Esofagoskopia - wskazania i przebieg badania
Esofagoskopia to metoda badania polegająca na wziernikowaniu przełyku. Instrument badający (esofagoskop) to długa, giętka rurka ze szkiełkiem, soczewkami i źródłem światła. Stosowana jest w celach diagnostycznych, do wykrywania stanów chorobowych przełyku, a także do znalezienia przyczyny takich schorzeń, jak długotrwała chrypka i trudności w połykaniu. Czasami wykorzystywana jest do zahamowania krwawienia z przełyku. Wziernikowanie przełyku pozwala także na pobranie fragmentu zmienionego chorobowo do dalszych badań diagnostycznych.
1. Wskazania do esofagoskopii
Esofagoskopia pozwala osobie badającej bezpośrednio zaobserwować stan wewnętrznej ściany górnej części przełyku, umiejscowionego za krtanią. Jest ona dość często stosowana w diagnozie, czasami także w leczeniu. Każda dolegliwość w obrębie przełyku pokarmowego, nawet niewielkie opuchnięcie, może utrudniać lub uniemożliwiać normalne połykanie, oddychanie czy mówienie. Esofagoskopia jest zalecana przy następujących dolegliwościach i chorobach:
- dysfagia (trudności w połykaniu);
- długotrwała chrypka;
- trudności w oddychaniu spowodowane, np. połknięciem ciała obcego.
Wziernikowanie przełyku umożliwia także zdiagnozowanie obszarów podrażnionych, zapaleń, wzrostu nieprawidłowej tkanki. Esofagoskop stosowany jest także przy biopsji przełyku, czyli w zabiegu, jakim jest pobieranie wycinka przełyku, najczęściej przy podejrzeniach o powstaniu nowotworu przełyku. Możliwe jest także użycie esofagoskopu w celach leczniczych, np. lekarz może wsunąć przez mały kanał w aparacie elektrody do zamykania krwawiących naczyń lub igły, którymi bezpośrednio będą podawane leki, w celu zahamowania krwawienia. Stosowane jest to m.in., gdy występują żylaki przełyku.
2. Przebieg esofagoskopii
Pacjent jest proszony o zrezygnowanie z jedzenia i picia na około 4 godziny przed badaniem, aby żołądek był pusty. Badany dostaje środki uspokajające. Warto poprosić bliską osobę o towarzyszenie podczas przygotowania do zabiegu oraz w trakcie powrotu do domu. Pacjent dostaje pastylkę do ssania, zapewniającą miejscowe znieczulenie przełyku i przeciwdziałającą odruchowi dławienia się. Zastosowane znieczulenie może być także w formie sprayu, który umieszcza się na gardle. Podczas badania protezy są wyjmowane z ust, jeśli pacjent takie posiada.
Następnie pielęgniarki robią badanemu zastrzyk, który spowoduje, że stanie się on senny, jednak na tyle świadomy, by móc wykonywać polecenia podczas badania. Między zęby pacjenta wkłada się ustnik, który znacznie ułatwia przebieg badania. Do badania przyjmuje się pozycję leżącą, na lewym boku, z lekko podkulonymi nogami, leżącą na plecach lub pozycję siedzącą. Kiedy lekarz umieści końcówkę esofagoskopu w gardle, pacjenta prosi się o połknięcie go. Podczas badania niewielkie ilości powietrza są wtłaczane do przełyku. Wziernikowanie przełyku może być wykonywane w gabinecie lekarskim lub w szpitalu.
3. Stan pacjenta po esofagoskopii
Po zakończeniu obserwacji gardła i przełyku, osoba badająca wyciąga esofagoskop. Badany jest lekko oszołomiony i osłabiony. Po paru godzinach, kiedy środek znieczulający przestaje działać, te odczucia mijają. Badany nie powinien jeść ani pić, dopóki znieczulenie działa.
Badanie to jest bardzo pomocne przy stawianiu prawidłowej diagnozy wielu chorób przełyku. Ma szerokie zastosowanie, pozwala na bezpośrednie zaobserwowanie przełyku, pobranie wycinka, czasem ma charakter leczniczy. Kolejną zaletą badania jest małe ryzyko powikłań, które mogą się pojawić po badaniu. Możliwe komplikacje (przebicie przełyku, krwotoki, infekcje) są bardzo rzadkie.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.