Ciągotka (priapizm)
Ciągotka albo inaczej priapizm to długotrwały wzwód prącia, który nie jest powiązany z pożądaniem seksualnym i nie ustępuje po wytrysku. Wzwód ten dotyczy tylko ciał jamistych prącia, natomiast ciało gąbczaste cewki i żołądź pozostają wiotkie. Nazwa tego zaburzenia pochodzi od imienia Priapa – greckiego boga płodności, syna Aresa i Afrodyty. Ciągotka dotyczy najczęściej mężczyzn w okresie pełnej aktywności seksualnej, czyli między 20-40 rokiem życia.
Ciągotka (priapizm)
W tym artykule:
Przyczyny i objawy priapizmu
Najczęściej, bo w ok. 70% przypadków, mamy do czynienia z samoistną postacią tego zaburzenia, której przyczyna nie jest znana. Zdarza się, że pacjent podaje w wywiadzie wielokrotnie powtarzany stosunek płciowy, często z towarzyszącym upojeniem alkoholowym. W pozostałych przypadkach wśród przyczyn priapizmu wymienia się:
- przyczyny neurogenne, np. urazy mózgu, urazy rdzenia, urazy kręgosłupa, nowotwory mózgu i rdzenia, zapalenie wielonerwowe, zatrucie ołowiem,
- zapalenia cewki moczowej,
- zapalenia stercza,
- przyczyny zakrzepowe: białaczka, niedokrwistość sierpowata, nacieki nowotworowe w miednicy mniejszej, stany zakrzepowe żył,
- wstrzyknięcie do ciał jamistych papaweryny, podawanej w leczeniu impotencji.
Początkowo jedynym objawem priapizmu jest długo utrzymujący się wzwód prącia, przy czym sztywne są tylko ciała jamiste. Ciało gąbczaste cewki moczowej i żołądź prącia, z których zachowany pozostaje odpływ krwi, pozostają wiotkie. Oddawanie moczu nie jest więc początkowo zaburzone. Charakterystyczne jest to, że wzwód nie ustępuje ani po stosunku płciowym, ani po wytrysku. Po kilku godzinach prącie sinieje i pojawia się dokuczliwy ból. Oba te objawy spowodowane są przez niedokrwienie prącia. Następnie dochodzi do obrzęku prącia, które sinieje coraz bardziej. Pojawiają się trudności w oddawaniu moczu oraz gorączka.
Leczenie priapizmu
Ważne jest, aby mężczyzna, u którego pojawią się objawy priapizmu, jak najszybciej zgłosił się do lekarza. Często zdarza się bowiem, że chorzy z powodu wstydu opóźniają wizytę u lekarza, co może ich kosztować trwałą utratę potencji. Dzieje się tak, ponieważ podczas długotrwałego wzwodu krew nie opuszcza ciał jamistych, z czasem zaczyna gęstnieć, krzepnąć i dochodzi do zwłóknienia wnętrza ciał jamistych. Poza tym, jak wcześniej wspomniano, zdarza się, że pierwotną przyczynąciągotki są rozrosty nowotworowe. Powszechnie zaś wiadomo, że w tych chorobach wczesne rozpoznanie ma kluczowe znaczenie w rokowaniu i możliwości wyleczenia.
Celem leczenia objawowego jest zniesienie bolesnego wzwodu. Podaje się leki uspokajające, przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe. Jeżeli postępowanie farmakologiczne nie przyniesie efektu, należy nakłuć ciała jamiste, odessać z nich krew i przepłukać solą fizjologiczną. Gdy i to postępowanie zawiedzie, za pomocą grubej igły wykonuje się przetokę między ciałami jamistymi a ciałem gąbczastym, przez którą możliwy jest odpływ krwi. Ostatecznym sposobem leczenia jest chirurgiczne wytworzenie połączenia między ciałem gąbczastym a ciałem jamistym prącia lub zespolenie żyły odpiszczelowej z ciałem jamistym. Po ustąpieniu wzwodu wskazane jest bandażowanie prącia do uda pacjenta przez 24 godziny.
Źródła
- Współczesne możliwości leczenia farmakologicznego zaburzeń wzwodu prącia
- Bar K. (red.), Podręcznik urologii, Czelej, Lublin 2006, ISBN 83-89309-74-2
- Fryczkowski M. Podstawy urologii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy pierwszego kontaktu, Śląska Akademia Medyczna, Katowice 2000, ISBN 83-87114-55-3
- Kleinman I., Lipshultz L., Podstawy urologii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999, ISBN 83-200-2188-X
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
