Arteriografia nerkowa

Arteriografia nerkowa, inaczej angiografia nerkowa albo badanie naczyniowe nerek, to rodzaj badania rentgenowskiego. Jak sama nazwa wskazuje, badanie dotyczy nerek i ich unaczynienia. Aby zobaczyć na obrazie rentgenowskim naczynia krwionośne, wprowadza się do nich tzw. kontrast, czyli substancję cieniującą.

1. Wskazania do arteriografii nerek

Należy zwrócić uwagę na następujące objawy:

• pojawienie się krwi w moczu;

• urazy nerek;
• nadciśnienie tętnicze.

Zobacz film: "Badania krwi - TSH"

Badanie to wykonuje się również po przeszczepie nerki. Arteriografia nerek jest pomocna przy diagnozowaniu poniższych chorób i anomalii:

• zwężenia lub zatorów tętnicy nerkowej i innych nieprawidłowości związanych z ukrwieniem nerek;
• nieprawidłowości w ukrwieniu układu moczowego;
• gruźlicy nerek;
• guzach nerek;
• guzach nadnerczy.

2. Przygotowania do arteriografii nerkowej

Przed arteriografią nerek należy wykonać badanie kreatyniny w surowicy oraz krzepnięcia krwi.

Trzeba pamiętać, że kontrast, czyli substancja cieniująca potrzebna do uzyskania obrazu, może uczulać. Jeśli występują skłonności do uczuleń, należy poinformować o tym lekarza.
Lekarz musi także posiadać wiedzę od pacjenta na temat:

• występowania u niego skazy krwotocznej;
• aktualnie przyjmowanych przez niego lekach;
• fakcie lub podejrzeniach bycia w ciąży.

Przede wszystkim nie można dopuścić, aby obraz rentgenowski został przesłoniony przez gazy lub kał w jelitach. Dlatego wieczorem, dzień przed badaniem, należy się wypróżnić, a na badanie przyjść na czczo.
Arteriografia nerkowa jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, a w przypadku dzieci w znieczuleniu ogólnym. Podczas badania pacjent leży. Wkłucie przeprowadzone jest w okolicach pachwiny. Najpierw znieczula się to miejsce. Do tętnicy udowej wprowadza się cewnik, przez który podaje się kontrast. Po zbadaniu naczyń nerkowych, lekarz wyjmuje cewnik i zakłada opatrunek. Całe badanie nerek trwa kilkadziesiąt minut.

Jeżeli w czasie badania wystąpią jakieś dolegliwości, należy zgłosić je natychmiast lekarzowi. Nie należy wstawać, dopóki lekarz na to nie zezwoli oraz bez porozumienia z nim zdejmować opatrunku. Po badaniu, w miejscu wkłucia może pojawić się krwiak, a także uczulenie na kontrast.

Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.