Chlorki w moczu
Chlorki to elektrolity reagujące z innymi pierwiastkami, takimi jak potas, sód czy dwutlenek węgla. W ten sposób utrzymują one równowagę i pH płynów w organizmie. Badanie określające poziom chlorków w moczu przeprowadza się, kiedy pojawia się podejrzenie, że zaburzona została równowaga wodna organizmu lub zakwaszenie środowiska wewnątrz organizmu. Badanie chlorków w moczu stosuje się także przy niewyjaśnionej hipokaliemii (zbyt niskim poziomie potasu), oraz przy diagnozowaniu kwasicy kanalikowo-nerkowej.
Chlorki w moczu
W tym artykule:
Przygotowanie do badania chlorków w moczu i jego przebieg
Nie należy pić, ani jeść 12 godzin przed oddaniem moczu. Należy skonsultować z lekarzem wszystkie zażywane leki i w razie potrzeby je odstawić. Przykładem leków, które mogą wpłynąć na wynik badania są niesteroidowe leki przeciwzapalne, kortykosterydy i diuretyki. Badanie moczu może być w przypadku badania chlorków jednorazowe lub 24-godzinne. Badanie jednorazowe wymaga oddania porannego moczu do jałowego pojemnika. Próbkę moczu należy dostarczyć do laboratorium w przeciągu 2 godzin.
24-godzinna zbiórka moczu składa się z następujących etapów:
- pierwszego dnia zbiórki rano, mocz oddaje się do toalety;
- od tego momentu każdą oddaną porcję moczu należy oddawać do specjalnego pojemnika;
- drugiego dnia rano, o tej samej godzinie, o której rozpoczęliśmy badanie, należy oddać pierwszą porcję porannego moczu do pojemnika;
- miesza się zebrany mocz i odlewa próbkę przeznaczoną do badania ogólnego moczu.
Badanie moczu nie może się odbywać w trakcie krwawienia miesiączkowego.
Normy poziomu chlorków w moczu
Poziom chlorków w moczu powinien mieścić się w przedziałach:
- u dorosłych: 110 - 250 mEq/24 godziny;
- u dzieci: 15 - 40 mEq/24 godziny;
- u niemowląt: 2 - 10 mEq/24 godziny.
Poziom chlorków w moczu wyższy niż norma może oznaczać:
- anemię;
- nadczynność przytarczyc;
- chorobę Addisona;
- zbyt dużą ilość soli w diecie;
- odwodnienie;
- zapalenie nerek;
- produkcję zbyt dużej ilości moczu.
Obniżony poziom chlorków w moczu sugeruje:
- zespół Cushinga;
- zbyt małą ilość soli w diecie;
- zatrzymywanie soli w organizmie;
- utratę wody z organizmu spowodowaną biegunką, wymiotami, nadmiernym poceniem się.
Źródła
- Rola składników mineralnych w rozwoju i prewencji nadciśnienia tętniczego
- Jakob M., Normy laboratoryjne, Via Medica, Gdańsk 2010, ISBN 978-83-7555-232-4
- Brunzel N.A. Diagnostyka laboratoryjna, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2010, ISBN 978-83-7609-264-5
- Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
