Trichotillomania - przyczyny, objawy, zapobieganie i leczenie
Trichotillomania to niemożność powstrzymania się od wyrywania włosów. Jest to zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne Osoba, która na nie cierpi, czuje napięcie, które narasta i ustępuje po wyrywaniu włosów. Przymusowa czynność daje uczucie ulgi i zadowolenia. Chora osoba uważa, że wielokrotne wyrywanie włosów w ciągu dnia może zapobiec jakimś wydarzeniom, które nastąpią, gdy tego zaprzestanie. Osoba taka zdaje sobie sprawę, że jej postępowanie i myślenie są irracjonalne, ale lęk jest silniejszy.
Trichotillomania
W tym artykule:
Przyczyny trichotillomanii
Nie wiadomo, co powoduje trichotillomanię. Wiąże się ją w niektórych teoriach z urazem okołoporodowym. Chory ukrywa przed rodziną swoje schorzenie i do lekarza trafia w późnym wieku. Eksperci uważają, że zachowania takie mogą być spowodowane brakiem równowagi w chemii mózgu. Tego typu zaburzenia psychiczne poprzedzone są wzrastającym poczuciem napięcia. Emocje narastają i muszą gdzieś znaleźć ujście.
Po ataku chory odczuwa ulgę, a nawet zadowolenie. Zdarza się, że trichotillomania występuje z trichofagią, czyli z przymusem zjadania włosów. Takie problemy psychiczne wywołują częste bóle głowy, zaburzenia snu, a także osłabienie koncentracji.
Objawy trichotillomanii
Objawy choroby to łyse miejsca na głowie, rzadkie rzęsy i brwi lub ich zupełny brak. Często świadczą o niej także brak koncentracji oraz bóle głowy. Trichotillomania odbija się także na psychice. Osoby na nią cierpiące bywają wstydliwe, czują się samotne, niezrozumiane. Izolują się, unikają kontaktu z innymi, by nikt nie dostrzegł ich problemu. Bojąc się reakcji bliskich, a także z lęku przed ośmieszeniem i poniżeniem, starają się ukryć swój problem. Unikają bliższych relacji z innymi ludźmi, a zwłaszcza bliskich kontaktów cielesnych.
Czasem mają kłopoty z funkcjonowaniem w społeczeństwie. Przymus wyrywania włosów potrafi wypełniać im cały dzień i nie pozwala na myślenie o niczym innym. Chorzy mogą cierpieć na bezsenność. Czasem dochodzi nawet u nich do prób samobójczych.
Zapobieganie i leczenie trichotillomanii
W leczeniu trichotillomanii wykorzystuje się połączenie farmakoterapii z terapią behawioralno-poznawczą. W leczeniu farmakologicznym psychiatrzy stosują inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, a najnowsze badania naukowe doprowadziły do odkrycia N-acetylocysteiny – suplementu skutecznego w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Na środek w ramach badań klinicznych zareagowało 56 proc. osób.
Ten sam aminokwas sprawdza się też w przypadku ludzi kompulsywnie obgryzających paznokcie. A co z wyrwanymi włosami? Czy łyse placki pozostaną już na zawsze? Jeśli w trakcie wyrywania nie doszło do uszkodzenia mieszka włosowego, kosmyki w końcu odrosną. Gdy po upływie miesiąca włosy nadal się nie pojawiają, warto udać się do dermatologa. Po zebraniu szczegółowego wywiadu oraz zbadaniu stanu skóry lekarz będzie w stanie powiedzieć, jakie są rokowania. Być może konieczne będzie zastosowanie preparatów stymulujących porost włosów oraz regenerujących skórę.
Źródła
- Trichotillomania
- Bryńska A. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellonskiego, Kraków 2007, ISBN 83-233-2254-2
- Rachman S. Zaburzenia lękowe - modele kliniczne i techniki terapeutyczne, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005, ISBN 83-89574-54-3
- Campbell J.L., Chapman M.S., Dinulos J.G.H., Habif T.P., Zug K.A. Dermatologia - diagnostyka różnicowa, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-039-9
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
