Cały czas masz chęć na coś słodkiego? To może być świadczyć o niedoborze tego składnika

Chrom jest niedocenianym pierwiastkiem mineralnym, a ma duże znaczenie dla naszego organizmu. Przede wszystkim jest potrzebny do procesu przyswajania cukrów, ponieważ uczestniczy w metabolizmie glukozy. Jest ważny dla poprawnego wytwarzania insuliny, dlatego pomaga osobom chorującym na cukrzycę i osobom cierpiącym na hipoglikemię.

Pierwiastek ten dba o zachowanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi, oddziałując na insulinę. Dostarczanie go w odpowiedniej ilości zmniejsza ilość insuliny, która jest potrzebna do tego, by utrzymać właściwe stężenie glukozy. Dzięki temu chrom może uchronić nas przed rozwojem cukrzycy typu II.

Chrom odgrywa też istotną rolę w syntezie tłuszczów, cholesterolu i białek. Zgodnie z przeprowadzonymi przez naukowców badaniami, niski poziom chromu we krwi może oznaczać występowanie choroby tętnicy wieńcowej. Pierwiastek ten ma właściwości wpływające na obniżenie "złego" cholesterolu i zwiększenie "dobrego". Pełni także istotną rolę w funkcjonowaniu układu odpornościowego, jest równie ważny dla rozwoju mięśni szkieletowych.

Chrom odpowiada za regulowanie poziomu glukozy we krwi, dlatego spożywanie go w nieodpowiedniej ilości może zaburzać różnorodne procesy metaboliczne w organizmie. Częstym skutkiem ubocznym niedoboru chromu jest odczuwanie chęci zjedzenia czegoś słodkiego. Brak odpowiedniej podaży chromu zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy u dorosłych. Poza tym, niedobór tego mikroelementu może powodować:

• zmęczenie,
• stany lękowe,
• nieprawidłowy metabolizm aminokwasów - przyczyniający się do arteriosklerozy.

Inne objawy deficytu tego pierwiastka również mogą przypominać cukrzycę. Pacjent skarży się na:

• uczucie mrowienia palców nóg i rąk, drętwienie,
• wyższe stężenie cukru we krwi,
• podwyższoną nietolerancję glukozy.

Mogą pojawić się także choroby nerwów w kończynach i problemy z koordynacją ruchów.

Jakie jeszcze konsekwencje zdrowotne wiążą się z deficytem chromu? Deficytom tego składnika towarzyszyć mogą choroby układu sercowo-naczyniowego, podwyższony poziom cholesterolu i zwiększona masa ciała. Według przeprowadzonych przez naukowców badań, niedobory chromu mogą mieć istotny wpływ na nasz nastrój. Jak to się odbywa? Chrom oddziałuje na poziom neuroprzekaźników, takich jak serotonina i dopamina, odpowiedzialnych np. za nasze samopoczucie, humor i nastrój. Ten pierwiastek ma zatem ogromne znaczenie zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.

Utrzymanie w organizmie człowieka właściwego poziomu chromu nie jest wcale takim trudnym zadaniem, ponieważ nie potrzebujemy go w dużej ilości. Średnie dzienne spożycie chromu według Food and Nutrition Board, Institute of Medicine wynosi:

• mężczyźni między 14. a 50. rokiem życia - 35 µg/dobę,
• mężczyźni powyżej 50 lat - 30 µg/dobę.
• kobiety w wieku 15. a 50 - 25 µg chromu/dzień,
• kobiety po 50 roku życia - 20 µg/dzień.

Do produktów spożywczych z dużą ilością chromu zaliczane są drożdże, produkty zbożowe, kakao, łosoś świeży i wędzony, szpinak, gorzka i mleczna czekolada, chleb żytni, ryż, orzechy włoskie, mięso wieprzowe. Chuda żywność najczęściej wyróżnia się wyższą zawartością chromu, niż tłusta. Podkreślić należy też, że im bardziej przetworzona jest żywność, tym ilość tego składnika jest niższa.

Warto zaznaczyć, że stopień wchłaniania tego składnika z pożywienia jest niski - naukowcy oszacowali go na około 1 proc.. Co więcej, chrom wchodzi w różnego rodzaju interakcje ze składnikami w pożywieniu, przez co często pogarsza się jego przyswajalność. Negatywnie na wchłanianie tego składnika mineralnego wpływają fityniany (sole kwasu fitynowego, które występują w wielu produktach roślinnych), zaś pozytywnie witamina B3, witamina C, aminokwasy i szczawiany.

Najlepszym sposobem na uniknięcie niedoborów chromu jest stosowanie zdrowej, zbilansowanej diety. W przypadku większości osób będzie to optymalne rozwiązanie i nie będzie wiązało się z przyjmowaniem dodatkowych preparatów zawierających chrom. Jeśli jednak dieta nie pozwala nam na uzupełnienie deficytu, warto rozważyć odpowiednią suplementację. Ważne jest jednak, by suplementacja była skonsultowana z lekarzem i prowadzona pod kontrolą. W przypadku nieodpowiedniego stosowania można narazić organizm na niebezpieczne skutki, związane choćby z przedawkowaniem.

Wdrożenie suplementacji zaleca się pacjentom, którzy mają zbyt wysoki poziom żelaza i cynku we krwi.

Źródło: "Abecadło witam i pierwiastków" Stanisław K. Wiąckowski, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004

Źródła

1. Dagmara Dąbek