wykonane nacięcie nie było zbyt małe oraz aby wykonać drugie, dodatkowe nacięcie w okolicy ropnia. Ryzyko nawrotu ropnia może wzrosnąć w sytuacji zbyt wczesnego nacięcia gruczołu.
6. Przetoka sutkowa
Niekiedy ropień samoistnie „wydrąży” w tkance piersi tunel, którym ropa zostaje odprowadzona na zewnątrz, tworząc tzw. przetokę. Jest ona widoczna na skórze piersi w postaci rany, owrzodzenia. Taka sytuacja także wymaga interwencji chirurgicznej, wypłukania płynami odkażającymi i założenia sączków.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.