Surowiczy amyloid A 

Surowiczy amyloid A to białko związane z z lipoproteinami o dużej gęstości (HDL). Ta występująca w organizmie ludzkim apolipoproteina pełni ważne funkcje w homeostazie cholesterolu. Surowiczy amyloid A jest również białkiem ostrej fazy. Najnowsze badania naukowców wskazują na szerokie możliwości wykorzystania surowiczego amyloidu A w diagnostyce wielu chorób.

Poziom surowiczego amyloidu A zazwyczaj pozostaje we współzależności ze stopniem uszkodzenia tkanek, z tego powodu, białko ostrej fazy może posłużyć w ocenie stopnia zaawansowania choroby. Pozwala również ocenić skuteczność danej terapii. Wysoki poziom surowiczego amyloidu A może stanowić również marker u pacjentów dotkniętych ostrą, przewlekłą chorobą zapalną pochodzenia bakteryjnego.

Białko ostrej fazy może być wykorzystywane w patogenezie chorób autoimmunologicznych, miażdżycy i nowotworów. Dodatkowo, duże stężenie surowiczego amyloidu A można zaobserwować w przebiegu rozległego uszkodzenia tkanek.

U pacjentów dotkniętych chorobami autoimmunologicznymi białko ostrej fazy pozwala ocenić aktywność:

• zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa,
• reumatoidalnego zapalenia stawów,
• tocznia rumieniowatego układowego,
• łuszczycy,
• zespołu antyfosfolipidowego,
• zmian, które rozwijają się u pacjentów dotkniętych chorobą Kawasakiego,
• choroby o nazwie plamica Schönleina-Henocha

Surowiczy amyloid A to białko, które bywa wykorzystywane również przez lekarzy onkologów. Stanowi ono wskaźnik przeżywalności u pacjentów dotkniętych chorobą nowotworową. Z jego pomocą można ocenić ryzyko rozwoju choroby sercowo-naczyniowej.

Wysoki poziom surowiczego amyloidu A, który stwierdzany jest w przebiegu różnych zapalnych chorób przewlekłych, a także nowotworów może determinować rozwój amyloidozy (tj reaktywna amyloidoza układowa). Amyloidoza, nazywana również skrobiawicą lub betafibrylozą, jest to choroba, którą wywołuje odkładające się w niektórych narządach białko amyloidu. Choroba ta może w znaczący sposób wpływać na nasze narządy, np. mięsień sercowy, śledzionę, układ pokarmowy. Może także zaatakować wątrobę lub układ nerwowy. Do nagromadzania się amyloidu dochodzi zazwyczaj w mięśniach i innych narządach.

U pacjenta dotkniętego reaktywną amyloidoza układową mogą pojawić się różne objawy chorobowe. Zazwyczaj zależne są od tego, w jakim narządzie odkłada się białko. Jeśli zajęte są nerki, u pacjenta może pojawić się białkomocz, a następnie niewydolność nerek. Jeśli choroba zaatakowała serce, objawami są zaburzenia rytmu serca. Jeśli białko odkłada się układzie nerwowym, pacjent może uskarżać się na neuropatie, a także upośledzenie czynności włókien nerwowych. Gdy reaktywna amyloidoza układowa atakuje mózg, skutkiem może być rozwinięcie się choroby Alzheimera. Odkładający się w wątrobie amyloid skutkuje powiększeniem wątroby. Amyloidoza może prowadzić również do sytuacji, w której pacjent cierpi na makroglosję. Następuje wówczas widoczne powiększenie języka.