Hirudoterapia - właściwości i stawianie pijawek, przeciwwskazania
Hirudoterapia to leczenie pijawkam, które są hodowane w sterylnych warunkach. Pijawki lekarskie są pasożytami żywiącymi się krwią kręgowców. Mogą jednorazowo wessać 10-15 ml krwi. Ślina pijawek zawiera hirudynę – substancję, która zapobiega krzepnięciu krwi, a także specyficzną histaminę powodującą rozszerzanie się naczyń krwionośnych. Przyssanie się pijawki do skóry jest bezbolesne, później pojawia się swędzenie i obrzęk. Przystawianie pijawek znane jest od starożytności i obecnie wraca do łask.
Hirudoterapia - właściwości i stawianie pijawek, przeciwwskazania
W tym artykule:
Hirudoterapia - lecznicze właściwości pijawek
Aż do połowy XIX wieku leczenie pijawkami stosowane było głównie przez tzw. znachorów. Medycyna konwencjonalna wzbraniała się przed uznaniem stawiania pijawek za metodę skuteczną. Jednak liczne badania potwierdzają efektywność stosowania pijawek lekarskichi w terapii wielu chorób. Obecnie leczenie pijawkami, czyli hirudoterapia, wraca do łask.
Wiadomo, że już starożytni Egipcjanie polecali przystawianie pijawek, aby wysysały zepsutą krew. Praktyki upustu krwi stosowano m.in. w starożytnej Grecji i w całej średniowiecznej Europie. Hirudoterapia niesie ze sobą wiele korzyści. Pijawki są obecnie najsilniejszym znanym lekiem poprawiającym funkcjonowanie układu krążenia u człowieka, ponieważ związki, które wpuszczają ze śliną do krwi, pomagają na: wrzody żołądka i dwunastnicy, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, alergie, bóle głowy, reumatyzm, zapalenie korzonków, rwę kulszową, choroby płuc i oskrzeli, miażdżycę, chorobę niedokrwienną serca, trudno gojące się rany, krwiaki i zakrzepy, hemoroidy, nadciśnienie i niedociśnienie, choroby kręgosłupa, choroby skóry, impotencję, prostatę, depresję, niektóre choroby kobiece, cellulit. Pijawki stosowane są także u chorych po operacji przyszycia palców, uszu, prącia oraz w kuracjach odmładzających. Lista chorób, które mogą być leczone za pomocą tych pasożytów lekarskich jest imponująca. Rezultaty hirudoterapii zależą jednak od wielu czynników, m.in. od płci, wagi ciała oraz zaawansowania choroby.
Hirudoterapia - stawianie pijawek
Pijawka przystawiana jest w chore miejsce na ciele pacjenta. Wczepia się w skórę otworem gębowym wyposażonym w mikroskopijne ząbki, dlatego nie można jej odrywać. Pacjenci podczas hirudoterapii często obawiają się bólu. Zabieg nie jest bolesny, ponieważ wśród związków wpuszczanych przez pijawkę do krwiobiegu są takie, które mają działanie przeciwbólowe i lekko znieczulające. Chorzy pytają również o to, czy pijawki będą się poruszać po ciele i przemieszczać. Podczas zabiegu hirudoterapii pijawka przystawiana jest w ściśle określone miejsce i tam pozostaje. Cały zabieg trwa do półtorej godziny.
Sam proces przystawiania pijawek nie jest zabiegiem zbyt skomplikowanym, pod warunkiem, że jest wykonany przez osobę zaznajomioną teoretycznie i praktycznie z zasadami hirudoterapii.Według medycyny ludowej, w całym procesie hirudoterapeutycznym należy zastosować tyle pijawek, aby na 1 kg masy ciała chorego przypadał jeden pasożyt. Współcześnie uważa się, że do ilości tych należy podchodzić z dużą rezerwą i brać pod uwagę płeć, wiek, rodzaj schorzenia i jego zaawansowanie, okres trwania choroby, temperament pacjenta, budowę jego ciała i psychiczne nastawienie do terapii.
W jednym seansie terapeutycznym hirudoterapii przystawia się jednorazowo 2, 3, 5, 7 lub 9 pijawek w pięciodniowych odstępach czasu. Przed i po seansie hirudoterapii należy zmierzyć pacjentowi ciśnienie krwi. Zdarza się bowiem, że występują zawroty głowy, osłabienie i lekka hipotonia. Przy stawianiu pijawek zawsze należy przestrzegać zasad aseptyki. Stosowane podczas hirudoterapii opatrunki muszą być sterylne. Przed seansem najlepiej wymyć ręce mydłem i pracować w gumowych rękawiczkach. W czasie pierwszej doby po seansie hirudoterapii nie wolno ranki moczyć wodą. Pełną kąpiel można wziąć dopiero na trzeci dzień. Po kąpieli rankę trzeba zabezpieczyć niewielkim opatrunkiem.
Hirudoterapia - przeciwwskazania
Istnieje szereg sytuacji, które albo uniemożliwiają zastosowanie hirudoterapii – są to tzw. przeciwwskazania bezwzględne, albo wymagają wiedzy i doświadczenia lekarza warunkowo ordynującego zabiegi – są to tzw. przeciwwskazania względne.
Do przeciwwskazań bezwzględnych należą:
Do przeciwwskazań względnych należą:
- umiarkowana anemia,
- zaburzenia krzepliwości krwi,
- niskie ciśnienie krwi,
- krwawienie miesięczne u kobiet,
- alergie.
Hirudoterapia wymaga od osoby leczącej doświadczenia i wiedzy. Należy zwrócić uwagę na leki, które zażywa pacjent – często istnieje konieczność modyfikacji dawek lub odstawienia medykamentów. Inne czynniki istotne dla hirudoterapii to: wiek pacjenta, wydolność organizmu, indywidualne reakcje obronne (w tym alergiczne), choroby współwystępujące.
Stawianie pijawek lekarskich nie należy już dzisiaj do znachorskich praktyk. Hirudoterapia w wielu krajach refundowana jest przez kasy chorych. W 1996 roku potwierdzono badaniami naukowymi korzystne działanie hirudozwiązków na stymulację wzrostu komórek nerwowych. W związku z tym duże nadzieje wiąże się z możliwością leczenia poporodowych porażeń mózgowych u dzieci oraz choroby Parkinsona i Alzheimera u osób w podeszłym wieku.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
