Profilaktyczne leczenie migreny
Gdy ataki migreny zdarzają się bardzo często lub są wielodniowe, lekarz może zaproponować leczenie zapobiegawcze. Do niedawna było one zalecane, gdy chory miał więcej niż dwa napady w miesiącu lub ból był mocny i nie dawał się zwalczyć lekami albo też kiedy leki doraźne są nieskuteczne czy wręcz niewskazane, na przykład u osób z nadciśnieniem. Obecnie leczenie profilaktyczne wprowadza się w porozumieniu z pacjentem po zapoznaniu go z możliwymi skutkami ubocznymi.
1. Leki w profilaktycznym leczeniu migreny
Dwyhydropochodne ergotaminy zostały wprowadzone w 1940 roku. Obecnie są coraz rzadziej stosowane, gdyż powodują nudności oraz są słabo wchłaniane z przewodu pokarmowego. Niektórzy specjaliści dostrzegają podobieństwo w przebiegu i patofizjologii migreny i padaczki, dlatego też niektóre leki przeciwpadaczkowe stosuje się w profilaktycznym leczeniu migreny. Do preparatów pierwszego rzutu należą między innymi: kwas walproinowy, lamotrygina, rzadziej gabapentyna, tiagabina, topiramat. (1)
Kolejną grupą leków, które pomagają w zapobieganiu migrenie, są leki przeciwserotoninowe, np. pizotifen. Skutkiem ubocznym jego stosowania może być senność, którą łatwo wyeliminować, zażywając lek przed spaniem, i tycie (nie dotyka ono wszystkich pacjentów).
Innym lekiem przeciwserotoninowym jest iprazochrom. Niestety, wymaga on stosowania dość dużej dawki (15 mg na dobę) i dodatkowo powoduje problemy żołądkowo-jelitowe.(1)
2. Beta-bloker w leczeniu zapobiegawczym migreny
Beta-blokery zostały wprowadzone do leczenia profilaktycznego migreny w 1966 roku. Niestety, ich zażywanie wymaga stosowania dużych dawek. Lekiem z tej grupy jest propranolol. Zalecana dawka wynosi 80-160 mg/dobę. Jego stosowanie rozpoczyna się od dawki 20 mg/dobę.(1)
Mechanizm działania tych leków nie został do końca poznany. Podejrzewa się, że hamują one wydzielanie się noradrenaliny. Najczęstsze skutki uboczne spowodowane zażywaniem beta-blokerów to: depresja, zmęczenie, bezsenność, nudności i zawroty głowy. Innymi niepożądanymi działaniami, które również mogą się pojawić są: bradykardia i zaburzenia potencji. Beta-blokery wpływają na wydolność fizyczną pacjenta, powodując szybsze męczenie się. Nie można ich stosować, gdy chory leczy się na astmę, ma niskie ciśnienie krwi i wolną czynność serca.
3. Kwas tolfenamowy w profilaktyce
Niesteroidowe leki przeciwzapalne bardzo często są stosowane w leczeniu doraźnym i bywają niekiedy zalecane w profilaktyce migreny. Są łatwo dostępne i stosunkowo niedrogie. Najpopularniejszymi lekami NLPZ są paracetamol, ibuprofen i kwas acetylosalicylowy. Na polskim rynku jest dostępny lek na bazie kwasu tolfenamowego. Kwas ten hamuje wytwarzanie cytooksygenaz oraz dodatkowo lipooksygenazy. Wykazuje on dużą biodostępność, a w połączeniu z kofeiną – skuteczność. Jego działanie jest silniejsze niż paracetamolu i jest porównywalne nawet z sumatryptanem.
Skutki uboczne są łagodne i występują u około 10 proc. zażywających lek. Kwas tolfenamowy zalecany jest, gdy tylko rozpoczyna się ostry atak. Jedna tabletka zawiera 200 mg kwasu. Wykazuje ona skuteczność 100 mg sumatryptanów, a bezpieczeństwo paracetamolu. Kiedy jedna dawka nie wystarczy, można po dwóch godzinach przyjąć kolejną.(2)
Leczenie profilaktyczne migreny jest obarczone dużym ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych i uzależnienia się od stosowanych leków. Dlatego też korzysta się z nich w ostateczności, kiedy migrena jest bardzo uciążliwa i częstotliwość jej ataków jest nieakceptowalna. Pacjent musi mieć świadomość, na co się godzi i jakie mogą być tego skutki. Profilaktyczne leczenie migreny daje rezultaty dopiero po 2-3 miesiącach od jego rozpoczęcia. Za sukces zaś uważa się brak napadów przez trzy miesiące.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.