leki na nadciśnienie

Nadciśnienie tętnicze to zaburzenie funkcjonowania układu krążenia. Jego bezpośrednią przyczyną jest wzrost ciśnienia skurczowego krwi powyżej 140 mmHg i rozkurczowego powyżej 90 mmHg. Trwałe i nieleczone nadciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia ścian naczyń krwionośnych, a także do rozwoju takich chorób jak miażdżyca.

Nadciśnienie tętnicze leczy się przede wszystkim farmakologicznie. W leczeniu wykorzystuje się 5 podstawowych grup leków, są to:

ACEI - Inhibitory konwertazy angiotensyny - w wyniku działania enzymów hormon zwany angiotensyną ulega konwersji, a enzymy zwane zbiorczo konwertazą zmieniają jego budowę. Tak zmieniony hormon powoduje wzrost ciśnienia tętniczego. Inhibitory hamują działanie tych enzymów, dzięki czemu zapobiegają dalszym zmianom w obrębie angiotensyny. Lek ten podaje się, kiedy pacjent choruje nie tylko na nadciśnienie, ale także na niewydolność serca, cukrzycę, choroby nerek, miażdżycę lub gdy jest obciążony ryzykiem wystąpienia zawału lub udaru. Leki mogą też powodować duże nadmiary potasu we krwi. Inhibitory ACEI nie są wskazane także w czasie ciąży. Leki je zawierające to np. Lotensin i Captopril.

ARB - antagoniści receptora angiotensyny - leki mają podobne działanie co grupa wymieniona wcześniej. Zmieniona przez enzymy angiotensyna potrzebuje receptorów znajdujących się na powierzchni komórek, wówczas może na nie zadziałać. Substancje zwane antagonistami łączą się z receptorami i blokują angiotensynie dostęp do nich. Leki z tej grupy rzadko powodują skutki uboczne. Należą do nich np. Losartan i Atacand.

Diuretyki - to grupa moczopędnych leków, które ułatwiają wydalanie wody i sodu z moczem, co zmniejsza nadciśnienie. W tym przypadku stosuje się diuretyki tiazydowe, które dodatkowo zmniejszają stężenie potasu. Leki nie są jednak wskazane w przypadku występowania dny moczanowej, cukrzycy, zaburzeń gospodarki elektrolitowej i ciąży. Do diuretyków tiazydowych zalicza się m. in. Hydrochlorotiazidium.

Beta-blokery - są to leki, które blokują receptory beta-andrenergiczne. Receptory beta działają podobnie jak ARB - łączą się z komórkami, blokując dostęp substancjom wywołującym nadciśnienie - np. adrenalinie. Leki są przeciwwskazane w przypadku astmy, chorób płuc i zaburzeń rytmu serca. Wśród beta-blokerów wyróżnia się m. in. Atenolol i Betaxolol.

Blokery kanałów wapniowych - ich zadanie to utrudnianie jonom wapnia przedostania się do komórek mięśniowych. Mięśnie potrzebują wapnia do kurczenia się, więc jego brak spowoduje rozkurcz. Leki te oddziałują także na tętnice, co pomaga w walce z nadciśnieniem. Są jednak przeciwwskazane w przypadku niewydolności serca i arytmii. Leki z tej grupy można znaleźć pod nazwą Norvasc, Tenox lub Nitrendypina.