Depresja na emigracji

Kiedy musimy zmienić dotychczasowy sposób bycia lub myślenia, często popadamy w depresję, która nam towarzyszy, dopóki nie uporamy się z kryzysem i nie wyjdziemy z niego ożywieni nową nadzieją, bardziej szczerzy wobec samych siebie. Bez względu na to, czy depresja powoduje spowolnienie, czy zatrzymanie biegu naszego codziennego życia, jej objawy mogą zmusić nas do takiej zmiany nastawienia emocjonalnego, która będzie sprzyjać samorealizacji lub pozwoli ją odkryć. Związek emigracja a depresja jest bardzo silny.

1. Przyczyny depresji na emigracji

Emigracja z powodów zarobkowych, jest od kilku lat dość powszechnym zjawiskiem, któro oprócz zmiany lub podjęcia nowej pracy, niesie ze sobą różne inne konsekwencje. Konsekwencje te nie zawsze są pozytywne. Zmiana otoczenia, współpracowników, niekiedy charakteru wykonywanej pracy, może być przyczyną powstania zaburzeń nastroju. Często również w przypadku emigrantów mamy do czynienia z długą rozłąką z rodziną, a co za tym idzie, poczuciem samotności i wyobcowania w nowym kraju. Jeśli dojdą do tego również bariery językowe, prawdopodobieństwo wystąpienia depresji jest jeszcze wyższe.

Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?"

Samotne, długie wieczory, w małym pokoiku, bez telewizora, komputera i możliwości rozmowy z kimkolwiek są często powodem pogłębiania się stanu depresyjnego. Ponadto, ważnym czynnikiem w tej trudnej sytuacji emigrantów jest stres z powodu zmian życiowych i niemożność adaptacji do nowych warunków.

Wielu ludzi emigruje samotnie, bez rodziny czy przyjaciół, w poszukiwaniu lepiej płatnej pracy, czy w ogóle jakiejkolwiek pracy. Przekonanie, że w rodzinnym kraju znalezienie zatrudnienia nie jest możliwe, jest często skutkiem podjęcia decyzji o wyjeździe. Często emigrant znajduje pracę poniżej swoich ambicji i kwalifikacji. Jest to kolejny czynnik stresowy, który jednocześnie wpływa na samoocenę osoby, która wyjechała z kraju rodzinnego.

W momencie, gdy następuje zderzenie marzeń i oczekiwań z trudną rzeczywistością, wsparcie jest konieczne. Często jednak nie ma tej realnej grupy, która mogłaby go udzielić. Pomimo generalnie bardzo życzliwych „tubylców”, brakuje osób bliskich, z którymi można porozmawiać i wyżalić się. Rodzina z reguły jest daleko, w kraju rodzinnym, a co za tym idzie, komunikacja z nią następuje jedynie przez komunikatory internetowe lub telefon. Nie ma tej bliskości fizycznej, która każdemu jest niezwykle potrzebna. Jest to jedna z przyczyn depresji.

1.1. Stres a depresja u emigranta

Poza tym, warto również wspomnieć o presji ze strony rodziny, aby szybko znaleźć pracę i przesyłać jak najwięcej pieniędzy. Prawda jest jednak bolesna: niełatwo jest sprostać oczekiwaniom własnym oraz osób bliskich, gdyż skończyły się bezpowrotnie czasy, gdy bardzo opłacało się podejmować pracę za granicą.

Wyobcowany emigrant w pierwszym etapie pobytu w obcym kraju jeszcze tego nie wie. Snuje plany finansowo – rodzinne i czeka na pierwszą wypłatę. Niestety, okazuje się, że aby utrzymać się w innym kraju, dużą część zarobionych pieniędzy trzeba zainwestować w opłacanie rachunków. Dociera to do emigranta stosunkowo szybko, bo w niektórych przypadkach już po kilku krótkich miesiącach. Wtedy okazuje się, że termin powrotu do kraju rodzinnego oddala się w zastraszającym tempie.

1.2. Tęsknota za rodziną na emigracji

Tęsknota za rodziną jest bardzo silna, a poczucie bezsilności na zaistniałą sytuację pogłębia się. Emigrant żyje w swoistego rodzaju zawieszeniu. Nie należy tak naprawdę do kraju, w którym mieszka i pracuje, a także do kraju, w którym się urodził. Narasta uczucie wyobcowania. Decyzję co do miejsca dalszej egzystencji jest bardzo trudno podjąć. Pojawia się strach, że po powrocie do kraju rodzinnego nie będzie żadnej pracy i czeka tylko bezrobocie.

