Cyna w diecie. Jak śladowy minerał może odmienić zdrowie i samopoczucie

Wiele mówi się o zapotrzebowaniu na makroskładniki, takie jak jak węglowodany, białka i tłuszcze, a także o znaczeniu witamin. Ale któż z nas słyszał o zapotrzebowaniu organizmu na pierwiastki śladowe? Takie informacje pojawiają się niezwykle rzadko, podczas gdy odgrywają one istotną rolę w naszym organizmie; nawet takie pierwiastki, jak metale potrzebne są człowiekowi do właściwego rozwoju.

Wśród niedocenianych i zapomnianych pierwiastków znajduje się cyna o symbolu Sn. Jeszcze całkiem niedawno nie było pewności, czy ten pierwiastek jest rzeczywiście niezbędny dla zdrowia człowieka. Dziś już wiadomo, że ten mikroelement pełni ważną rolę w organizmie - mamy dla niego specjalne receptory komórkowe, a jego niewielkie ilości są stale obecne w naszych tkankach. Badania wskazują, że cyna może wspierać kilka kluczowych funkcji organizmu.

Cyna to miękki, srebrzysty metal, który nie rdzewieje i długo zachowuje połysk. Chroni ją naturalna warstwa tlenku, dzięki której cyna jest odporna na działanie wody i powietrza. Dopiero silne kwasy lub zasady mogą ją uszkodzić.

Ten metal znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle - szczególnie przy produkcji puszek, ponieważ stalowe pojemniki pokryte cyną są powszechnie używane do przechowywania żywności. Kiedyś do pakowania żywności i leków używano folii cynowej, którą dziś niemal całkowicie zastąpiła folia aluminiowa. Cyna wchodzi też w skład różnych stopów, wykorzystywanych m.in. do lutowania. Co ciekawe, pierwiastek ten ma również związek z dietą - jego obecność w żywności może mieć znaczenie dla naszego zdrowia.

Jak cyna trafia do naszego organizmu? Zarówno w postaci organicznych, jak i nieorganicznych związków cyny. Te pierwsze znajdują się w produktach, jak mleko, przetwory mleczne, jaja kurze, mięso oraz orzechy, zwłaszcza włoskie i laskowe. Pewne ilości cyny występują także w warzywach i owocach pochodzących z gleb bogatych w minerały, takich jak marchew, buraki, szpinak, jabłka, gruszki, czy dziko rosnące owoce leśne.

Żywność organiczna lub dziko rosnąca dostarcza wystarczających ilości tego pierwiastka i pomaga zapobiegać jego niedoborom. Najwięcej cyny znajduje się w:

• wątrobie,
• nadnerczach,
• mózgu,
• tarczycy,
• śledzionie.

Z kolei nieorganiczne sole cyny znajdziemy w żywności puszkowanej lub mrożonej. Puszki, w których przechowywane są np. konserwy, wykonane są z popularnej ocynowanej blachy, dlatego pewna ilość tego metalu przenika do żywności. Zawartość cyny w pomidorach w puszce jest bardzo niewielka i zależy od rodzaju użytej puszki oraz warunków przechowywania - np. puszka duszonych pomidorów z powłoką lakierowaną zawiera około 2,8 µg/g cyny tuż po otwarciu, a po tygodniu leżakowania w lodówce może wzrosnąć do 3,7 µg/g.

Sos pomidorowy, popularny dodatek do wielu potraw, sam w sobie zawiera minimalną ilość cyny, ale w puszce częściowo pokrytej lakierem jego zawartość może się znacznie różnić - świeżo otwarta puszka zawiera średnio około 150 µg/g cyny.

Cyna może przynosić organizmowi wiele korzyści zdrowotnych:

• wspiera walkę z depresją,
• zmniejsza uczucie zmęczenia i bólu,
• poprawia trawienie,
• poprawia kondycję skóry.

Badania sugerują, że dzienne spożycie na poziomie 1-3 mg, pochodzące z różnych źródeł żywności, jest korzystne dla zdrowia.

Pierwiastek ten wspomaga również wzrost włosów, poprawia refleks i może wykazywać działanie przeciwnowotworowe. Uważa się, że cyna może pomagać osobom cierpiącym na bezsenność, a także stanowić alternatywną formę wsparcia przy zmęczeniu, obniżonym nastroju i depresji, gdy inne metody leczenia nie przynoszą efektów.

Cyna odgrywa szczególną rolę we wspieraniu pracy nadnerczy. Niedobór tego pierwiastka może prowadzić do osłabienia funkcji nadnerczy, co z kolei objawia się obniżonym nastrojem, zmęczeniem, trudnościami w oddychaniu lub objawami przypominającymi astmę.

Optymalne stężenie cyny w organizmie jest zbliżone do poziomu takich pierwiastków jak jod, chrom, kobalt czy selen - niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Zbyt duża ilość cyny w organizmie może negatywnie wpływać na wiele procesów życiowych. W wysokich stężeniach cyna działa toksycznie, przede wszystkim oddziałując na układ nerwowy. Przedawkowanie tego pierwiastka może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania grasicy, problemów z oddychaniem komórkowym oraz zakłóceń równowagi wodno-elektrolitowej, co w konsekwencji osłabia ogólną kondycję organizmu. Długotrwałe przyjmowanie nadmiernych ilości cyny może też osłabiać odporność, zwiększając podatność na infekcje i problemy zdrowotne.

Źródła: optinghealth.com www.studycountry.com

Źródła

1. Dagmara Dąbek