Zwichnięcie stawu kolanowego
Zwichnięcie stawu kolanowego to termin oznaczający przesunięcie się powierzchni stawowych kolana tak, że nie ma między nimi kontaktu. Kości mogą pozostawać wewnątrz torebki stawowej lub z niej wypaść. Oprócz tego uraz, który wywołał zwichnięcie, może także spowodować uszkodzenie kości (złamanie), więzadeł, chrząstki, torebki stawowej lub łąkotki.
Zwichnięcie stawu kolanowego to częsta kontuzja osób uprawiających czynnie takie sporty, jak piłka nożna.
Zwichnięcie w obrębie kolana
Zwichnięcia stawu kolanowego zdarzają się rzadko, ale są to najcięższe uszkodzenia tej części ciała. Mogą nastąpić wskutek urazu, a także porażenia mięśni lub procesu zapalnego lub nowotworowego. Najczęściej zwichnięcie kolana powodują upadki z wysokości, wypadki samochodowe i inne silne urazy. Zwichnięcie stawu kolanowego to częsta kontuzja osób uprawiających czynnie takie sporty, jak piłka nożna. Uszkodzeniu zwykle ulegają także więzadła i torebka stawowa. Często też dochodzi do uszkodzeń tętnicy podkolanowej i nerwu strzałkowego. Objawami zwichnięcia kolana są:
- silny ból stawu,
- ograniczona ruchomość stawu,
- krwiak,
- obrzęk,
- woda w kolanie,
- napuchnięcie,
- nienaturalny wygląd stawu.
Możliwy jest również brak czucia poniżej kolana, a nawet brak pulsu. Jest to spowodowane uszkodzeniem nerwów lub naczyń krwionośnych przez uraz. Możliwe jest także równoczesne uszkodzenie kości. Ze zwichniętym kolanem należy zgłosić się do lekarza, tym szybciej, jeśli pojawią się powyższe powikłania.
Leczenie zwichnięcia stawu kolanowego
Zwichnięcia stawu kolanowego muszą być leczone w szpitalu – zanim się do niego dotrze, można zastosować zimne i kwaśne okłady oraz starać się nie ruszać uszkodzoną nogą.
Do szpitala należy się zgłosić, jeśli zaobserwuje się następujące objawy:
- opuchlizna kolana po wypadku samochodowym lub poważnym upadku,
- bardzo silny ból kolana po poważnym urazie,
- widoczne zdeformowanie stawu kolanowego,
- brak czucia w stopie,
- brak pulsu w stopie.
W szpitalu staw zostaje prześwietlony i nastawiony, a ukrwienie i unerwienie kończyny są kontrolowane. Zdjęcie rentgenowskie jest konieczne, aby mieć pewność, że nie doszło do przerwania ciągłości kości, czyli złamania. Rentgen potwierdza także diagnozę. Stosowane jest także badanie arteriograficzne, ultrasonograficzne lub badanie dopplerowskie, sprawdzające, czy krew krąży w uszkodzonej nodze. Lekarz sprawdzi także ruchomość stopy: czy osoba po urazie jest w stanie poruszać stopą do środka, na zewnątrz, w górę i w dół. Jeśli nie może tego zrobić oraz brak jej czucia poniżej kolana, może to oznaczać uszkodzenie nerwów.
Przez kilka tygodni po nastawieniu stawu nosi się gips i chodzi się o kulach, ale dopiero po około 2 miesiącach kolano odzyskuje sprawność. Unieruchomienie i niedotykanie podłoża uszkodzoną nogą umożliwia regenerację tkanek. Pomocne jest także unoszenie nogi wysoko. W zależności od wieku chorego i dominujących objawów stosuje się leczenie operacyjne, zachowawcze lub czynnościowe. W większości przypadków, po opanowaniu napuchnięcia stawu kolanowego, trzeba zastosować operację chirurgiczną, gdyż ten typ zwichnięcia często prowadzi do uszkodzeń sąsiadujących tkanek i torebki stawowej. Także po takiej operacji stosowane jest unieruchomienie, a w późniejszym okresie rekonwalescencji także ćwiczenia rehabilitacyjne.
Źródła
- Nowoczesne leczenie urazów więzadeł
- Gaździk T. (red.), Chirurgia kolana, Urban & Partner, Wrocław 2010, ISBN 978-83-7609-187-7
- Gaździk T., Podstawy ortopedii i traumatologii narządu ruchu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001, ISBN 83-200-3317-9
- Szulc A. (red.), Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja tom 1-2, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003, ISBN 83-200-2823-X
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
