Ropień (naciek) okołomigdałkowy
Ropień okołomigdałkowy, inaczej określany jako naciek okołomigdałkowy, stanowi najczęściej powikłanie anginy, ale zdarza się też, że rozwija się on bez wcześniejszego przebiegu choroby. Powstaje wskutek gromadzenia się wydzieliny ropnej między powięzią pokrywającą boczną ścianę gardła a torebką migdałka. Ropień okołomigdałkowy występuje najczęściej w przebiegu zapalenia migdałków podniebiennych.
Ropień okołomigdałkowy występuje najczęściej w przebiegu zapalenia migdałków podniebiennych.
W tym artykule:
Objawy ropnia okołomigdałkowego
W około ponad połowie przypadków ropień okołomigdałkowy wywoływany jest przez bakterie beztlenowe. Jedną czwartą zachorowań indukują bakterie tlenowe, najczęściej paciorkowce beta-hemolizujące, a pozostałą resztę – flora mieszana. Ropień (naciek) okołomigdałkowy objawia się poprzez narastający ból po jednej stronie gardła (nacieki i ropnie powstają zwykle jednostronnie, rzadko kiedy mają charakter obustronny). W odróżnieniu od ropnia przygardłowego, naciek okołomigdałkowy nie wywołuje aż tak nasilonego szczękościsku. Inne objawy ropnia (nacieku) okołomigdałkowego to:
- nadmierne ślinienie,
- cuchnący oddech z jamy ustnej,
- gorączka,
- zmiana natężenia i barwy głosu, tzw. mowa gardłowa,
- ogólny spadek samopoczucia,
- uczucie zmęczenia i znużenia,
- odynofagia – bolesność podczas przełykania śliny,
- dysfagia – trudność w przełykaniu pokarmu i przechodzeniu treści pokarmowej z jamy ustnej przez przełyk do żołądka,
- powiększenie węzłów chłonnych szyjnych po stronie ropnia,
- trudności z oddychaniem, szczególnie w przypadku ropnia tylnego,
- otalgia – ból za małżowiną uszną.
Co warto wiedzieć o trzecim migdale?
Zazwyczaj badanie laryngologiczne wskazuje na ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła (anginę). Po stronie ropnia gardło jest mocno obrzęknięte, zaczerwienione i uwypuklone. Widać wyraźnie asymetrię migdałków, języczek przesuwa się w stronę zdrowego migdałka. Czasami pojawia się biały nalot na języku, świadczący o stanie zapalnym. Ropień okołomigdałkowy wydaje się dość powszechną i nie niebezpieczną dolegliwością, popularną w przebiegu różnych chorób zakaźnych, jednak zaniedbanie objawów chorobowych może przyczynić się do poważnych powikłań, np. ropowicy szyi, ropowicy przestrzeni przygardłowej, ropnego zapalenia ślinianki przyusznej, posocznicy, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych czy zakrzepowego zapalenia żyły szyjnej wewnętrznej. Nieleczony naciek okołomigdałkowy może pęknąć, a treść ropna wylewa się wówczas do jamy ustnej.
PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT
Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:
- Infekcje gardła i ropień okołomigdałkowy - odpowiada lek. Dawid Matyniak
- Czy ropień okołomigdałkowy należy usuwać? - odpowiada lek. Konstanty Dąbski
- Czy usunąć ropień okołomigdałkowy u dziecka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski
Rodzaje i leczenie ropni okołomigdałkowych
Wyróżnia się wiele typów ropni okołomigdałkowych. Najczęściej występuje ropień przednio-górny (około 80% przypadków), który powoduje uwypuklenie na granicy podniebienia miękkiego i łuku przedniego, zasłaniając zwykle migdałek. Inne rodzaje nacieków okołomigdałkowych to:
- ropień wewnątrzmigdałkowy – występuje niezwykle rzadko,
- ropień tylno-górny – naciek ropny powstaje w górnej części łuku podniebienno-gardłowego i wypycha migdałek ku przodowi,
- ropień dolny – wypycha migdałek ku górze (około 4% przypadków),
- ropień zewnętrzny – migdałek zostaje przesunięty w całości ku linii środkowej.
Zobacz także:
Gdy pojawi się zmiana w gardle, należy szybko udać się do lekarza. Często konieczne jest nacięcie i drenaż ropnia, co przynosi natychmiastową ulgę i pozwala szybko powrócić do zdrowia. Lekarz laryngolog może wykonać także punkcję grubą igłą. Zazwyczaj jednak stosuje się antybiotykoterapię, trwającą około dwóch tygodni. Po wykonaniu drenażu lub punkcji ropnia lekarz także może przepisać antybiotyki, w celu uniknięcia wtórnego zakażenia bakteryjnego. W przypadku pacjentów, u których dochodzi do nawrotów ropni okołomigdałkowych lub częstych angin, stosuje się zabieg tonsillektomii – wycięcie migdałków podniebiennych.
Źródła
- Zdjęcia nacieków okołomigdałkowych
- Janczewski G., (red.), Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk 2007, ISBN 83-60072-76-9.
- Janczewski G., Kosiek K., Latkowski B., Olszewski J. Algorytmy diagnostyki i postępowania w otorynolaryngologii, Termedia, Poznań 2010, ISBN 978-83-62138-41-8
- Milanowski A. (red.), Pediatria, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-098-6
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
