Rennie – skład, działanie, wskazania i skutki uboczne

Rennie to lek zobojętniający nadmiar kwasu solnego w żołądku. Jego substancjami czynnymi są wapnia węglan i magnezu węglan ciężki (Calcii carbonas i Magnesii subcarbonas ponderosus), które działają miejscowo w żołądku, zamieniając nadmiar kwasu w wodę i inne substancje neutralne.

Lek Rennie jest dostępny jako tabletki do ssania Rennie Antacidum o smaku miętowym oraz Rennie Fruit o smaku owocowym. Ma postać białych, kwadratowych tabletek pakowanych w blistry. Opakowanie zawiera 12, 24, 36, 48 lub 96 tabletek do ssania. Jest wydawane bez recepty.

Każda tabletka Rennie zawiera:

• 680 mg wapnia węglanu (272 mg wapnia),
• 80 mg magnezu węglanu ciężkiego.

W preparatach obecne są także substancje pomocnicze. W Rennie Antacidum obecna jest sacharoza, żelowana skrobia kukurydziana, skrobia ziemniaczana, magnezu stearynian, talk, parafina ciekła lekka, aromat miętowy (olejek miętowy, maltodekstryna, guma arabska, ditlenek krzemu), aromat cytrynowy (substancje aromatyzujące – 100% olejek cytrynowy, maltodekstryna, α-tokoferol).

Pozostałe składniki Rennie Fruit to: sacharoza, żelowana skrobia kukurydziana, skrobia ziemniaczana, talk, magnezu stearynian, parafina ciekła lekka, sacharyna sodowa, aromat pomarańczowy (olejek pomarańczowy, maltodekstryna, woda).

W jakich przypadkach jest zazwyczaj stosowany Rennie? Lek stosuje się do objawowego leczenia dolegliwości związanych z nadkwaśnością soku żołądkowego, takich jak:

• zgaga,
• wzdęcia,
• nudności,
• niestrawność,
• uczucie pełności lub ciężkości w nadbrzuszu,
• odbijanie.

Stosowanie i dawkowanie Rennie

Rennie Antacidum należy przyjmować doustnie. Tabletki można ssać lub żuć. Standardowa dawka dobowa wynosi od 1 do 2 tabletek, godzinę po posiłku i przed snem.

W przypadku wystąpienia zgagi lub bólu związanego z nadkwaśnością, można przyjąć dodatkowo jedną lub dwie tabletki pomiędzy zwykłymi porami dawkowania. Rennie może przynieść uczucie ulgi już w ciągu 2 minut.

Leku Rennie Antacidum nie mogą stosować wszyscy pacjenci, nawet jeśli istnieją wskazania. Przeciwwskazaniem jest uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników leku (np. Rennie Antacidum zawiera sacharozę), wiek poniżej 12. roku życia, także hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia we krwi), kamica nerkowa, ciężka niewydolność nerek czy hipofosfatemia (obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych we krwi).

Należy zachować szczególną ostrożność, gdy pacjent długotrwale stosuje lek i w dużych dawkach bądź rozpoznano u niego niewydolność nerek (konieczne są pomiary stężenia wapnia, fosforanów i magnezu we krwi) lub hiperkalcuria (nadmierne wydalanie wapnia z moczem).

Czy istnieją interakcje lekowe, które można zaobserwować przy stosowaniu Rennie? Okazuje się, że tak. Stosując Rennie Antacidum trzeba pamiętać, że preparat może wpływać na szybkość i stopień wchłaniania innych leków.

Ze względów bezpieczeństwa trzeba je przyjmować 1 lub 2 godziny przed lub po zażyciu leku Rennie Antacidum. Mowa o takich preparatach, jak glikozydy nasercowe, fosforany, antybiotyki z grupy tetracyklin, bisfosfoniany, dolutegrawir, preparaty żelaza, diuretyki tiazydowe, eltrombopag czy lewotyroksyna.

Zażywając Rennie, należy także pamiętać, by:

• leku nie należy przyjmować z dużymi ilościami mleka lub produktów nabiałowych,
• leku nie stosować dłużej niż przez 2 tygodnie. Jeśli objawy nie ustępują w ciągu 7 dni, trzeba skontaktować się z lekarzem, który zleci stosowne badania diagnostyczne w celu ustalenia podłoża problemów ze zdrowiem,
• nie przyjmować więcej niż 11 tabletek na dobę. W razie przedawkowania (wówczas pojawiają się nudności, wymioty, osłabienie mięśni, senność) należy odstawić lek i podawać dużo płynów do picia.

Rennie w ciąży i w okresie karmienia piersią jest dozwolony, jednak wyłącznie zgodnie ze wskazaniami, zawsze przestrzegając zaleceń dotyczących dawkowania.

Ze stosowaniem tabletek Rennie Antacidum wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne jak:

• nudności, wymioty, dyskomfort w żołądku, zaparcia i biegunka,
• reakcje nadwrażliwości, to jest wysypka, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, duszność i wstrząs anafilaktyczny.

Długotrwałe stosowanie wysokich dawek może powodować zwiększenie stężenia magnezu we krwi (hipermagnezemię) lub zwiększenie stężenia wapnia we krwi) i zasadowicę (zwiększone stężenie zasad we krwi (hiperkalcemię).