Arteriografia tętnic biodrowych
Leczenie naczyniowe zaburzeń erekcji wciąż jest mało popularną i rzadko wykonywaną procedurą medyczną. Wiąże się to ograniczonymi wynikami tych operacji, oraz w wielu przypadkach, szybkim nawrotem dolegliwości. Arteriografia tętnicy biodrowej i jej odgałęzień w diagnostyce zaburzeń erekcji jest wykonywana bardzo rzadko, wskazania do jej przeprowadzenia są ograniczone. Wykonuje się ja głównie w wyspecjalizowanych ośrodkach w których podejmowane są próby leczenia naczyniowego zaburzeń erekcji.
Arteriografia tętnic biodrowych
W tym artykule:
Zakwalifikowanie pacjenta do leczenia impotencji za pomocą operacyjnej rekonstrukcji naczyń wymaga wykonania badań obrazowych pokazujących stan naczyń tętniczych w obrębie miednicy mniejszej i narządów płciowych. Celem badań obrazowych jest wykazanie uchwytnego, najlepiej pojedynczego zwężenia tętnicy, które będzie można ominąć.
Istota arteriografii
Arteriografia jest diagnostycznym badaniem radiologicznym, którego zadaniem jest obrazowanie światła naczyń tętniczych. Do tętnicy najczęściej udowej lub ramiennej wprowadza się cewnik naczyniowy przez który do krwi wstrzykuje się rozpuszczalny w wodzie środek kontrastowy, który dociera do regionu organizmu podlegającego badaniu, a następnie wykonuje się serię zdjęć rentgenowskich. Pozwala to na uwidocznienie naczyń, ich odgałęzień i zmian chorobowych w nich występujących.
Fizjologia naczyń tętniczych w obrębie miednicy i penisa
Prącie zaopatrywane jest w krew przez:
- tętnicę grzbietową prącia,
- tętnicę głęboką prącia i gałęzie tętnicy sromowej wewnętrznej,
- tętnice mosznowe przednie, gałęzie tętnicy udowej, unaczyniające osłonki prącia.
Tętnica grzbietowa prącia i tętnica głęboka prącia (w dużej mierze prowadzi krew do ciał jamistych) to dwie główne tętnice doprowadzające krew do członka niezbędną do wystąpienia erekcji. Obie te tętnice są odgałęzieniami tętnicy sromowej wewnętrznej, która jest odgałęzieniem tętnicy biodrowej wewnętrznej, ta znów powstaje jako gałąź tętnicy biodrowej wspólnej.
Cel wykonywania arteriografii
Głównym celem arteriografii w diagnostyce naczyniowych zaburzeń erekcji pochodzenia tętniczego jest ocena tętnicy biodrowej wspólnej, wewnętrznej a przede wszystkim jej odgałęzienia tętnicy sromowej wewnętrznej. Dokładne obrazowanie tych naczyń jest bardzo trudne, wielu badaczy uważa, że niepotrzebne. Dodatkowo opisany powyżej układ, często jest bardzo zmienny osobniczo, szczególnie jeśli dotyczy odgałęzień tętnicy sromowej wewnętrznej.
Selektywne wprowadzenie cewnika aby pokazać rzeczywisty stan tętnicy sromowej wewnętrznej jest niezwykle trudne, czasochłonne i przez wielu lekarzy uważane za niepotrzebne. Co więcej, zdarza się, że w czasie badania tętnica sromowa wewnętrzne ulega obkurczeniu, co zaburza jej obraz i powstaje wrażenie, że jest zablokowana. Problemem jest także częste występowanie tętnicy sromowej wewnętrznej dodatkowej, która może być głównym naczyniem doprowadzającym krew do członka.
Arteriografię wyżej opisanych tętnic najlepiej wykonywać z równoczesną oceną przepływu w naczyniach przebiegających w ciałach jamistych prącia (tętnica głęboka prącia), najlepiej po jej rozszerzeniu np. iniekcją leku rozszerzającego naczynia. Wtedy w pełni i całościowo można ocenić naczynia prącia. Naczynia w ciałach jamistych w momencie zwiotczenia prącia mają średnicę 0,2-1,0 mm, która w momencie wstrzyknięcia substancji rozszerzającej wzrasta do 1,0-1,5 mm. W wielu sytuacjach rozkład przestrzenny naczyń, pomimo obecnie dostępnego bardzo nowoczesnego obrazowania, może być mylnie zinterpretowany w aż 30% przypadków. Brak doświadczenia lekarza oceniającego zdjęcia może jeszcze potęgować tę błędną diagnostykę zaburzeń erekcji.
Ograniczenia arteriografii w diagnostyce zaburzeń erekcji
Wielu badaczy bardzo pragmatycznie odnosi się do celowości wykonywania arteriografii, zwłaszcza, że wysoki jest jej koszt oraz że dostarcza ograniczoną ilość informacji. Większość lekarzy zgadza się, że najbardziej jest ona przydatna u pacjentów z urazami miednicy w przeszłości, którzy mają niewielkie zmiany, które są możliwe do zaopatrzenia w czasie operacji naczyniowej poprzez ominięcie lub usunięcie przeszkody.
Przed operacją można także ocenić arteriograficznie tętnicę nabrzuszną dolną (czy nie ma w niej zwężeń), która jest odgałęzieniem tętnicy biodrowej zewnętrznej. Tętnica nabrzuszna dolna jest najczęściej używaną tętnicą służącą do wykonania zespolenia omijającego (bypassu) w przypadku zwężenia tętnicy sromowej wewnętrznej. Wykonanie zespolenia doprowadza krew do dwóch gałęzi tętnicy sromowej wewnętrznej - tętnicy grzbietowej prącia i tętnicy głębokiej prącia.
Źródła
- Brant W.E., Helms C.A. Podstawy diagnostyki radiologicznej, Medipage, Warszawa 2008, ISBN 978-83-89769-69-X
- Pruszyński B. Radiologia - diagnostyka obrazowa, Rtg, TK, USG, MR i medycyna nuklearna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, ISBN 978-83-200-4325-9
- Oestmann J.W. Radiologia kliniczna - zaczynamy, Medipage, Warszawa 2007, ISBN 83-89769-32-9
- Reeder M.M. Radiologia, od objawu do rozpoznania, Medipage, Warszawa 2009, ISBN 978-83-89769-28-2
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
