Powikłania stosowania insuliny
Insulina to "złoty środek" na cukrzycę, która w szybkim tempie staje się chorobą cywilizacyjną XXI wieku. W krajach rozwiniętych choruje na nią 3-4% mieszkańców. Niestety, o rozwoju choroby większość z nas dowiaduje się dopiero wtedy, gdy jej stadium jest już zaawansowane i pojawiają się powikłania. Wówczas większość pacjentów poddawana jest insulinoterapii. To podstawowa forma leczenia cukrzycy.
Powikłania stosowania insuliny
W tym artykule:
Co to jest insulina?
Insulina jest lekiem przeciwcukrzycowym, stosowanym w celu wyrównania zaburzeń przemiany cukrów. Pierwsza insulina, zastosowana w 1922 roku, była preparatem wyekstrahowanym z trzustek bydlęcych. Jak się spodziewano, skutecznie obniżała poziom cukru u człowieka. Dokonanie to zostało uhonorowane nagrodą Nobla. Obecnie istnieje cała gama preparatów na bazie insuliny, skutecznych w leczeniu cukrzycy.
Insulinoterapia
Leczenie cukrzycy jest procesem kompleksowy, wymaga stosowania odpowiedniej diety wspomagającej. Insulina może być podawana podskórnie, domięśniowo, dożylnie, za pomocą penów lun strzykawek oraz pompy insulinowej. Najczęściej wykonuje się wstrzyknięcie podskórne. Insulinoterapia jest podstawową formą leczenia u chorych z cukrzycą typu 1, natomiast przy cukrzycy typu 2 stosuje się w sytuacji, kiedy nieskuteczne są leki przeciwcukrzycowe. Insulinę podaje się również w stanach nagłych, takich jak: kwasica cukrzycowa, śpiączka hipermolarna. Leczenie insuliną stosuje się również w cukrzycach ciężarnych. Celem insulinoterapii jest najdokładniejsze odwzorowanie fizjologicznego rytmu wydzielania insuliny. Dlatego należy rzetelnie opracować dawkowanie uwzględniając stały, dzienny poziom wydzielania insuliny.
Dawkowanie insuliny
Najszybciej wchłania się insulina w formie rozpuszczonej, podawana w mniejszym stężeniu i dawce, wstrzykiwana w skórę brzucha. Ten proces wspomaga ciepło fizyczne, zaś opóźnia stres, palenie tytoniu. Należy dokładnie wstrzykiwać insulinę, tak, aby nie urazić tkanki mięśniowej. Przy cukrzycy typu 1 stosuje się 0,5 do 1,0 jm na kg masy ciała. W ciąży, dawka ulega zwiększeniu. U chorych otyłych często stosuje się dawki rzędu 1,5 jm/kg masy ciała.
Niedocukrzenie krwi po insulinie
Najczęstszym powikłaniem w przebiegu leczenia cukrzycy jest niedocukrzenie krwi. Spowodowane jest przedawkowaniem, pominięciem posiłku oraz nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Niedocukrzenie objawia się głodem, osłabieniem, nagłymi potami, bladością. Mogą też wystąpić objawy psychiczne: zachorowania maniakalne, delirium, niepokój oraz brak pamięci.
Insulinooporność
W trakcie leczenia cukrzycy może wystąpić reakcja uczuleniowa, szczególnie w przypadku stosowania insulin zawierających obce ciała, np. protaminę. Uczulenie może objawiać się jako: zaczerwienienie, pokrzywka oraz wstrząs anafilaktyczny. Czasami wskutek wiązania insuliny przez przeciwciała, konieczne jest stosowanie coraz większych dawek.
Lipodystrofia insulinowa
Lipodystrofia insulinowa objawia się zanikiem tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia insuliny, zazwyczaj po kilkumiesięcznym stosowaniu.
Insulina jest bardzo ważna w organizmie człowieka. Jej niedobór prowadzi do zaburzenia gospodarki węglowodanowej, a w konsekwencji do cukrzycy. W przypadku wystąpienia cukrzycy niezmiernie ważne jest, by poza standardowym leczeniem stosować odpowiednią dietę i ćwiczenia ruchowe. Ułatwiają one przyswajanie insuliny przez organizm oraz usprawniają krążenie krwi.
Źródła
- Buczko W. (red.), Mutschler Farmakologia i toksykologia, MedPharm, Wrocław 2010, ISBN 978-83-60466-81-0
- Otto-Buczkowska E. Cukrzyca - patogeneza, diagnostyka, leczenie, Borgis, Warszawa 2005, ISBN 83-85284-50-8
- Sieradzki J. Cukrzyca, Via Medica, Gdańsk 2007, ISBN 83-89861-90-0
- Howorka K. Funkcjonalna insulinoterapia, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 1997, ISBN 83-86019-26-3
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
