4 z 6Leishmania, groźne pasożyty wywołujące liszmaniozę
Leishmania to pasożytnicze pierwotniaki, które wywołują chorobę nazywaną leiszmaniozą. Można się nią zarazić poprzez ukąszenie samic muchówek. Jak szacuje Światowa Organizacja Zdrowia, rocznie występuje ok. 1,3 mln nowych zachorowań na tę chorobę, a 20-30 tys. osób umiera z tego powodu. Choroba występuje w trzech postaciach, z czego najgroźniejsza jest leiszmanioza trzewna, która objawia się wysoką gorączką, nudnościami, anemią, gwałtownym chudnięciem oraz powiększoną śledzioną. Charakterystyczny dla tej choroby jest szary odcień skóry, stąd też bywa ona nazywana czarną febrą. Leiszmaniozie skórnej towarzyszą z kolei owrzodzenia, głównie na twarzy i kończynach. Rany długo się goją, a tkanki obumierają, pozostawiając trwałe blizny. Natomiast leiszmanioza skórno-śluzówkowa może prowadzić do zniekształceń twarzy oraz uszkodzeń w obrębie tkanek miękkich. W niektórych przypadkach leiszmanioza przypomina w objawach białaczkę. Choroba występuje najczęściej w krajach Bliskiego Wschodu i w Ameryce Łacińskiej.
Duża różnorodność gatunkowa pierwotniaków z rodzaju Leishmania powoduje, że stosuje się różne sposoby leczenia. Większość przypadków leiszmaniozy skóry nie wymaga leczenia ogólnoustrojowego. Jest ono niezbędne w przypadku zajęcia węzłów chłonnych oraz występowania zmian mnogich. Leiszmanioza błon śluzowych oraz trzewna powinny być leczone pozajelitowo. Od ponad 50 lat najskuteczniejszym preparatem jest substancaj o nazwie Pentostam. Leczenie jest długotrwałe (20-40 dni) i może wymagać zastosowania kilku cykli.
