Mirtazapina – działanie, leki, wskazania i skutki uboczne
Mirtazapina jest lekiem, który wykorzystuje się w terapii depresji o średnim i ciężkim nasileniu. Zażywana doraźnie działa jak środek nasenny. Stosuje się ją u osób dorosłych. Czy istnieją jakieś przeciwwskazania? Jakie mogą się pojawić skutki uboczne leczenia?
1. Co to jest mirtazapina?
Mirtazapina to organiczny związek chemiczny i lek przeciwdepresyjny o budowie czteropierścieniowej. Jest noradrenergicznym i specyficznie serotoninergicznym lekiem przeciwdepresyjnym. Zalicza się ją do grupy NaSSA.
Substancja jest antagonistą receptorów serotoninowych 5-HT2 oraz 5-HT3, histaminowego H1 oraz adrenergicznego α2, wykazuje działanie przeciwdepresyjne i nasenne. Jak działa?
Mirtazapina blokuje receptory adrenergiczne i serotoninergiczne, także receptory 2-adrenergiczne oraz receptory serotoninowe 5-HT2 i 5-HT3. Wiąże się także z receptorami 5-HT1A. Dzięki temu prowadzi do nasilenia neuroprzekaźnictwa noradrenergicznego i serotoninergicznego w ośrodkowym układzie nerwowym. Pojedyncza dawka wywiera korzystny wpływ na zwiększoną częstość budzenia się w ciągu nocy.
Mirtazapina – zamiennik i leki
Na polskim rynku farmaceutycznym oraz w lecznictwie dostępne są preparaty zawierające mirtazapinę w postaci tabletek powlekanych oraz tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. To:
- Mirzaten 30 mg (tabletki powlekane), Mirzaten 45 mg (tabletki powlekane),
- AuroMirta ORO (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej),
- Mirtagen (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej),
- Mirtor (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej),
- Mirzaten Q-Tab (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej),
- Remirta ORO (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej).
2. Dawkowanie i wskazania do stosowania mirtazapiny
Wskazaniem do stosowania leków, których substancją czynną jest mirtazapina są różne zaburzenia psychiczne, w tym depresja, obsesja oraz stany lękowe (lęk uogólniony, fobia społeczna). Najczęściej wykorzystuje się je w terapii epizodów depresji o średnim i ciężkim nasileniu. Mirtazapina może być także stosowana doraźnie jako środek nasenny. Lek stosuje się u osób dorosłych.
Mirtazapina jest stosowana doustnie, raz dziennie (przed snem) lub dwa razy dziennie. Jeśli chodzi o dawkowanie, jest ono ustalane indywidualnie. Zależy bowiem od kilku czynników: jednostki chorobowej oraz chorób towarzyszących (u osób z chorobami nerek lub wątroby może być konieczna modyfikacja dawki).
Z zasady dawkę leku stopniowo się zwiększa, a i stopniowo zmniejsza w przypadku potrzeby zakończenia terapii. Standardowa dawka dobowa mirtazapiny wynosi od 15 do 45 mg. Leczenie rozpoczyna się od niższej dawki (od 15 do 30 mg), można ją zwiększyć do 45 mg na dobę.
Jak szybko obserwuje się pożądane efekty leczenia? Działanie leku jest odczuwalne po tygodniu (do dwóch tygodni) terapii, a poprawę kliniczną obserwuje się po 2-4 tygodniach leczenia. Bardzo ważne jest, by po osiągnięciu optymalnego rezultatu i ustąpieniu objawów, leczenie kontynuować przez kilka miesięcy (4-6).
3. Mirtazapina – skutki uboczne, przeciwwskazania, środki ostrożności
Ze stosowaniem mirtazapiny wiąże się ryzyko pojawienia się działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne jak:
- ból głowy, ból pleców, ból mięśni, ból stawów,
- zawroty głowy, drżenie,
- zwiększony apetyt, tycie (zwiększenie masy ciała),
- senność w ciągu dnia, bezsenność, nietypowe sny, wyraziste sny,
- uspokojenie, zmęczenie,
- suchość błony śluzowej jamy ustnej,
- biegunka, wymioty, nudności,
- dezorientacja, letarg, lęk,
- obrzęki obwodowe,
- niedociśnienie,
- wysypka.
Nie każdy pacjent może stosować leki zawierające mirtazapinę. Przeciwwskazanie stanowi nadwrażliwość na substancję czynną oraz wiek. Substancji nie wolno stosować u dzieci poniżej 18. roku życia (z uwagi na ryzyko myśli i zachowań samobójczych).
Ponadto mirtazapinę należy ostrożnie stosować również w wielu innych schorzeniach, takich jak: zaburzenia czynności nerek, padaczka, zaburzenia czynności wątroby, choroby serca, cukrzyca oraz niedociśnienie.
Mirtazapina może mieć wpływ na ciążę. Możliwe jest zwiększenie toksyczności rozwojowej. U noworodka może pojawić się zespół abstynencyjny. Ponieważ substancja przenika do pokarmu kobiecego, decyzję o kontynuacji podczas karmienia piersią leczenia podejmuje lekarz.
Podczas terapii lekami z mirtazapiną należy zachować środki ostrożności. Ważne jest, by unikać spożywania alkoholu z uwagi na nasilenie jego działania hamującego ośrodkowy układ nerwowy. Mirtazapiny nie należy łączyć z zielem dziurawca, ze względu na osłabienie jej działania.
Ponieważ substancja ma negatywny wpływ na koncentrację, zwłaszcza na początku terapii, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w ruchu.
Co istotne, leków z mirtazapiną nie należy łączyć z inhibitorami monoaminooksydazy, takimi jak moklobemid lub selegilina.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.