Jak zostać dawcą organów po śmierci? (WIDEO)

Stan prawny transplantologii w Polsce opiera się na "Ustawie o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów" (w skrócie nazywanej "Ustawą Transplantacyjną"). Jest ona na bieżąco dostosowywana do stanu polskiej medycyny oraz do norm międzynarodowych i unijnych.

Z Ustawy wynika, że w przypadku przeszczepów od osób zmarłych narządy można pobrać od każdej osoby, pod warunkiem że:

• nie wyraziła ona sprzeciwu na pobranie od niej narządów po śmierci;
• narządy osoby zmarłej nadają się do przeszczepienia.

W polskim prawodawstwie istnieje domniemana zgoda na przeszczep od zmarłej osoby. Oznacza to, że każda osoba, która za życia nie wyraziła sprzeciwu aby zostać dawcą narządów, jest potencjalnym dawcą narządów. W Polsce i w wielu innych krajach lekarz informujący rodzinę o śmierci takiej osoby, pyta rodzinę, czy zmarły wypowiadał się za życia na ten temat. Dobrze jest więc wyrazić jasno swoją wolę w kwestii zostania dawcą organów po śmierci. Można to zrobić za pomocą tzw. oświadczenia woli. Jest to pisemne oświadczenie, które jednak wymaga rozmowy z rodziną na temat swojej decyzji.

W przypadku niektórych przeszczepów możliwe jest także pobranie narządu od żywego dawcy. Są to na przykład:

• fragment wątroby,
• szpik kostny,
• nerka.

Dawcą wątroby dla osoby potrzebującej może być ktoś:

• spokrewniony z biorcą,
• bliski osobie potrzebującej przeszczepu, ale niespokrewniony.

O tym, jak zostać dawcą narządów po śmierci, opowiada prof. dr hab. Piotr Kaliciński, specjalista chirurgii dziecięcej i transplantologii klinicznej.