Sarkocystoza - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie, profilaktyka
Sarkocystoza to choroba, która u ludzi może mieć dwie odmiany - jelitową oraz mięśniową. Jej najczęstsze przyczyny to spożycie niedogotowanego czerwonego mięsa lub wypicie zanieczyszczonej wody. Sarkocystoza występuje na całym świecie, ale w Południowo-Wschodniej Azji może chorować na nią ponad 20% ludności. Co warto wiedzieć o sarkocystozie?
1. Czym jest i jakie są przyczyny sarkocystozy?
Sarkocystoza to choroba, którą wywołują pierwotniaki Sarcocystis. Głównie chorują na nią zwierzęta, ale regularnie rozpoznaje się przypadki zarażenia człowieka. Cykl rozwojowy tych pierwotniaków wymaga dwóch żywicieli.
W pierwszym przypadku człowiek może stać się żywicielem pośrednim lub przypadkowym, wówczas Sarcocystis rozwija się w mięśniach szkieletowych lub w sercu. Przyczyną może być wypicie zanieczyszczonej wody lub spożycie żywności, zawierającej sporocysty z kału zwierzęcego (np. wilków).
Ludzie mogą być także żywicielami ostatecznymi, gdy zjedzą cysty pasożyta wraz z niedogotowanym mięsem wieprzowym lub wołowym. W takiej sytuacji patogeny lokalizują się w przewodzie pokarmowych i są wydalane ze stolcem.
2. Występowanie sarkocystozy na świecie
Sarkocystoza jest rozpoznawana na całej kuli ziemskiej, ale szczególnie w Południowo-Wschodniej Azji, gdzie chorować może nawet 20% ludności. Szacunki te mogą być jednak niedokładne, ponieważ zakażenie jest diagnozowane sporadycznie.
3. Objawy sarkocystozy
Sarkocystoza u człowieka występuje w dwóch odmianach. Patogeny, bytujące w komórkach mięśniowych skutkują bolesnym obrzękiem mięśni, rumieniem, tkliwością, gorączką, a także osłabieniem organizmu.
Pierwotniaki zlokalizowane w sercu zwykle nie powodują żadnych dolegliwości, ale mogą przyczyniać się do rozwoju zaburzeń rytmu serca. Z kolei druga postać choroby przybiera formę zapalenia jelit, a pacjent skarży się na biegunkę, wymioty, gorączkę, dreszcze oraz obfitą potliwość. Jednocześnie można dostrzec odwodnienie oraz tkliwość brzucha.
4. Diagnostyka sarkocystozy
Postać jelitowa sarkocystozy może być rozpoznana na podstawie wyników badania kału. Postać mięśniowa wymaga wykonania badania bioptatu mięśnia szkieletowego.
Jednocześnie zalecana jest także morfologia krwi, ponieważ zwykle można zaobserwować zwiększoną aktywność kinazy kreatynowej oraz większy odsetek leukocytów kwasochłonnych przy zajęciu mięśni. Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny są w stanie ujawnić cysty o średnicy, dochodzącej do 5 centymetrów.
5. Leczenie sarkocystozy
Choroba ma łagodny przebieg i nie zagraża życiu. Leczenie wbrew pozorom nie opiera się na podawaniu środków przeciwpasożytniczych. Pacjent stosuje antybiotyki lub glikokortykosteroidy, aby ograniczyć reakcję zapalną w trakcie zajęcia mięśni. Po zakończeniu leczenia sarkocystozy zalecane jest kontrolne badanie kału oraz ocena kardiologiczna.
6. Profilaktyka zachorowania na sarkocystozę
- higiena rąk,
- unikanie niedogotowanej lub niedopieczonej wołowiny,
- unikanie niedogotowanej lub niedopieczonej wieprzowiny,
- picie wody ze sprawdzonego źródła.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
