Monitorowanie czynności serca płodu
Monitorowanie czynności serca płodu może odbywać się za pomocą badania KTG. W trakcie wykonywania tego badania można dokonać także zapisu czynności skurczowej macicy. KTG przeprowadza się pod koniec ciąży i w trakcie trwania porodu. Monitorowanie może być zewnętrzne lub wewnętrzne. Monitorowanie zewnętrzne jest badaniem o niewielkim stopniu inwazyjności, dlatego też często się je wykonuje. Monitorowanie wewnętrzne wykonuje się w sytuacji podejrzenia zagrożenia płodu.
1. Zewnętrzne i wewnętrzne monitorowanie czynności serca płodu
Badanie czynności serca płodu odbywa w dwóch etapach. Pierwszy to tokografia. Polega ona na rejestracji czynności skurczowych macicy. Drugi to kardiografia, rejestrująca akcję serca płodu.
Obydwa etapy badania można wykonać poprzez monitorowanie zewnętrzne lub wewnętrzne.
Podczas monitorowania zewnętrznego na brzuch ciężarnej nakłada się dwa pasy, w których znajdują się dwa czujniki. Jeden mierzy uderzenia serca płodu, drugi siłę i czas trwania skurczów macicy. Badanie serca płodu trwa zazwyczaj ok. 30 minut, ale może zostać przedłużone do godziny. W trakcie monitorowania wewnętrznego przez szyjkę macicy wprowadza się elektrodę, za pomocą której możliwe będzie monitorowanie czynności serca płodu. Umieszcza się ją na główce dziecka, więc badanie może być dla niego bolesne. Jeśli dołączyć do tego infekcję, jaką niesie ze sobą wprowadzenie elektrody w głąb ciała, to powoduje to, że badanie jest inwazyjne i niesie ze sobą spore ryzyko powikłań, dlatego też dość rzadko się je stosuje.
W niektórych szpitalach wykonuje się badanie KTG podczas całego czasu trwania porodu, jednakże Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, by ten rodzaj monitorowania czynności serca płodu przeprowadzać tylko w przypadku porodów wywołanych i sytuacji, które wiążą się z dużym ryzykiem śmiertleności okołoporodowej.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.