Najdziwniejsze przypadki medyczne

Objawami są halucynacje związane z zaburzeniami wzrokowymi. Odczucia, których doświadczają chorzy, bardzo przypominają doświadczenia tytułowej Alicji z powieści Lewisa Carrolla. Cierpiącym na ten zespół wydaje się, że ich ciało lub poszczególne jego części zmieniają swój rozmiar – stają się gigantyczne, nieproporcjonalne do otaczającej ich rzeczywistości.

W literaturze medycznej nie znajdziemy wielu danych dotyczących tego zaburzenia. Wiadomo jednak, że najczęściej pojawia się podczas migren poprzedzonych występowaniem tzw. aury, czyli błysku światła, który występuje u ok. 20 proc. pacjentów cierpiących na migrenę. Schorzenie najczęściej dotyczy dzieci w wieku od 5 do 10 lat, ale zdarza się również u dorosłych.

24-letnia Abigail Moss z miasteczka Bath położonego w hrabstwie Somerset w Anglii o tym, że cierpi na rzadki syndrom, dowiedziała się dopiero po przeczytaniu artykułu w gazecie. Okazało się, że na tę samą dolegliwość cierpi także ojciec Abigail. Ataki zdarzają się kobiecie bez względu na czas i miejsce i trwają zazwyczaj ok. 20 minut. Jak dotąd nie wynaleziono skutecznego lekarstwa.

Inaczej zespół Cotarda lub urojenie śmierci to bardzo rzadkie zaburzenie psychiczne, podczas którego występują konkretne urojenia. Pacjentowi wydaje się, że jest trupem, którego ciało znajduje się w stanie rozkładu. Syndrom ten najczęściej towarzyszy głębokiej depresji lub schizofrenii, ale pojawia się również u osób z uszkodzonymi strukturami mózgu. Chory nie czuje bicia własnego serca, jego ruchy przypominają filmowe ruchy "żywych trupów”, zaniedbuje higienę, nie je i nie pije, jest skłonny do prób samobójczych.

W 2016 roku media nagłośniły przypadek 17-nastoletniej Hayley Smith mieszkającej w stanie Alabama w Stanach Zjednoczonych, która przez trzy lata była przekonana, że nie żyje. Młoda kobieta zrezygnowała ze szkoły, przestała jeść i ciągle spała. Czuła, jak jej ciało rozpada się na kawałki, były momenty, kiedy nie mogła się poruszać. Dopiero po trzech latach opowiedziała o swoim problemie ojcu, który zabrał ją do psychologa.

Odnaleziony w Tatrach w 2012 roku polski żołnierz i weteran wojenny posługiwał się wyłącznie językiem arabskim i angielskim. Jak to możliwe? Wszystko za sprawą syndromu obcego akcentu, który może pojawić się po przebytym urazie mózgu lub udarze.

U wspomnianego mężczyzny syndrom miał skrajny przebieg, bo chory mówił poprawnie wyłącznie w obcym języku, ale najczęstszą formą choroby jest mówienie w języku ojczystym z niespotykanym u pacjenta wcześniej obcym akcentem.

Na świecie do tej pory odnotowano ok. 150 przypadków osób, u których występuje syndrom obcego akcentu – dwa ostatnie, odkryte w 2010 roku, dotyczyły kobiet pochodzących z Wielkiej Brytanii. Sarah Colwill zaczęła mówić z chińskim akcentem po tym, jak doznała zawału. Kobieta nigdy nie była w Chinach. Lekarze stwierdzili, że sposób mówienia Colwill może się już nigdy nie zmienić. Kath Locket z kolei zaczęła mówić z polskim akcentem. Kobieta kilka lat wcześniej przeszła zapalenie naczyń mózgowych, co mogło być powodem rzadkiego syndromu.

Na następnym slajdzie zobaczysz WIDEO

Chory cierpiący na zespół obcej ręki ma wrażenie, że jedna z rąk nie jest częścią jego ciała, a organem należącym do obcej osoby. Oprócz braku kontroli nad swoim ciałem ("obca” ręka wykonuje niekontrolowane ruchy wbrew woli pacjenta) chory w miarę upływu czasu zaczyna przejawiać wobec tej części swojego ciała wrogość, nienawiść lub lęk. Najczęstszą przyczyną występowania zespołu obcej ręki, inaczej nazywanego syndromem anarchicznej ręki, jest uszkodzenie prawej półkuli mózgowej.

Syndrom obcej ręki jest wykorzystywany od dawna jako zjawisko popkulturowe – zwłaszcza przez reżyserów filmowych. Inspiracje chorobą można było zobaczyć w takich filmach, jak "Szalona miłość” reż. Karl Freund, "Ręka” reż. Oliver Stone, "Rodzina Adamsów” reż. Barry Sonnenfeld czy znakomity "Doktor Strangelove” w reż. Stanleya Kubricka. Warto zaznaczyć, że choroba nadal nie została dokładnie wyjaśniona.

Argyria lub srebrzyca rozwija się w organizmie na skutek przyjmowania preparatów medycznych, w których składzie znajdują się związki srebra – najczęściej chodzi o srebro koloidalne. Chorzy cierpiący na tę przypadłość mają charakterystyczny kolor skóry: niebiesko-srebrny. Przebarwienia mogą się pojawiać w konkretnych miejscach na ciele lub obejmować jego cały obszar. Jest to przypadłość, która nie zagraża zdrowiu. Srebrny odcień skóry można usunąć za pomocą laseroterapii.

Najbardziej znaną osobą cierpiącą na srebrzycę był Paul Karason, który zyskał przydomek "Papa Smerf”. Karason dzięki temu, że pojawiał się w licznych programach i talk-show telewizyjnych, stał się prawdziwym celebrytą. Zmarł w 2013 roku w Waszyngtonie na atak serca. Miał 62 lata.