psychologia społeczna

Psychologia społeczna podkreśla znaczenie interakcji społecznych w codziennym zachowaniu każdego człowieka.

Powszechnie wiadomo, że ludzie zachowują się inaczej, kiedy znajdują się w wąskim gronie najbliższych albo całkiem sami, a zupełnie inaczej, kiedy są w większej grupie osób. Potwierdziły to liczne badania naukowe przeprowadzone na wielu grupach różnych od siebie wiekiem, zainteresowaniami, wykształceniem, etc.

Jednym z obszarów badań tej dziedziny jest tożsamość społeczna. Oznacza to, jak bardzo środowisko, w jakim żyjemy na co dzień wpłynie na nasze postrzeganie świata oraz wyznawane poglądy i wartości. Im wyraźniejsza jest nasza tożsamość społeczna, tym mniejszymi indywidualistami jesteśmy.

Psychologia społeczna zajmuje się także stereotypami, czyli naszymi wyobrażeniami o danym środowisku, kulturze, narodowości - generalnie każdej grupy innej niż ta, do której sami należymy. Stereotypy są niebezpieczne, ponieważ często kreują fałszywy obraz i sprawiają, że wyrabiamy sobie jakieś zdanie o danej kulturze, zanim jeszcze poznamy jej członków. Stereotypem na przykład jest to, że japończycy są zadowoleni z życia, żyją w świecie bajek i żyją wygodnie wśród udogodnień technologicznych. Tymczasem Japonia jest krajem, w którym wyjątkowo często dochodzi do samobójstw spowodowanych depresją.

Bardzo blisko stereotypów są także uprzedzenia, czyli negatywne emocje, które żywimy do innej grupy. Powoduje do pochopne osądzanie jej członków i krytykowanie ich z góry. Dobrym przykładem uprzedzenia jest powszechnie panujące stwierdzenie, że każdy muzułmanin to terrorysta.

Inną gałęzią psychologi społecznej jest opracowana przez Gustawa Le Bon psychologia tłumu. Bada ona mechanizmy sterujące zachowaniem ludzi, kiedy bezpośredni wpływ wywiera tłum. Przykładem psychologii tłumu jest prosty eksperyment - jeśli zostaniemy zapytani, która z trzech linii jest najkrótsza, odpowiemy bezbłędnie, ale jeśli kilka osób odpowie błędnie, ale będą bardzo pewni, że mają rację, my także zaczniemy zastanawiać się, czy to nie my się mylimy. Albo przyznamy "tłumowi" rację, aby uniknąć konfliktu. Podążanie za tłumem często porównuje się do owiec, które bezmyślnie biegną przed siebie bez żadnego wyraźnego powodu - po prostu widzą, że inne owce także biegną.