Naukowcy odkryli, skąd bierze się zaburzenie, przez które chorym wydaje się, że ich najbliżsi to oszuści
Urojeniowe zespoły błędnej identyfikacji (delusional misidentification syndromes, DMS) to grupa rzadkich chorób, które powodują dziwaczne urojenia. Po raz pierwszy neurolodzy odkryli neuroanatomię, który leży u podstaw tych dziwnych doświadczeń.
1. Moja rodzina to oszuści
Urojeniowe zespoły błędnej identyfikacji opisano po raz pierwszy ok. 100 lat temu. Cierpiący na DMS są przekonani, że coś lub ktoś - obiekt, osoba lub miejsce - zostało w pewien sposób zmienione.
W innych zespołach, które obejmują urojenia, takich jak schizofrenia, percepcja pacjenta się zmienia – dotyczy to całej rzeczywistości lub dużej jej części. W DMS jednak jest to tylko jeden element iluzji. Stąd DMS został nazywany złudzeniem monotematycznym.
Jednym z pierwszych udokumentowanych DMS był zespół Capgrasa. W tym dziwnym stanie, pacjent rozpoznaje członka rodziny, ale jednocześnie uważa, że coś jest zdecydowanie inne, osoba bliska jest w jakiś sposób obca. Może to doprowadzić ich do wniosku, że członek rodziny jest w rzeczywistości oszustem.
Innym DMS jest zespół Fregoliego. To przekonanie, że obcy są w rzeczywistości członkami rodziny (albo jednym i tym samym człowiekiem) w przebraniu. To schorzenie może obejmować również zwierzęta lub miejsca.
Pomimo dobrego udokumentowania, neuronowa podstawa tych złudzeń pozostawała tajemnicą. Neurolodzy w Centrum Medycznego Beth Israel w Bostonie niedawno rozpoczęli głębsze badania, które mają wskazać, które obszary mózgu są winne.
Zespół kierowany jest przez dr Michaela D. Foxa - dyrektora Laboratorium Sieci Obrazowania Mózgu i zastępcę dyrektora Centrum. Odkrycia zostały opublikowane w czasopiśmie „Brain”.
Naukowcy zbadali 17 pacjentów z DMS i poddali ich metodzie mapowania mózgu. Następnie użyli techniki mapowania sieciowego, niedawno opracowanej przez Dr. R. Ryana Darby’ego i jego współpracowników.
Zobacz także
2. Trudne życie rodzin osób chorych na DMS
U wszystkich z 17 pacjentów stwierdzono zmiany w obszarach mózgu, których połączenie z płatem kory uważa się za istotne w postrzeganiu m.in. znajomości, pamięci epizodycznej, nawigacji i planowania. Dodatkowo u 16 z 17 osób pojawiły się zmiany z prawej strony kory czołowej, w obszarze związanym z ocenianiem przekonania. W porównaniu map mózgu u chorych z urojeniami innymi niż DMS nie odnotowano takich różnic.
"Zmiany powodujące wszelkiego rodzaju urojenia były podłączone do regionów oceny przekonania, co sugeruje, że regiony te są zaangażowane są w powstawanie urojeniowych przekonań w ogólności, jednak tylko zmiany powodujące urojenia błędnej identyfikacji były podłączone do regionów zażyłości, wyjaśniając, dlaczego omamy dotyczą osób bliskich" – mówi dr R. Ryan Darby.
Autorzy badania zauważyli wady swoich badań. Na przykład, metoda mapowania nie wiąże obrazowania mózgu, takie jak funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI). Opiera się ona na pobieraniu danych od normalnych pacjentów i określenia obszarów mózgu, które są zazwyczaj łączone ze znanymi zmian w mózgu pacjenta.
Dr Darby zauważa, że badania będą musiały być powtórzone ze znacznie większej próbie. Choroba jest rzadka, więc i rekrutacja uczestników do takiego badania nie będzie łatwa.
Wyniki nadal będą jednak przydatne dla rodzin, które muszą zmagać się z tą przypadłością. Tym bardziej, że niekiedy złudzenia pojawiają się nagle i nagle znikają.
Dr Darby mówi - "To może być bolesne dla rodziny pacjenta. Widziałem osoby, które, sądząc, że ich domy to makiety, pakowały swoje walizki każdej nocy, z nadzieją na powrót do prawdziwego domu. Pacjenci, którzy uwierzą, że współmałżonek jest oszustem często tracą poczucie intymności. W tych przypadkach, wiedza, że to złudzenie ma nazwę i jest częścią zaburzenie neurologicznego, może być pomocna dla członków rodziny”.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.