Zespół dźwigacza odbytu - objawy i leczenie
Zespół dźwigacza odbytu funkcjonuje w medycynie pod wieloma nazwami: kurcz dźwigaczy, zespół mięśnia łonowo-odbytniczego, zespół mięśnia gruszkowatego, bolesne napięcie mięśni miednicy. Jest to jedno z zaburzeń pracy układu pokarmowego. Na chorobę częściej cierpią kobiety niż mężczyźni. Symptomem choroby jest ból podczas siedzenia, zlokalizowany w górnej części odbytnicy, promieniujący na dolną część tułowia.
W tym artykule:
Objawy zespołu dźwigacza odbytu
Zespół dźwigacza odbytu charakterystyczny jest dla osób młodych, w wieku 20-45 lat, głównie dotyczy kobiet. Powodowany jest przez nadmierny skurcz mięśnia dźwigacza odbytu. Tworzy on wraz z innymi mięśniami przeponę miednicy i uczestniczy w
dźwiganiu odbytu, odpowiedzialny jest także za zbliżanie mięśni odbytnicy ze sobą. Choroba objawia się bólem i uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu i krzyża. Dolegliwości przybierają na sile w pozycji siedzącej. Ból może pojawić się także w pośladkach i udach, częste są również zaparcia. U większości chorych ból pojawia się po lewej stronie odbytnicy. Pacjenci cierpiący na tę dolegliwość skarżą się na dyskomfort wynikający z tego, że czują, jakby w ich odbycie znajdowała się piłka. Gdy pojawia się ból, zazwyczaj trwa ponad 20 minut.
Przyczyną przewlekłego bólu odbytu mogą być siedzący tryb życia oraz codzienny stres. Schorzenie pojawia się niekiedy u kobiet po porodach. Chorobie sprzyjają ponadto wielogodzinna i częsta jazda samochodem, a także niektóre dolegliwości. Zespół dźwigacza odbytu bardzo często pojawia się jako powikłanie po resekcji odbytnicy, jak również w wyniku urazów miednicy.
Jak możemy zapobiegać hemoroidom?
Leczenie zespołu dźwigacza odbytu
Diagnoza choroby odbywa się na podstawie badania per rectum. Jeżeli pacjentowi dolega zespół dźwigacza odbytu, podczas badania odczuje on nieznośny ból. W przypadku, gdy pacjent podczas badania per rectum nie odczuje bólu, lekarz stwierdza ból odbytu i odbytnicy o nieznanej etiologii. Ponieważ dolegliwości bólowe odbytu mogą świadczyć o rozwoju różnych chorób (np. nowotworów), zalecane jest wykonanie badań specjalistycznych, zwłaszcza badania endoskopowego.
Ponadto w diagnostyce wykorzystuje się także badanie manometryczne (manometria odbytu), w tym bada się ciśnienie w odbycie i odbytnicy. Jeśli chory cierpi na zespół dźwigaczy odbytu, wówczas badanie wykrywa zbyt duże napięcie zwieraczy odbytu.
Nie ma skutecznej metody walki z zespołem dźwigacza odbytu. Aby zwalczyć bolesne dolegliwości, zaleca się pacjentom stosowanie leków przeciwbólowych. Niekiedy skuteczne okazują się różnorodne zabiegi, mające na celu zmniejszenie napięcia mięśniowego. Pożądane skutki u niektórych osób przynoszą także: stymulacja elektrogalwaniczna, gorące kąpiele, biofeedback czy masaże bolesnych mięśni. Czasami w terapii stosuje się toksynę botulinową (jad kiełbasiany), a więc środek porażający mięśnie. Zostaje zablokowane przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe, nie dochodzi do skurczu i brak jest odczuwanego bólu. Schorzenie jest także leczone operacyjnie.
Choroba nie zagraża ludzkiemu życia, jednak znacznie utrudnia funkcjonowanie. Przewlekły ból odbytu obniża jakość i komfort życia. Aby nie dopuścić do wystąpienia choroby, należy unikać siedzącego trybu życia – każdy wysiłek fizyczny i najmniejsza aktywność prowadzą do wzmocnienia mięśni.
Źródła
- Przetoka okołoodbytnicza - problemy rozpoznawcze, leczenie
- Lawrence P., Chirurgia ogólna, Urban & Partner, Wrocław 1998, ISBN 83-85842-19-5
- Noszczyk W., Chirurgia tom 1-2, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3121-4
- Popiela T. (red.), Davidson Chirurgia. Podręcznik dla studentów, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-128-0
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.