Liście musztardowca. Pikantne, zdrowe i pełne antyoksydantów. Dlaczego nikt o nich nie mówi?

Musztardowiec to roślina z rodziny kapustowatych, blisko spokrewniona z jarmużem, rukwią i rzepą. Choć w Polsce wciąż jest mało znana to od wieków jest obecna w kuchni azjatyckiej, zwłaszcza chińskiej, japońskiej i indyjskiej.

Liście musztardowca mają intensywny, lekko pikantny smak. Przypominają rukolę, ale są ostrzejsze i bardziej wyraziste. Ich kształt może być różny w zależności od odmiany, od szerokich, karbowanych liści przypominających jarmuż, po węższe i delikatniejsze wersje podobne do liści rzodkiewki. Kolor waha się od jasnozielonego po głęboko purpurowy. Ta roślina rośnie szybko i nie wymaga szczególnych warunków, dlatego bywa uprawiana również w doniczkach w formie świeżego, domowego dodatku do dań.

Liście musztardowca są wyjątkowo bogate w składniki odżywcze i zaskakują swoim zdrowotnym potencjałem. Zawierają duże ilości witaminy K, która wspiera krzepnięcie krwi i zdrowie kości, a także witaminy A i C o silnym działaniu przeciwutleniającym. Już niewielka porcja dostarcza sporo błonnika, żelaza, wapnia i kwasu foliowego.

Szczególnie cenne są zawarte w liściach glukozynolany, czyli związki siarkowe obecne także w brokule czy brukselce. Wspierają naturalne procesy detoksykacji w wątrobie i mogą chronić komórki przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Regularne spożywanie musztardowca korzystnie wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu, wspiera odporność wykazuje delikatne działanie przeciwzapalne. To także warzywo o niskiej kaloryczności, więc jest dobrym wyborem dla osób dbających o sylwetkę.

Liście musztardowca to świetny wybór dla osób, które chcą wspierać pracę wątroby, obniżyć poziom cholesterolu lub wprowadzić do diety więcej naturalnych antyoksydantów. Dzięki zawartości glukozynolanów i witaminy C wspomagają organizm w neutralizowaniu stanów zapalnych, dlatego poleca się je osobom zmagającym się z insulinoopornością, nadciśnieniem i wysokim poziomem trójglicerydów.

Ze względu na wysoką zawartość błonnika i niską kaloryczność liście musztardowca sprawdzą się w dietach redukcyjnych, ponieważ sycą, ale nie obciążają organizmu. Ich regularne spożycie może też przynieść korzyści osobom na diecie przeciwzapalnej, przy chorobach autoimmunologicznych czy w prewencji nowotworowej. To również dobra alternatywa dla osób, które szukają warzyw liściastych o wyrazistym smaku i mocniejszym działaniu niż popularna sałata lub szpinak.

Liście musztardowca mają wyrazisty, lekko ostry smak, który jest podobny do rukoli ale intensywniejszy. Świetnie sprawdzają się na surowo, zwłaszcza w sałatkach, kanapkach oraz wrapach, gdzie dodają pikanterii bez potrzeby używania ostrych sosów. Można je też blendować z oliwą, orzechami i czosnkiem, przygotowując domowe pesto o niebanalnym smaku.

Po krótkim blanszowaniu lub duszeniu liście stają się delikatniejsze i mniej pikantne, dlatego dobrze pasują również do zup warzywnych, curry, dań jednogarnkowych i zapiekanek. Świetnie komponują się z czosnkiem, imbirem, pastą sezamową, a także z ryżem, soczewicą i tofu. W kuchni azjatyckiej często dodaje się je pod koniec gotowania, tak aby zachowały część swojej konsystencji i smaku.

Dla złagodzenia ostrości można połączyć je z bardziej neutralnymi warzywami, jak szpinak, sałata rzymska lub gotowane ziemniaki. Warto eksperymentować, ponieważ liście musztardowca dobrze odnajdują się zarówno w kuchni roślinnej, jak i w formie uzupełnienia mięsnych dań.

Liście musztardowca stają się coraz bardziej popularne, a ich dostępność stale rośnie. Można je znaleźć w eko‑sklepach, na targach ze zdrową żywnością, a także w formie mikroliści w niektórych delikatesach. U nas najprościej je kupić m.in. przez internet, gdzie sklepy oferują nasiona które można samodzielnie wyhodować. Dostępne są też już wyselekcjonowane liście pakowane w formie kiełków.

Zasady przechowywania są podobne jak w przypadku innych sałat. Liści nie należy myć przed włożeniem do lodówki, żeby nie przyspieszyć psucia. Najlepiej owinąć liście lekko wilgotnym papierowym ręcznikiem i umieścić w woreczku lub pojemniku umożliwiającym niewielki przepływ powietrza. Ten sposób pomaga zachować świeżość nawet do tygodnia. Jeśli chcemy je przechować dłużej, można zblanszować i zamrozić. W takiej wersji są idealne do późniejszego wykorzystania w zupach lub smażonych daniach

Liście musztardowca, mimo swoich właściwości i ciekawego smaku, wciąż pozostają w cieniu popularnych warzyw liściastych. Jednym z powodów jest brak rozpoznawalności. Ich nazwa niewiele mówi przeciętnemu konsumentowi, a wygląd bywa mylony z innymi roślinami, jak rukola czy młody jarmuż. W supermarketach pojawiają się rzadko, a jeśli już, to często bez wyraźnego oznaczenia, że to właśnie musztardowiec.

Brakuje też promocji w mediach i przepisach kulinarnych, a to utrudnia uwzględnienie go w codziennej kuchni. Dla wielu osób problemem jest też smak, który jest pikantny i intensywny, a więc może zniechęcać przy pierwszym kontakcie. Tymczasem w kuchni azjatyckiej czy południowoamerykańskiej to składnik znany i ceniony. Warto go lepiej poznać, bo przy odpowiednim połączeniu z innymi produktami staje się nie tylko smaczny, ale też wyjątkowo wartościowy.

Liście musztardowca łączą intensywny smak z wyjątkowymi właściwościami odżywczymi. Bogate w witaminy, błonnik i antyoksydanty wspierają odporność, pracę wątroby i naturalną detoksykację organizmu. Choć wciąż są rzadko spotykane na sklepowych półkach, warto ich poszukać. Uwzględnienie ich w codziennej diecie to prosty sposób na urozmaicenie jadłospisu i dodanie mu trochę pikanterii w zdrowym stylu.

Źródła

1. NaukaJedzenia.pl