Analogi LH-RH a leczenie prostaty
Analogi LH-RH (np. goserelina, leuprolid, buserelina) to leki wykorzystywane w terapii hormonalnej raka gruczołu krokowego. Ich działanie polega na zmniejszeniu stężenia androgenów w surowicy krwi, czyli na kastracji farmakologicznej. Niskie stężenie testosteronu zmniejsza progresję raka stercza i zmniejsza ryzyko tworzenia przerzutów. Leczenie hormonalne to leczenie paliatywne, czyli takie, które nie wyleczy pacjenta, ale które dąży do jak najdłuższego utrzymania pacjenta we względnym komforcie życia, z jak najmniejszymi dolegliwościami.
1. Syntetyczny hormon a przysadka
Analogi LH-RH, czyli analogi gonadoliberyny to syntetyczna forma hormonu pobudzającego przysadkę, która ma jednak o wiele większe powinowactwo do receptorów przysadki niż naturalny hormon. Podanie analogów gonadoliberyny powoduje zablokowanie gonadotropowej czynności przysadki w mechanizmie sprzężenia zwrotnego ujemnego. Duża ilość hormonu we krwi sygnalizuje przysadce, że już wystarczy z tą produkcją – przysadka zostaje „oszukana”, bo „nie wie”, że hormony są sztuczne. Skutkiem tego jest obniżony poziom androgenów w organizmie (jądra nie dostają sygnału z przysadki, że należy produkować testosteron).
2. Skuteczność analogów LH-RH w leczeniu raka prostaty
Działanie analogów LH-RH jest równie skuteczne jak zabieg operacyjny, a nie jest tak okaleczające. Poziom testosteronu we krwi zostaje obniżony. Leki są podawane we wstrzyknięciach lub umieszczane pod skórą w formie impalntów, które uwalniają lek. Taki implant wystarcza na kilka miesięcy. Skutki uboczne leczenia wynikają z obniżenia poziomu testosteronu i są podobne jak w przypadku kastracji chirurgicznej.
3. Początkowy wzrost poziomu testosteronu w terapii analogami LH-RH
Tuż po rozpoczęciu terapii dochodzi do chwilowego wzrostu poziomu testosteronu, który zaczyna spadać dopiero po jakimś czasie (wynika to z mechanizmu działania leku na przysadkę, która jest początkowo pobudzana). Skutkiem tego może być chwilowe nasilenie bólów kostnych u pacjentów z przerzutami do kości. Szczególnie niebezpieczne może być to w przypadku zajęcia kości kręgosłupa, gdyż możliwy jest ucisk na rdzeń kręgowy. Aby uniknąć tych niepożądanych działań na początku terapii analogami LH-RH można wprowadzić dodatkowo antyandrogeny.
4. Antagoniści LH-RH
Ostatnio dostępna jest także nowa grupa leków - antagoniści LH-RH. Leki te po prostu blokują przysadkę (bez żadnego „oszukiwania” zbyt dużą ilością hormonu) – dzięki temu podczas terapii raka prostaty nie występuje początkowy wzrost testosteronu, jak to jest w przypadku analogów LH-RH. Niestety u kilku procent pacjentów, którzy zastosowali antagonistów LH-RH zaobserwowano silną reakcję alergiczną. Z tego względu leki te nie są lekami pierwszego rzutu – stosujemy je raczej u osób, u których nie pomogło inne leczenie.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.