Z kolei wyraźnie dostrzegalne jest rozluźnienie kontaktów z osobami bliskimi, z partnerem, który pozostał w kraju. Najzwyczajniej w świecie dochodzi do odzwyczajania się od obecności bliskiej osoby i brak pełnej relacji, która nie jest możliwa na odległość. Na odległość tak naprawdę jest tylko namiastka związku. Wie i widzi to emigrant oraz jego rodzina i może to prowadzić do pojawienia się stanu depresyjnego. Jest to sytuacja kryzysowa, często trwająca od wielu miesięcy i nasilająca się z czasem.

Coraz trudniej jest rozmawiać z bliskimi. Mają miejsce sytuacje, że podczas urlopu spędzanego z bliską osobą, nie ma o czym z nią rozmawiać. Nie ma już „nas”, jest coraz częściej „ja’ i „ty”. Jest to naturalna konsekwencja długiej rozłąki. Zdarzają się zaburzenia nastroju. Związek uczuciowy często nie wytrzymuje próby czasu. Chyba, że są stawiane wspólne cele i pielęgnacja związku, która jednak na odległość jest niezwykle trudna. Emigrant widzi w pewnym momencie te wszystkie konsekwencje swojego wyjazdu. Ta konfrontacja z rzeczywistością jest bardzo bolesna.

Depresja, na którą cierpi niejednokrotnie emigrant jest często konsekwencją jego emigracji. Wielkie znaczenie dla pogłębiania się tego stanu jest brak wsparcia społecznego oraz samotność i życie w stresie. Nie bez znaczenia pozostaje również poczucie, że jest się zdanym wyłącznie na siebie. Jest to ogromnie obciążające psychicznie i utrudniające realizację celów zjawisko. Oprócz powyższych objawów, może pojawić się także lęk. Pojawia się często poczucie beznadziejności i bezsenność. Zmęczenie, ciągły stres i napięcie powodują konflikty wśród współpracowników oraz nasilają poczucie wyobcowania emigranta.

2. Co oznacza depresja?

Nawet gdy depresja zaczyna pojawiać się „z niczego” jest ona sygnałem, który wysyła nam nasze ciało i dusza, zmuszając nas do zatrzymania się i przemyślenia na nowo swojego życia. Choroba ta może być stanem, który ma wyobcowanego emigranta uchronić przed decyzjami czy działaniami mogącymi nieść ze sobą złe konsekwencje.

Na przykład doktor nauk medycznych, badacz i filozof, Antti Mattila, sugeruje, że w przypadku ludzi, którzy znaleźli się na życiowym rozdrożu, niezdolność do działania i komunikacji służy głębszemu celowi. Kiedy nasze wartości i cele życiowe się zmieniają lub przestajemy je wyraźnie widzieć, gdy wszystko nam się gmatwa, podjęcie decyzji lub działania często bywa najgorszym rozwiązaniem, gdy dochodzą do tego zaburzenia nastroju. Okres niezdecydowania jest cenny, bo pozwala zatrzymać się i spokojnie pomyśleć.

3. Sens życia a depresja

Głębszy sens może mieć także melancholia i niepokój wywołane zamieszaniem lub poważnymi zmianami w życiu lub niezdolność do działania towarzysząca depresji. Na przykład filozof Soren Kierkegaard uważał okresy depresji (które określał jako melancholię i lęk) za element autentycznej ludzkiej egzystencji. Krótko rzecz ujmując, osoba niedoznająca melancholii, nie dozna także przemiany. Lęk określał Kierkegaard jako symptom pełniejszego uświadomienia sobie przez człowieka zakresu wyborów, na jakie skazuje go wola. Depresja to czas, gdy rozważamy dokonane w życiu wybory, oraz sytuacje, do jakich doprowadziliśmy; a także myślimy o czekających nas jeszcze wyborach i perspektywach.

Jak widać, emigracja może mieć duży związek z powstaniem depresji. Powodem takiego stanu rzeczy jest fakt, że posiada wiele czynników ryzyka, na które narażony jest człowiek, znajdujący się kilka tysięcy kilometrów od swego domu rodzinnego i bliskich osób, w obcej rzeczywistości, zdany często wyłącznie na siebie, z wieloma negatywnymi myślami. W poważnych przypadkach długotrwałej, głębokiej depresji, mogą pojawić się myśli i tendencje samobójcze, które wymagają już złożonej interwencji i działań terapeutycznych, połączonych często z farmakoterapią przeciwdepresyjną.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.