Smak jak połączenie truskawki i ananasa, właściwości jak z laboratorium. Poznaj flaszowiec łuskowaty

Flaszowiec łuskowaty (Annona squamosa) pochodzi pierwotnie z tropikalnych obszarów Ameryki Środkowej i Meksyku, a także karaibskich wysp. Stamtąd rozprzestrzenił się w dalsze części Karaibów i północnej Ameryki Południowej, zanim trafił do Azji i innych rejonów tropikalnych. W tych rejonach jest powszechnie uprawiany i bez problemu dostępny na targach. Traktuje się go jak coś zupełnie codziennego.

Owoc ten ma kulisty lub lekko sercowaty kształt, a jego charakterystyczna powierzchnia jest wyraźnie podzielona na drobne, wypukłe łuski, które w miarę dojrzewania zaczynają się delikatnie rozchylać. To właśnie one chronią soczyste wnętrze, kryjące biały, miękki miąższ o kremowej konsystencji i słodkim smaku.

Miąższ jest podzielony na małe segmenty, z których każdy zawiera twardą, czarną pestkę. Przy jedzeniu łatwo oddziela się go od skóry i pestek, a dojrzały owoc jest przyjemnie miękki w dotyku i wydziela delikatny, słodkawy aromat. Właśnie ten zapach i wyjątkowa konsystencja powoduje, że flaszowiec łuskowaty nazywany jest często owocem budyniowym.

Flaszowiec łuskowaty to wyjątkowo smaczny owoc, bogaty również w składniki odżywcze. Dostarcza:

• solidną porcję witaminy C, która wspiera odporność i pomaga chronić komórki przed stresem oksydacyjnym.
• witaminy z grupy B, szczególnie cenna jest B6, ponieważ wspiera układ nerwowy i wspomaga utrzymanie dobrego nastroju.
• potas i magnez, czyli minerały kluczowe dla zdrowia serca, mięśni i równowagi elektrolitowej.
• naturalne cukry, które nadają mu przyjemną słodycz,
• błonnik, który wspiera trawienie i pomaga utrzymać uczucie sytości.

Porcja 100 g to mniej więcej 90-100 kalorii, więc mimo słodkiego smaku owoc wciąż znajdzie swoje miejsce w lekkiej diecie.

W tradycyjnej medycynie ajurwedyjskiej flaszowiec łuskowaty od wieków cieszy się opinią owocu, który dodaje sił i pomaga przy problemach z trawieniem. Witamina C i antyoksydanty z tego owocu wspierają odporność i pomagają organizmowi radzić sobie ze stresem oksydacyjnym.

Zawarty w nim potas pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie krwi. A witaminy z grupy B wspierają układ nerwowy i wspomagają produkcję neuroprzekaźników odpowiedzialnych za nastrój i koncentrację.

Warto jednak pamiętać, że pestki flaszowca są niejadalne i w większych ilościach mogą być toksyczne, dlatego przed zjedzeniem miąższu zawsze należy je starannie usuwać.

Dojrzały flaszowiec łuskowaty łatwo rozpoznać po tym, że jego skórka jest miękka, a charakterystyczne łuski lekko się rozchylają. Wystarczy wtedy przekroić owoc i łyżeczką wydobyć biały, kremowy miąższ. Najczęściej je się go na surowo, ponieważ wtedy najlepiej czuć jego naturalną słodycz i aromat, ale świetnie sprawdza się także w formie składnika deserów, koktajli lub lodów.

W Indiach dużą popularnością cieszą się milkshake’i z jego udziałem, natomiast na Filipinach miąższ dodaje się do kolorowych sałatek owocowych, które łączą w sobie różne tropikalne smaki.

W Polsce świeży flaszowiec łuskowaty wciąż należy do prawdziwych egzotycznych rarytasów. Od czasu do czasu można go znaleźć w specjalistycznych sklepach z tropikalną żywnością, jednak nie jest to owoc nadający się do transportu. Ma bardzo delikatną strukturę i krótki termin przydatności do spożycia, dlatego sprowadzenie go w idealnym stanie jest sporym wyzwaniem. Z tego powodu w sprzedaży znacznie częściej pojawia się w formie mrożonego miąższu lub proszku. To wygodne rozwiązania, ale nie oddają w pełni smaku i konsystencji świeżego owocu.

W krajach, gdzie flaszowiec łuskowaty rośnie na co dzień, zjada się go zazwyczaj tuż po zerwaniu, bo wtedy najlepiej smakuje i zachowuje najwięcej wartości odżywczych.

Flaszowiec łuskowaty smakuje jak deser i przy okazji przyjaźni się z organizmem. Jest bogaty w witaminę C, witaminy z grupy B, potas i magnez, a jego delikatny miąższ można jeść na surowo lub dodawać do deserów.

W Polsce jest raczej trudno dostępny, ale w krajach tropikalnych to codzienny przysmak i część tradycyjnej kuchni. Jeśli tylko nadarzy się okazja, zdecydowanie warto go spróbować.

Źródła

1. NaukaJedzenia.pl